Afturelding - 01.01.1959, Blaðsíða 14

r*
AFTURELDING
LEWI PETHRUS:
Gjafir Andani
Síðustu árin hefur verið mikið um það talað, hvernig
Heilagur Andi eigi að opinberast. Sumir hafa gagnrýnt
það mjög, að Andinn starfar bæði sýnilega og heyran-
lega. En hvað eigum við þá að segja um atburðinn á
hvítasunnudag?
Ef við álítum það rangt, að með fyllingu Andans fylgi
sýnileg og heyranleg tákn, þá afneitum við sjálfu hvíta-
sunnu-undrinu, því tákni, sem fylgdi opinberun safnaðar-
ins í heiminum. Þá er uppruni hans rangur og óhreinn, og
allur kristindómur þar af leiðandi af sömu rótum runnin.
En hvaða sannkristinn maður þorir að álíta slíkt?
Ef við getum ekki staðhæft, að sterkviðrið á hvíta-
sunnudag og eldtungurnar og tungutalið hafi verið blekk-
ingar, hvernig þorum við að fullyrða slíkt gagnvart hlið-
stæðri reynslu, þegar hún opinberast á okkar dögum?
Það eru til andaskírðir vinir, sem fara of langt út á
aðra hliðina. Þeim finnst það ekki vera blessaðar sam-
komur, nema það fylgi hávaðasöm opinberun af starfi
Heilags Anda. Þessar sálir vilja alltaf heyra „gný af
himni“ og ef þeir heyra hann ekki, þá álíta þeir að Andinn
hafi ekki starfað.
Hinn heilbrigði og biblíulegi trúarvegur liggur mitt á
milli þessara öfga. Þeir, sem hyggja að Heilagur Andi
eigi alltaf að koma sem „blíður vindblær“ (I. Kon. 19;12)
hafa Guðs orð á móti sér, því að á hvítasunnudag kom
hann með „gný af himni eins og aðdynjanda sterkviðris“
(Post. 2;2), og þeir sem segja, að hann eigi ætíð að
koma sem „sterkur stormur“, 'hafa einnig Guðs orð á móli
sér, því að það segir greinilega þegar hann opinberaðist
Elía. „En Drottinn var ekki í storminum“. I það sinnið
kom hann sem „blíður vindblær“.
Hvað segir þetta okkur? — Það segir, að Guð lætur
ekki binda sig við ákveðnar aðferðir, hvernig hann á að
opinberast, heldur kemur hann á þann hátt, sem honum
þóknast á þeirri stundu, og það er bezt fyrir okkur að
segja ekki Guði fyrir verkum, heldur leyfa honum að
starfa í okkur og hjá okkur eftir því sem hann vill.
Það er mjög nauðsynlegt að veita því öllu viðtöku, sem
Guðs orð segir um ýmis efni, svo að við lendum ekki
út fyrir vegarbrúnina vegna of einhliða biblíulesturs.
Satan er alveg sama, hvaða dýki hann fær okkur út í,
14
hvort það er heldur til hægri eða vinstri, aðeins að hann
fái afvegaleitt okkur.
Þess vegna skulum við halda okkur fast við það sem
„stendur skrifað“.
Þegar við sjáum eitthvað nýtt opinberast á 'hinum and-
lega vettvangi, þá skulum við fara eins að og lærisvein-
arnir á hvítasunnudag.
Þegar þeir heyrðu þetta dásamlega mál á framandi
tungum, og sérstaklega þegar þetta opinberaðist á þeim
sjálfum, þá tóku þeir fram rit spámannanna, og Pétur
postuli fann þann spádóm, sem í okkar Biblíu stendur í
Jóels spádómsbók, þriðja kapitula.
Og sumir af þeim, sem voru nærstáddir urðu undrandi
og aðrir höfðu að spotti. Þá reis Pétur upp og útskýrði, að
þetta sem vakti svona mikla athygli, væri í samræmi við
heilagan spádóm, sem allir rétttrúaðir Gyðingar viður-
kenndu, og til þess að leiða þá í allan sannleikann, og
þagga niður í þeim, sem höfðu að spotti, sagði hann:
„Þetta er það sem sagt hefur verið fyrir Jóel spámann“.
Það er mikið öryggi sem felst í því, þegar andlegar
reynslur okkar eru í samræmi við Guðs orð. Þá má hver
sem er hafa að spotti, við höfum jafnvægi sem stenzt
allar árásir óvinanna, því að öryggi okkar er byggt á
óumbreytanlegu orði Guðs.
Þú, sem skilur verk Andans, eins og það opinberast
með skírn Andans og náðargáfunum, villt þú ekki gjöra
samanburð á þínum andlegu reynslum og fyrsta kristna
safnaðarins. Og rannsakaðu hvort skírn Andans og gjafir
Andans eru ekki biblíuleg fyrirbrigði. Þú mátt vera viss
um að óhlutdræg rannsókn gagnvart þessu efni, mun færa
þér mikla blessun.
Það er oft þannig, að hægt er að hafa rangar hugmynd-
ir um andleg mál, þó að maður sé fullkomlega ærlegur.
Þegar þú ert orðinn fullviss um, að þær andlegar reynsl-
ur, sem þú hefur ekki öðlazt, eiga staðfestingu í Guðs
orði, þá hafnaðu þínum eigin óbiblíulegu skoðunum, þótt
þær hafi fest djúpar rætur í hjarta þínu, og gerðu eins og
postularnir á hvítasunnudag — taktu algera afstöðu með
öllu því sem hefur stoð í Ritningunni.
Það er mjög áríðandi að geta bent á Biblíuna gagn-
vart öllum andlegum reynslum okkar og sagt: „Þetta er
það sem stendur skrifað“. Þýtt, G. R.