Afturelding - 01.04.1962, Side 9
AFTURELDING
LITLI BIBLÍUSKÓLINN
Frá þvi að gullið er íyrst neínt
á naín I Bibliunni, en bað er i
1. M6s. 2, 11—12, heíur glldi þess
ávallt verið talið mest og æðst í
augum hins jarðlæga manns.
1 íyrstu bók Móse seglr þannig
frá guilinu, þegar fyrst er minnzt
á það: ,,Hin fyrsta (stóráin) heit-
ir Pison. Hún íellur um allt landið
Havíla, þar sem gullið fæst. Og
guil iands þess er gott."
Hver er sá, sem ekki hefur sagt:
Gulllð er gott! Gulllð er afl þeirra
hiuta, sem gera skal. Gullið gefur
allt!
Til undirstrikunar allri sögu
guiisins, svo viðburðarík og sorg-
leg, sem hún hefur oft verið, kem-
ur svo síðasta bók Biblíunnar og
sýnlr söknuð, sorg og íátækt
mannanna, er hafa reitt sig á
gullið, þegar hinn skelfilegi dóm-
ur kemur að síðustu yfir mann-
heim:
,,Vei, vei, borgin hin mlkla,
Babýlon, borgin volduga, því að
á etnni stundu kom dómur þinn.
Og kaupmenn jarðarinnar gráta
og harma yflr henni, þvi að eng-
lnn kaupir nú framar vörur þeirra,
vörur af gulli og sllfri og gim-
steinum og perlum.'* (Opinb.
18, 11—12).
Á þeim mikla vörulista, sem
talinn er upp i versunum 11—13
i Opinb. 18. kapitula, er gulllð
sett fyrst á llstann, en manns-
sálin siðasta vörutegundin. Svo
langt sýnir Biblían að hinn jarð-
bundni maður getl farlð í kapp-
hlaupi sínu eftir guliinu.
„Babýlon, borgin volduga", sem
nefnd er i 11. versi, táknar heim-
inn og upptalningin, sem fylgir
á eftir, er rlkldæmi heimslns,
sem hefur svo mikið framboð und-
ir það síðasta, að hann heiur
eltthvað handa hverrl girnd.
En athyglisverðast er, að mat
varanna er þá orðið þetta: Fyrst
Kull, en síðnst mannss&lln. —
Hvilíkur lærdómur!
1 21. kap. Opinb. bókarinnar er
okkur svo sýndur annar heimur,
Guðshelmur, annað lögmál, og
<£/zýfcatnLt og þfónusta paitla
Framh.
Biblían sýnir einnig, að englarnir eru sendir út frá Guði til að leiða
okkur á vegi Guðs. Sömuleiðis til þess að kunngera okkur ráðsályktun
Guðs, ef hann sér þess þörf.
I Daníelsbók, níunda kapitula, segir frá því, er Daníel gekk inn í hina
löngu og erfiðu bænabaráttu. Vegna lesturs hans og þekkingar á Ritning-
unum vissi hann um það, að Drottinn hafði lofað fólki sínu að flytja það
aftur frá Babel, eftir 70 ára útlegð þar. (Jer. 25,11). Það var mjög auð-
velt fyrir hann að reikna þetta út, þar sem hann hafði verið með þeim
herleiddu frá fyrstu tíð. Daníel vissi það einnig, að Drottinn hrindir oft
ráðsályktunum sínum í framkvæmd, gegnum bænir sinna barna. Og nú
gengur guðsmaðurinn inn fyrir auglit Guðs, og stríðir í bæninni 21 dag.
Mjög er það trúarstyrkjandi að veita því athygli, að um leið og hann
„byrjaði bæn sína“, heyrir Guð hana, og yfirengill fær boð um að fara
af stað til liðsinnis guðsmanninum.
En svo lagðist myrkravaldið á móti og stóð í gegn, að hjálpin kæmi
eins fljótt til hans og annars hefði orðið. Það var verndarengill (hinn
illi andi) Persaríkis. Hann gat hindrað engil Guðs í 21 dag, til að komast
alla leið með bænasvarið til Daníels.
Daníel var orðinn gamall maður, milli 80 og 90 ára. Tveimur árum
síðar mætti hann þeirri staðreynd, að hjartalag Persakonungs gerbreyttist
lýð Guðs í vil. Þá sendi konungur boð um það, út um allt sitt ríki, að
hver sá maður af Guðs þjóð, sem vildi fara heim, mætti það og skyldi
gera það. (Esra 1—2.) Þvílíkt bænasvar!
Af þessu má læra það, að þjónusta englanna er nátengd því, þegar
Guð hefst handa til hjálpar sínum lýð, vegna bæna þeirra.
Þá sýnir Heilög ritning, að englarnir veita því athygli, og eru næmir
fyrir því, hvemig við tölum. Sakaría fékk að reyna það, þegar hann
talaði óviturlega í áheyrn engils. Afleiðingarnar urðu þær, að hann varð
mállaus hátt upp í ár. (Lúk. 1, 19—20. Sama segir Matt. 18, 1,10). Hér
er varað við þeirri ógætni, sem við getum viðhaft, bæði í orðum og á
annan veg, vegna þess að verndarenglar viðkomandi smælingja Guðs geta
flutt orð okkar til Guðs, áður en dagur er allur. Prédikarinn segir líka:
„Formæl ekki konunginum, jafnvel ekki í huga þínum, (hver sér það,
nema Guð og englar hans?) og formæl ekki ríkum manni í svefnherbergjum
allir hlutir í öðru ljósi, I ljósi
Guðs saxinleika.
Þá talar Biblian I siðasta slnn
um gullið og sýnir okkur bað. Og
hvar? Hún sýnir okkur, að þá het-
ur Guð lagt það undir fætur þeirra
manna og kvenna, sém höfnuðu
hví á jörðu, vegna Guðsríkls, him-
insins og ellifðarinnar.
,,Og strætl borgarinnar, (hlnnar
himnesku Jerúsalem) var skirt
gull, sem gagnsætt gler."
Nú ganga þeir á gulllnu, melra
segja svo hreinu gulli, að það er
eins og gagnsætt gler, er höfðu
trú til að setja það siðast á jörðu,
en sál sina fyrsta og tóku á mót
hjálpræðlnu I Kristi Jesú.
25