Afturelding - 01.01.1959, Blaðsíða 6

AFTURELDING
jarðskjálftanum, sem kunnugt er. Þetta er hin eilífa
spurning mannssálarinnar undir ólíkustu kringumstæð-
um. „GóSi meistari, hvaS á ég að gjöra til þess að ég
erfi eilíft líf?“ Mark. 10; 17. „Hvað eigum vér að gjöra,
bræður?“ Post. 2;37. Verður maðurinn þá að gera eitt-
hvað sjálfur til að frelsast? Hefur Guð ekki gert allt,
sem til þarf? Jú, það er þannig frá einni hlið séð. „Því
af náð eruð þér hólpnir orðnir fyrir trú, og það er ekki
yður að þakka, heldur Guðs gjöf. Ekki af verkum, til
þess að enginn skuli geta þakkað sér það sjálfum. Því
að vér erum smíð hans....“ Ef. 2:8—10. Guð 'hefur
gert sitt. Hann hefur sent son sinn til jarðarinnar og gefið
hann öllum mönnum. Grundvöllurinn er þar með lagð-
ur og möguleiki er fyrir hvern mann að frelsast, en
samt höfum við hvert og eitt ákvörðunina í eigin hendi.
ViS verðum persónulega að taka á móti gjöf GuSs í
Kristi Jesú.
Ritningin segir okkur að Jesús sé meðalgangarinn milli
Guðs og mannsins. Eigi sætt að eiga sér stað, nægir
ekki að annar aðilinn samþykki hana. Báðir hlutaðeig-
endur verða að samþykkja hana.
Guð hefur í eitt skipti fyrir öll sagt sitt já. Hann gerði
það á páskada<rsmorguninn, þegar hann uppvakti Jesúm
frá dauðum. Það var samþy*kki og innsigli himinsins á
að fórn Krists væri fullkomin og gild. En einnig við,
bæði þú o<r ég, verðum að segja okkar já við Jesúm. Þá
fyrst er frelsið okkar eign.
Við verðum persónulega að trúa og taka á móti hon-
um. Því að „öllum beim, sem tóku við honum gaf hann
rétt til -<0 verða Guðs börn, þeim sem trúa á nafn hans.“
Jóh. 1:12.
Ef við tökum á móti Kristi með auðmjúkri synda-
játningu oe áköllum nafn hans, þá höfum við fyrirheit
BihÞ'unnar fvrír bví að frelsast af náð. Ekki af verkum
okkar, heldur trú á hann, sem bar allar syndir okkar á
líkema s'num upp á krossins tré.
Þ’ú að „ef vér játum syndir vorar, þá er hann trúr og
rAttlátur, svo að hann fvrinrefur oss svndirnar og hreins-
ar oss af öllu ranglæti.“ I. Jóh. 1;9. Og ennfremur:
..hTv'”-. '-'•m 'kallar nafnið Drottins, mun hólpinn verða.“
Róm. 10, 13.
Þ”ð er hessi persónulega afstaða, sem verður að eiga
sér °tað frá mannsins hálfu. Maður verður að taka
ákvörðun, maður verður að segia eins og glataði sonur-
inn: ..Ésr vil taka mig upp og fara til föður míns“.
Slíkur vorltna^ur mannsins er í Biblíunni nefndur aftur-
hvarf ''ða ’ðrun og har sem hann kemur fram af heilu
hia-ta le;ðir hann ávallt fram til þess, sem Jesús kallar
endurfæðingu.
EndurfœSingin.
Þegar Jesús átti tal við ráðherrann Nikódemus að nóttu
til, talaði hann um nauðsyn endurfæðingarinnar: —
„Sannlega, sannlega segi ég þér, enginn getur séð Guðs
ríki nema hann endurfæðist.“ Jóh. 3:3. Postularnir tala
einnig um það sama: „Lofaður sé Guð og faðir Drottins
vors Jesú Krists, sem eftir mikilli miskunn sinni hefur
endurfætt oss til lifandi vonar fyrir upprisu Jesú Krists
frá dauðum.“ I. Pét. 1:3.
„Þér, sem eruð endurfæddir, ekki af forgengilegu sæði,
heldur óforgengilegu fyrir orð Guðs, hans, sem lifir og
varir.“ I. Pét. 1:23.
„Eftir ráðsályktun sjálfs sín fæddi hann oss með sann-
leiks orði.“ Jak. 1; 18.
Orðið endurfæðing lýsir því svo einfaldlega og lifandi,
hvað það er að vera virkilega kristinn. ÞaS er að fá
hlutdeild í nýju lífi, sem fæðist í innri veru manns fyrir
GuSs orS og Anda hans. Og eins og sérhver lífstegund
í ríki náttúrunnar á sér sitt eigin form, svo á einnig
andlega lífiS sitt form.
Sá, sem hefur fengið hlutdeild í því, getur þess vegna
ekki lifað sama lífi og áður. Endurfæðingin breytir hug-
arfari okkar og sýnir okkur heiminn í nýju ljósi. Eins
og endurnýiandi kraftur vorsins íklæðir alla náttúruna
nýjum skrúða, þannig breytir hið nýja líf manninum og
hann verður eins og Páll skrifar í II. Kor. 5;17: „ný
sköpun í Kristi Jesú.“
Endurfæðingin hefur þannig ekki aðeins í för með
sér siðferðislega breytingu. Slíkri breytingu geta stað-
fastir menn stundum komið í kring í eigin viljakrafti.
Endurfæðingin gerir okkur ekki aðeins að betri mönn-
um, heldur að nýjum mönnum. „I Jesú hafið þér lagt
af, ásamt með hinni fyrri breytni, hinn gamla mann,
sem er spilllur af tælandi girndum, en endurnýjast í
anda hugskots yðar og íklæðst hinum nýja manni, sem
skanaður er eftir Guði í réttlæti og heilagleika sann-
leikans.“ Ef. 4, 22—24.
Endurfæðingin setur okkur í samband við hina
himnesku veröld og fæðir fram Abba-hróp Andans í hjar-
anu. (Gal. 4;6).
Það, sem er mest áríðandi fyrir okkur öll er þá þetta:
Höfum við mætt Jesú á þann hátt að líf okkar hafi
breytzt við undur endurfæðingarinnar? Eða er kristin-
dómur okkar form án innihalds, kenning án lífs? —
„Reynið vður sjálfa, hvort þér eruS í trúnni, prófið vSur
sjálfa. Eða hekkið þér ekki sjálfa yður, að Jesús Kristur
er í vður? Það skyldi vera að þér stæðust ekki prófið.“
II. Kor. 13 ;5.
6