Afturelding - 01.10.1945, Blaðsíða 13

AFTURELDING
spurningu lil mannunna: Vilt þú ei velja Jesúin? —
()g mitt í þjáningum dauðans, bað in'in þá, sem yf-
ir henni sátu, að fara heldur á samkomu í Betel,
jiegar að samkomutíma leið, en að sitja yfir sér,
því, að jiað væri ekki eins jiarflegt, sagði lmn. Þó
var hún þungt haldin, en fann minna til þess, vegna
jiees hve nærvera Guðs var henni ljós. Síðast lyfti hún
höndum sínum upp og talaði við Frelsara sinn eins
og konungsson, sem nú væri að koma til að leysa
konungsdótturina úr álögum forgengileikans.
Þannig lifði Þorbjörg og þannig dó liún. Ég held
[iví, að jiað verði ekki tekið sem fordild J)ó að línum
þessum verði lokið með litlum draum, sem dóttur
hennar dreymdi, stuttu eftir jarðarförina. Henni
J)ótti móðir sín koma til sín með glöðu yfirbragði
og taka upp j)rem sinnum J)essi sömu orð: „Þessi
kennig er sú rétta, lialdið ykkur fasl við hana“.
Lengri var draumurinn ekki.
Blessuð sé minnig merkrar konu.
Þakklátur vinur
Merkilegt fyrirbæri
Jón Sveinbjörnsson, sem eitt sinn hjó í Grindavík,
6agði tcngdadóttur sinni frá eftirfarandi, J)egar hann
lá á hanabeði. Tengdadóttir Jóns er Guðríður Þór-
oddsdóttir, Vestmannaeyjum, og hefir hún leyft Aft-
urelding að birta þetta.
Jón kvaðst eitt sinn hafa farið í fuglabjarg, nálægt
Grindavík. Þegar hann var kominn mjög liátt í
bjargið, losnaði tó undan öðrum fætinum. Náði liann
sér í einhverja bjargnybbu með annarri liendinni
og liafði auk þess örlítinn 6tuðning af hinum fæt-
inum, en það vissi hann, að gat ekki stöðvað fvrir-
sjáanlegt hrap niður fyrir hengiflugið, sem fvrir
neðan hann var, nema fá augnablik. Fyrir ofan hann
var standbergið afar hátt, og enginn möguleiki að
komast upp. Algerlega vonlaus um björgun, sagðist
liann liafa falið sál sína í Guðs liönd. Um leið féll
dvali á hann, en Jægar liann vaknar af honum, ligg-
ur liann uppi á bjargbrúninni og var sem liann hefði
vaknað af endurnærandi svefni. -— Síðan varð þetta
honum svo heilög minning, um ahnætti Guðs, að
Guðríður tengdadóttir lians tók svo eftir hjá hon-
um, að liann hefði ekki getað sagt frá þessu fyrr
en Juirna á dánarbeðinum. Jón dó 1928. — Það var
ekki fyrr en eftir 14 ár, sem Páll postuli sagði frá
|)ví, })egar honum var lyft í Jmðja liimin. (II. Kor.
12, 2). Þannig geta almættisáhrif Guðs gripið menn-
ina djúpum tökum.
1 næsta blaði segjum við frá öðru merkilegu náð-
arverki Guðs við Jón Sveiríshjiirnsson, sem liann sagði
tengdadóttur sinni í sama skipti.
Þetta hefi ég fundið
,,.Ég þékki þær fyrirætlanir, sem ég liefi í hyggju
með yður — segir Drottinn -— fvrirætlanir til lieilla
en ekki óhamingju, að veita yður vonaríka framtíð“.
Jer. 29, 11. Já. „Sjáið hvílíkan kærleika Faðirinn
hefir auðsýnt oss, að vér skulum kallast Guðs börn
og það erum vér“. I. Jóh. 3, 1.
Þegar ég skrifa J)essi orð, J»á slær hjarta mitt af
lofgjörð til míns himneska Frelsara, Jesú Krists, fyr-
ir J)á miklu riáð, sem ég hefi orðið aðnjótandi, að
mega teljast Guðs barn og erfingi eilífs lífs. Því að
af náð er ég hólpinn orðinn fyrir trú: og J)að er ekki
mér að |>akka heldur Guðs gjöf. Ef. 2, 8. Því að hann
er vor friður. Ef. 2, 14. „Og öllum þeim, sem tóku
við lionum gaf hann rétt til að vera Guðs börn, þeim,
sem trúa á nafn hans“. Jóh. 1, 12. „Hann ákvað fyrir
fram að taka oss fvrir Jesúm Krist sér að sonuni sam
kvæmt velþóknun vilja síns, dýrðlegri náð sinni til
vegsemdar. Náð lét hann oss í té í hinum elskaða,
en í lionum eiguin vér endurlausnina fyrir lians blóð,
fyrirgefning afbrotanna“. Ef. 1, 5.—7.
Þetta er endurfæðingin, sem Jesús talaði um við
Nikódemus. Jóli. 3, 3 og Guð, sem vill ekki dauða
syndugs manns, lieldur það, að hann snúi sér og lifi,
hann hefir ætlað öllum eilífa lífið og liann fram-
setti Jesúm í hlóði hans, sem „náðarstól fyrir trúna,
til J)ess að auglýsa réttlæti sitt á yfirstandandi tíma,
til [)ess að geta sjálfur verið réttlátur og réttlætt þann
sem hefir Jesú trú. Róm. 3, 25—27. „Og ekki er hjálp-
ræðið í neinum öðrum, því að ekki er heldur annað
nafn undir himninum, er menn kunna að nefna, er
oss sé ætlað fyrir hólpnum að verða“. Post. 4, 12.
„Fyrir því liefir Guð liátt uppliafið hann, (það
er Jesúm) og gefið honum nafnið sem liverju nafni
er æðra, til Jiess að fyrir nafni Jesú skuli hvert kné
beygja sig, jæirra, sem eru á himni og Jteirra, sem
eru á jörðu og Jæirra, sem eru undir jörðinni, og
sérhver tunga viðurkenna, að Jesús Kristur sé Drott-
inn, Guði Föður til dýrðar“. Fil. 2, 9—11.
Fvrst Guð liefir nú ætlað okkur til eilífs lífs, og
gefið okkur rétt til að verða Guðs börn, J)á ónýt-
um ekki ráð Guðs okkur til lianda, með J)ví að luifna
þeim eina vegi, sem Guð liefir lagt okkur til hjálp-
ræðis, heldur göngum með djörfung að hásæti náðar-
innar, til |>ess að' við hljótum náð til hjálpar á liag-
kvæmum tíma. Sjá, nú er mjög hagkvæm tíð, sjá
nú er hjálpræðisdagur.
Jesús Kristur liefir skrifað nafnið mitt í Lífsins
bók, sem er gevmd á hirnni og með því hefir liann
gefið mér sín háleitu og dýrmætu fyrirheit og húið
mér sæti í liiminhæðum svo sem hevrandi Krisli
Jesú til.
6J