Afturelding - 01.12.1959, Blaðsíða 17

AFTURELDING
hénni heppnaðist að fá aSra Auca-konuna meS sér. —
Skömmu síSar flúðu Quichua-indíánarnir lengra í burtu
af ótta við Aucana og þá kom einnig hin Auca-konan til
Eetty Elliott, sem stöðugt bað Guð um leiðsögn og ráð
til að komast yfir til Auca-indíánanna.
Leiðin o|>naðist með því, að dag einn kom Auca-stúlkan
Dayuma til bækistöðva þeirra. Idún hafði flúið fyrir tólf
árum frá hinum blóðþyrstu frændum sínum. Hún hal'ði
komizt á kristniboðsstöð og verið skírð þar, auk þess
sem hún hafði aflagt hinar heiðnu venjur kynflokks
sins. Það var gagntakandi að sjá endurfundi kvennanna,
sem ekki höfðu hittst í tólf ár. Önnur konan sem dvaldi
nieð Betty var föðursystir stúlkunnar, en hin móður-
systir hennar.
Dayuma dvaldi nú með þeim um hríð, en dag einn koni
hún að máli við Betty og sagði:
— Ég þrái að' fara til míns fólks á ný. Móðursystir
mín og föðursystir ætla að fara líka. Vilt þú koma með
okkur, Itaki?
Itaki var það nafn, sem konurnar höfðu gefiö Betty.
Það þýðir fugl.
— Ilvaö á að verða um barnið mitt? spurði Bettý,
sem var fullkomlega róleg þótt nú væri sú stund komin,
sem hún hafði beðið eftir svo lengi.
— Hún kemur líka. Við berum hana, svöruðu konurnar.
— Mun okkur líða vel? spurði Betty.
— Okkur mun líða vel. Við búum í húsi, þar sem ekki
i'ignir í gegn um þakið eins og hér. Við fáum fisk og
kjöt að eta. Við munum gefa þér mat og ef þú getur
ekki borðað hann, getur flugvélin kastað niður mat til
þín. Börn okkar munu elska þig. Þú skalt taka með þér
sprautuna þína og hjálpa hinum sjúku. Okkur mun líða
vel.
— Mun fólk ykkar elska mig?
— Itaki, þú ert móðir okkar. Við munum faðma þig
og segja: Hún er móðir okkar. Hún er góð. Við elskum
hana.
— En fólk ykkar drap manninn minn með spjótum
sínum.
— Itaki, hann var maður, en þú ert kona.
Guð hafði heyrt bænir hennar. En Betty beið lítið eitt
ennþá. Hún vildi láta konurnar þrjár fara fyrst og til-
kynna komu hennar. Með tár í augum horfði hún á eftir
þeim, er þær hurfu léttum skrefum inn í frumskóginn.
Hún beið í þrjár vikur. Þá allt í einu kom Quichua-
indíáni hlaupandi með boðskapinn: „Þær koma!“
Og sannarlega komu þær.
Fremst gekk Dayuma syngjandi uppáhaldssöng Bettyar:
„Jesús elskar mig.“ Á eftir henni gengu Mintake, Man-
Valcrie lcikur sér úhyggjulaus meðal indíánanna.
kuma og sjö aðrar Aucakonur. Þær voru allsnaktar og
sólin skein á rauðbrúna húð þeirra.
Þær stönzuðu í tvo daga. Á þeim tíma sagði Dayuma
Betty allt um örlög manns hennar og hinna kristniboð-
anna.
Georg, sem hafði komið í heimsókn til kristniboðanna
og boðið þá velkomna, hafði strax eftir flugferðina farið
beint til ættbræðra sinna og æst til manndrápa. Aðeins
tveir vildu ekki vera með þegar allir hinir tóku spjót sin
og réðust aftan að kristniboðunum. Þeir þvinguðu þá
til að vaða út í fljótið og létu þá standa þar. Eins og
eftir einni skipan flugu tugir spjóta gegn um loftið og
hittu markið, bök kristniboðanna.
Eljótið tók við þeim þegar þeir hnigu niöur og bar líkanti
þeirra á bylgjum sínum. — Að svo búnu eyðulögðu Auca-
indíánarnir flugvélina og smugu síðan hljóðlaust inn í
frumskóginn.
81