Afturelding - 01.12.1945, Blaðsíða 7

AFTURELDING
r
Himi mikli spekingur Salómon segir svo í 22. kapí-
tula Orðskviðanna: „Gotl mannorð er dýrmætara en
mikill anður“. Þessi setning er verð íhugunar.
Þegar ég lít yfir ástandið á meðal þjóðar okkar,
þá finnst mér J>að á margan liátt mjög ömurlegt.
Mér keniur ])að þannig fyrir sjónir, að mikill ])oiri
manna sé búinn að missa virðingnna fyrir sjálfum
sér. Sómatilfinningin virðisl t. d. vera orðin á mjög
lágu stigi hjá mörjgum. Ef við höfum opin augun
og erum ærleg, enda þótt við dæmuni ekki neinn,
verðum við að horfast í augu við btiran sannleikann
í þessu efni. Margir ráðamenn þjóðarinnar virðast
vera búnir að sjá, að ])að stefnir að siðferðishruni,
ef engin breyting verður á.
Hvað eigum við að gera? Hvað eigum við lil
bragðs að taka? Þessi liróp stíga upp frá lijörtum
allra þeirra, sem elska og unna þjóð sinni. Já, frá
vörum allra hugsandi manna heyrum við þetta hljóma
og það er nauðsynlegt. En betur má, ef duga skal.
Trú mín er sú, að ekkert annað en andleg vakn-
ing frá liinum lifandi Guði geti bjargað og breytt
ástandinu í þjóðlífinu. Menn og konur þurfa að
vakna upp og gera iðrun og veita krafti kristindóms-
ins inngöngu í líf sitt. I fagnaðarerindi Krists er
krafturinn, sem getur frelsað, leyst og endurreist
fallna menn. (Róm. 1, 16). Þar er aflið, sem getur
gefið sigur yfir öllum tælandi girndum og syndum.
Mennirnir þurfa að snúa sér til ICrists. Hann er
hin einasta von heimsins enn í dag. Hann liefir
þennan undursamlega, yfirnáttúrlega kraft að gefa
okkur einmitt nú. Leiðin er opin, trúin á Krist er
tengiliðurinn.
Þú, sem lest ])essar línur, gefðu ])ig Kristi og hann
mun gerbrcyta lífi þínu. Farðu síðan, sem liðsmað-
ur hans, út á meðal vina þinna og landsmanna og
reyndu að fá ]>á til að gera slíkt hið sama. Þannig
er eðli hins heilbrigöa kristindóms, að fórna sér
fyrir aðra og lijálpa þeim. Þetta er sú bezta, og raun-
ar hin einasta leið til andlegrar viðreisnar. Ekki af
því að ég, mlgur maður, segi það, heldur vegna ]>ess
að hinn eilífi, góði Guð hefir lagt leiðina þannig
til frelsunar og farsældar fyrir alla menn og reynsla
þúsunda staðfestir þetta.
Ef vikið er frá þessuní sannleika, sem ér opinber-
aður í Orði lians, Biblíunni, verður syndih og hnign-
unin afleiðingin. Guð lijálpi liverjum manni til að
þekkja vitjunartínia sinn á meðan hann hefir ljósið,
svo að myrkrið komi ekki yfir liann, og vonleysið,
scm fylgir því að hafna tækifæri sínu.
lí IÞIESSU ILÍIFII
Mig langar að segja nokkur orð frá minni eigin
reynslu, ef það gæti orðið einhverjum til lijálpar.
Á unglingsárum mínum varð ég þess var, að
h'f mitt var öðruvísi en það átti að vera.
jÉg fann hvernig heimurinn og syndin með
áhrifavaldi sínu vihli draga mig til sín, og hvern-
ig eyðileggingaröflin tóku jafnliliða til starfa í lífi
mínu. Jafnhliða fann ég sterkan vitnisburð innra
með mér um það, að svona mætti það ekki ganga,
því að þá myndi líf mitt missa marks og verða án
velþóknunar Guðs. En livað átti ég að gera? Sjálfs-
bjargarhvötin vaknaði og ég fór í eigin krafti að
heyja baráttuna gegn liinu illa, sem var að draga
líf mitt niður í svaðið. En livað ákveðinn, sem ég
reyndi að vera til að velja og gera liið góða, þá gerði
ég oftast hið illa, sem ég þó vildi ekki gera. Fleiri
hafa líklega líka sögu að segja.
En svo kom björgunin. Þegar ég var 17 ára gam-
all sneri ég mér til Krists og bað liann að frelsa
mig frá þessu öllu og syndum mínum. Ég bað lianii
að gefa mér kraft til að lifa sigrandi lífi fyrir utan
synd og saurugleika. Og liann lieyrði bæn mína, hon-
um sé lof og dýrð! Síðan eru 8 ár og Drottinn hefir
varðveitt mig allan þann tíma og gefið mér sigrandi
líf dag livern.
Nú spyr ég þig, vinur minn, vilt þú ekki reyna
]>essa miklu trúfesti Jesú Krists líka? Kom þú til
lians, liann vill hreinsa líf þitt með blóði sínu af
allri synd og saurugleika og gefa því fagran brag
og blæ. Þá verður ])ú Guðs barn og góður þjóðfélags-
þegn um leið, þjóð þinni og landi til sóma.
Keppum ekki eftir veraldlegum auði, því að fall-
valtleiki lians er mikill, lieldur eftir góðu, óflekk-
uðu mannorði og unifram allt eftir velþóknun Guðs.
„Ef þannig einhver er í samfélagi við Krist, er liann
ný skepna, hið gamla varð að engú, sjá það er orðiö
nýtt“. II. Kor. 5, 17.
Jóhann Pálsson.
i
71