Afturelding - 01.04.1962, Blaðsíða 2

AFTURELDING
AFTURELDING
kemur út annan hvorn mánuð —
að undanteknum júlí og ágúst —
og verður 84 siður á ári. — Árg.
kostar kr. 35.00 og greiðlst 1
íebrúar. Verð i Vesturheiml 2 doll.
Á Norðurlöndum 8 danskar kr. —
í lausasölu kr. 8.00 eint.
RITSXJÓItl: Asmundur ItirfksBOH.
tJTGEFANDI: Fíladelfía. — Siml
16856. — Ritstjórn og afgreiösla:
Hverfisgötu 44, Reykjavík.
Borgarprent & Co. — Reykjavik.
hann hendurnar í vösunum. Hann
gekk um á þann hátt, sem einkenn-
andi þann mann, sem hefur eitthvert
sérstakt umhugsunarefni.
En einhver hinna viðstöddu veitti
því athygli, að hann hallaði sér upp
að öldustokk skipsins. Síðan brosti
hann á sinn hátt og tók upp úr vasa
sínum örsmáan, glampandi hlut,
fannhvítan og alveg hnöttóttan. Síð-
an hóf hann að kasta honum með
annarri hendinni og grípa hann síð-
an fimlega með hinni. Svona fleygði
hann honum upp í loftið og greip
hann aftur hirðuleysislega.
Fólkið hélt áfram að tala saman
á sama tíma, sem það dáðist að hin-
um örsmáa en fagra hlut, sem ljóm-
aði svo yndislega, og að fimi manns-
ins að grípa hann. Þá bar þar að
konu, sem leit yfir þennan hóp af
fólki, en um leið kom hún auga á
þennan litla undurfagra hlut, sem
geislaði svo mjög í hvert skipti, sem
hann flaug gegnum loftið og sólar-
geislarnir brotnuðu í honum, og hún
hrópaði upp yfir sig: „Ó, þetta er
alveg eins og gimsteinn!“
Fólkið Ieit fyrst á konuna, en síð-
an á manninn. Hann hætti að kasta
hinni geislandi kúlu. Hann hélt henni
í hendi sinni og sagði: „Nei, þetta
er ekki gimsteinn, frú, það er perla.“
Það var perla, sem Ijómaði með
18
eðlilegum Ijóma: Hvítur, heitur eld-
ur af djúpri fegurð.
Undrunaralda fór í gegnum hóp-
inn. — „Ó, Sjáið þið hana!“ „En
hve hún er fögur!“ „Ó, hversu dá-
samlegt!“
Áreiðanlega er hún ein hinna dýr-
mætustu, sem til er í heiminum.
Sumir voguðu svo langt að spyrja:
„Er hún mjög dýr?“
Hlýtt hros færðist yfir andlit
mannsins og augu hans ljómuðu.
„Mjög dýr?“ Hann bætti við:
„Jú, jú, það er hún. 1 rauninni
hefur hún kostað erfiði og auð heill-
ar mannsævi. Er hún ekki falleg?“
Perlan tók vald yfir öllu fólkinu:
„Hvernig eignuðust þér hana?“
Heyrið þér kannski til konungs-
fjölskyldu?“
Sama brosið. Jæja, ég skal segja
ykkur frá því. Sumir menn verzla
með fasteignir, aðrir með sokka og
silkibönd, enn aðrir með bíla og
gamlar fiðlur. En ég verzla með
perlur. En það er á sama hátt og
önnur verzlun. Þú átt eina, en svo
finnur þú aðra, sem er meira virði.
Og þannig heldur þú áfram þar til
Hann leit á hina geislandi perlu
í hendi sér og hélt áfram: „Ég frétti
um þessa perlu fyrir mörgum árum,
og ég gerði tilraun til að eignast
hana. Eg verzlaði með perlur. Ég
seldi aleigu mína. Ég vann nætur
og daga. Ég stríddi og fórnaði. Ég
lagði aleigu mína í hana. Síðan eign-
aðist ég hana, hina stærstu, fegurstu,
dýrmætustu og skrautlegustu perlu
í heimi! Lítið þið á hana!
Fólkið kvískraði ákaft sín á milli:
„Óviðjafnanleg, — milljónavirði!”
„Hún er á við konunglegan lausnar-
pening.“ „Hvílíkur heimskingi er
maðurinn, að bera hana alltaf í vas-
anum.“
Og sér til skelfingar og undrun-
ar verða þeir að horfa á, að eigandi
perlunnar byrjar á ný að kasta henni
upp í loftið og grípa hana síðan,
þegar hún fellur niður.
Hann snýr bakinu í fólkið á þil-
farinu, og um leið og hann beygir
sig út fyrir borðstokkinn, kastar
hann hinni geislandi perlu upp í
loftið. Farþegarnir sjá hvernig hún
myndar ljósrák í sólskininu um leið
og hún flýgur gegnum loftið til þess
síðan að falla á ný í eigandans
öruggu hendur. Öllum létti, þegar
maðurinn loks lét hana ofan í vasa
sinn og fór burt.
Næsti morgunn rann upp, fagur,
sólríkur og hlýr. Smáhópar af fólki
stóðu hér og þar og töluðu hljóðlega
saman. Þeir sáu eiganda perlunnar
stika eftir þilfarinu. Hann brosti á
ný og heilsaði einhverjum. Þeir
þyrptust umhverfis hann og hann
hóf á ný að kasta perlunni upp í
loftið. Allra augu fylgdu henni á
meðan hún klauf loftið og féll síðan
á ný, knúin af þyngdarlögmálinu.
Þeir fylgdu henni, þar til hún lá á
ný í þeim höndum, sem réttar voru út
eftir henni, með mikilli fimi. Við
þennan spenning, sem fólkið komst
í, kom ólýsanlegur ótti yfir það, því
að menn urðu sjónarvottar að þeim
atburðum, sem þeir tæpast gátu trú-
að — að horfa á mann, sem lék sér
að svona dýrum verðmætum.
Þetta varð almennt umræðuefni á
skipinu. „Hefur þú séð manninn með
perluna?“
„Þeir segja að hún sé hnefastór!
Virði heils konungsríkis! — Það
er búið að leggja milljónir í hana!“
Á hverjum morgni voru næstum
allir farþegarnir samansafnaðir í
hljóðri eftirvæntingu. Þeir viku til
hliðar fyrir manninum, svo að hon-
um stæði opin leið að þeim stað,
sem hann var vanur að standa. Hann
tók perluna upp úr vasanum, hélt á
henni augnablik og síðan kastaði
Framhald á bls. 22.