Afturelding - 01.12.1959, Blaðsíða 4

AFTURELDIN G
í STÓRBORGINNI VAR einmana maður á aðíangadag jóla.
Hann saknaði einhvers, en var ekki fullkomlega viss um
hvað það var. Hann braut heilann um hvað það gæti verið
og loks komst hann að þeirri niðurstöðu, að það sem
vantaði var einfaldlega jólagleðin. Það var kannski barna-
legt, en liann hafði virkilega hlakkað til jólanna, en nú
þegar jólin voru komin skorti jólagleðina.
Það var hægara sagt en gert. Hvert gat maður snúið sér
til að eignast jólagleði?
Þegar hann hafði hugsað um þetta fram og aflur komst
hann að þeirri niðurstöðu að jólagleðin hefði ef til vill
falið sig úti í náttúrunni. Ef ég tek mcr göngu út fyrir
borgina finn ég hana, hugsaði maðurinn.
En það ætlaði að verða langt sótt. Hann gekk kíló-
metér eftir kílómeter, en líðanin varð bara verri og
verri. Það var auðvitað veðrinu að kenna. Það átti auð-
vitað að vera snjór yfir allt, hrímkristallar á trjágrein-
Allir menn þrá þennan frið, sem er alveg óháður ytri
kringumstæðum. Eins er með þig, sem lest þessar línur.
Þú þráir þennan frið. Þetta veizt þú. En það sem þú, ef
til vill, hefur ekki vitað, er, að það er Jesús, hann sjálf-
ur, sem gefur þér hann. Allir eru að leita að þér, sagði
Pétur eitt sinn við Krist. Þetta er hinn sígildi sannleikur.
Allir eru að leita að hvíld og friði, og þegar þeir finna
Jesúm lýkur leit manna, því að þá hafa þeir fundið frið-
arhöfðingjann sjálfan.
Barn er oss fætt! Ó, mætti það verða reynsla þín um
þessa fæðingarhátíð frelsarans, að hann fæddist þér, trú
þinni, hjarta þínu, sem hinn persónulegi frelsari, er frels-
ar þig frá syndum þínum og gefur þér eilíft líf. Þá
getur þú tekið undir með þeim sem eiga reynsluna: Barn
er oss fætt, sonur er oss gefinn!
GleSileg jól!
unum og sleðafæri. Svoleiðis fannst honum veðrið og
færið hafa verið í æsku sinni. Kannski var það bara í-
myndun ein, það var bara á jólakortum og í jólasögum,
sem þetta var þannig.
Þétt þoka huldi umhverfið og úðaregn gerði fötin vot
og þung. Það var þegar auðfundið að ekki var jólagleð-
ina að finna hér. Maðurinn tók næsta strætisvagn lieim,
þunglyndari en fyrr af árangurslausri för.
— Þú hefur ekki leitað á réttum stað, hugsaði hann
með sjálfum sér. Þú hefðir heldur átt að halda þig innan
húss og leita félagsskapar manna. Maður verður bara
hryggur af að ganga svona um einsamall. Þú þarfnast
tilbreytingar og skemmtunar. Þú varst boðinn til Matthí-
asar heildsala um daginn. Farðu þangað núna!
Sagt og gert! Samkvæmisfötin voru tekin fram.
En það var eins og allt væri mótdrægt í dag. Flibbinn
vildi ekki sitja rétt og vasaklútur fyrirfannst ekki, en
iþetta voru auðvitað allt smámunir. Það versta var, að
hvert sem litið var, vantaði það sem mest reið á: Jólagleð-
ina. Allir voru leiðir á svip, fannst honum. Einkennilegt
hvað fáir voru glaðir á svip. Margir voru miklu fremur
þreylulegir, æstir og órólegir. Verzlunarfólkið var þreylt
af hlaupum frá einu borði til annars í vöruhúsum og verz!-
unum.
— Allar þessar jólauppstillingar, hugsaði maðuriuri,
allt þetta ljósaskraut — hvað hefur það að segja? Mús-
mæðurnar eru ofþreyttar eftir hreingerningar og jóla-
bakstur og fjölskyldufeðurnir kvarta undan sviinaiidl lui-
Um upphæðum, sem fara fyrir jólagjafir og á hverju ári
heita þeir því, að slíkt skuli ekki endurtaka sig.
Loks er vinur okkar kominn til heildsalans. Þar eru
yfir þrjátíu gestir og mikill veizlufagnaður í mat og
drykk. Glæsilegt jólatré með rafljósum, ótölulegur fjöldi
gjafa, flóð af jólablöðum af ýmsu tagi, fagurlega mynd-
skreyttum. En enginn virtist gleðjast virkilega. Fjöl-
skylduböndin þvinguðu fólkið til að heimsækja hvert
annað, þótt það vildi helzt af öllu halda kyrru fyrir
heima. Sumir gátu dulið geispana og aðrir reyndu það
ekki, heldur geispuðu óþvingað án þess svo mikið sem að
halda hendinni fyrir munninn.
68