Afturelding - 01.01.1959, Blaðsíða 10

AFTURELDING
Ólöf IDiimrsflöttir.
\oliliiir 111 i n ii i ii ga r(uð.
Bak við daoðann bjarmalandið
brosir, þá er horfið grandið.
Ljóssins heim að ströndum leiðir trúin þig.
Einn og: einn er yfir kvaddur,
œðri dýrð og sœlu Rladdur.
Gullnar klukkur hljóma, gleðja þig: og mijj.
Á allra heilagra messu var hún „yfir kvödd.“ — 12. okt.
1 síðastl. hafði hún átt 89 ára afmæli. Vinir og vandamenn
voru samankomnir. Dóttirin, sem hafði annazt hana mest
í ellinni, gerði borðið hátíðlegt og heiðursgesturinn sat
í öndvegi, tíguleg í fasi og með gleðibros á vör. Síðan
fylgdi hún gestum til dyra og kvaddi þá með hlýju og
innileik, samfara blessunaróskum, sem vermdu inn að
hjartarótum.
Engan gat grunað þá að eftir aðeins 3 vikur yrði hún
að fullu og öllu horfin okkar jarðnesku sjón. „Ó, það
er svo tómt eftir hana Ólöfu“, hafa margir sagt. Guð
hafði gefið henni mikið pund og það var líka ávaxtað vel.
Alla iþá stund, eftir að Jesús opinberaði sig henni, sem
lifandi frelsari og læknaði sjúkdóma hennar, sem eng-
inn jarðneskur læknir megnaði að bæta, þjónaði hún
honum af trúmennsku svo að ljómi stóð af.
Og Drottinn, sem fyrirheitið gaf um Heilagan Anda
þeim er honum hlýða, úthellti blessun sinni í ríkum
mæli yfir hennar leitandi sál. Þess vegna bað hún löng-
um stundum í Heilögum Anda, jafnvel þegar aðrir sváfu.
Vinir komu til hennar í loftstofuna hennar og báru
upp fyrir henni vandamál sín. Þar var ávallt skilningi
og kærleika að mæta. Svo var kropið í bæn til hans, sem
allt valdið hefur. Flestir munu hafa farið léttari í spori
en þeir komu. Dýrð sé Guði fyrir slíka „móður í ísrael“.
Á síðastliðnu sumri heimsótti Ólöfu maður, frændi
hennar, sem búsettur er í Chicago og starfar þar að skóla-
málum. Hann hefur aldrei áður komið til Islands, en
hlotið uppeldi og menntun þar í hinum stóra Vestur-
heimi. Hann skrifar svo: „Ég þakka Drottni fyrir að
hann leyfði okkur móður minni að koma til gamla Fróns
og sjá þessa indælu frænku okkar áður en hún dó. Mikið
var dásamlegt að koma inn á heimili hennar. Við fund-
um blessun Drottins yfir okkur. Nú er hún í ríki Guðs
hjá frelsara sínum, sem hún elskaði og þjónaði svo vel.
„Sælir eru dánir, þeir er í Drottni deyja upp frá þessu.
Þeir skulu fá hvíld frá erfiði sínu, því að verk þeirra
fylgja þeim.“ Opinb. 14; 13.
Fyrir blóð lambsins blíða, búin er nú að stríða og
sælan sigur vann. Blessuð sé minning hennar.“
Þessi fögru orð Vestur-íslendingsin§, sem kom aðeins
sem gestur, eru góð mynd af þeim áhrifum, sem návist
Ólafar hafði á samferðamennina.
Hver var svo orsökin? Óefað hið trausta sainfélag henn-
ar við Jesúm. Sjálf lýsti hún því í ljóði:
Ég hvíli við þitt hjarta, minn herra Jesús kær.
Þín náðarnálægð bjarta, í náð mig blessað fær.
Það gleður grætta augað, að Guð þú ert mér nær.
Því allt er Ijósi laugað og lífið við mér hlær.
Þegar hún orti þetta, mun hún hafa v'erið um áttrætt.
Þá var ljóðabók hennar gefin út. Þau trúarljóð urðu
mörgum til blessunar og veit ég um konu ,sem við lestur
þeirra hlaut lækningu af bænvænum sjúkdómi. Frels-
arinn sjálfur mætti henni með líf og lækningu , gegnum
vitnisburð dýrkanda síns um frelsiskraft hans.
Ljóðabók Ólafar barst einnig til Vesturheims og varð
þar gömlum Islendingum til blessunar. Þess veit ég
'fleiri dæmi til. Einnig hnýttu þau tengsl við minning-
una um hálfgleymda forfeður og æltingja, svo sem hinn
valinkunna séra Jón Steingrímsson, sem margir þekkja
til af sjálfsævisögu hans og einnig „Sögum frá Skaftár-
eldum.“
Ólöf var í ætt sinni komin frá Þorsteini bróður hans.
Er mikill og merkur ættbálkur frá þeim bræðrum kom-
inn bæði vestan hafs og austan. „Jafnvel í hárri elli bera
þeir ávöxt“. Sálm. 92.
Forstöðumaður Hvítasunnusafnaðarins í Reykjavík,
sem Ólöf tilheyrði frá stofnun hans, skrifaði formála
fyrir Ijóðabókinni hennar og þar með stutt æviágrip.
Þar segir m.a.: „Meðan þröngt var um hennar eigin hag,
bar hún gæfu til þess að breiða út hendurnar móti hinum
bágstöddu. — Nú nýtur Ólöf þess hvernig Guð um-
bunar“. Ég vildi mega bæta við: Þegar rýmdist um hag
10