Afturelding - 01.04.1962, Síða 11

AFTURELDING
GUSTAV ROBERTS:
REYKELSISHÆÐIN
Fyrri hluti.
I»ar til dagurinn verður svalur or
skuffffarnir flýja, vil éff ganpa til
myrruhólsins og- til reykelsishæðar-
innar. Lj.lj. 2, 17.
Á meffal biblíuskýrenda finnast tvær
ólíkar skoðanir um það, hver það er,
sem talar í þessum versum, hvort það
er brúðguminn sjálfur eða brúðurin.
Matthew Henry telur að það geti ver-
ið hvortveggja. Próf. Myrberg legg-
ur orðin óhikað á varir brúðarinnar.
En nú eru brúðurin og brúðgum-
inn svo samantengd, að myrruhóll-
inn og reykelsishæðin tilheyra þeim
báðum. Það eru staðir, sem bæði
halda sig trúfastlega við. Maður
getur ekki staðið á myrruhólnum.
án þess að finna nálægð Jesú. Held-
ur ekki á reykelsishæðinni. Við skul-
um lesa þessi orð á þann veg, að
þau séu brúðarinnar, og tala um
hina reykelsisilmandi hæð.
I.
Það er til nokkuð í lífi kristins
manns, sem samsvarar reykelsinu.
Reykelsið er tákn bænarinnar.
Hver endurfædd manneskja á sína
reykelsishæð. Það átti Jesús líka.
Við finnum hann oft uppi á hæðinni
á hans hérvistardögum.
í tjaldbúðinni voru tvö altari.
Annað var í forgarðinum, en hitt í
„hinu allra helgasta“. Það síðara
var reykelsisaltarið. Á þessu altari
átti Aron að brenna reykelsi á hverj-
um i morgni og sömuleiðis hvert
kvöld, þegar hann tilreiddi lampana.
„Það skal vera stöðug reykelsisfórn
frammi fyrir Drottni hjá yöur, frá
kyni til kyns.“ 2. Mós. 30, 7—8.
Og hvar sem við finnum Guðs fólk
þar finnum við einnig reykelsisaltari.
Það er ekki til sannur söfnuður
Guðs án bænasamfélags. Ef við
finnum samfélag, sem kallar sig
söfnuð Guðs, en biÖur ekki, þá er
það ekki annað en skrípamynd af
samfélagi kristinna manna. Það er
ekki söfnuöur Guðs, samkvæmt fyr-
irmyndinni í Orðinu.
Brúðurin kemur frá óbyggðinni
ilmandi af reykelsi og myrru. Og þar
sem reykelsisaltari er fyrir hendi,
þar er einnig prestur, sem
kveikir á reykelsinu. Það getur
aldrei orðið verulegt bænalíf nema
við fáum eld frá himnum. Og það
er hinn mikli æðsti prestur, Jesús,
sem kveikir þann eld. Við skulum
taka vel eftir því, að það stendur
„hin daglega reykelsisfórn." — Það
er ekki viku, mánaðar eða ársfórn,
heldur dagleg fórn! Það þýðir dag-
legt samfélag við Guð. Og margir
eru þeir, sem iðka slíkt bænasam-
félag. Það gerði Daníel. Hann beygði
þakkaði Guði sínum. Hann bað jafn
kné sín þrisvar á dag og bað og
mikið undir venjulegum kringum-
stæöum svo að hann þurfti ekki að
auka við bænatímann, þegar hann
komst í neyð. Þannig ætti það einnig
að vera hjá okkur.
Þegar Israel forðum flutti sig
stað úr stað, mátti ekki skilja neitt
eftir, af því sem tilheyrði tjaldbúð-
inni. Það varð að taka allt með,
jafnvel reykelsisaltarið. Og þar sem
veruleg „hreyfing“ er, þar er einnig
reykelsisaltari. Ef hin daglega reyk-
elsisfórn er vanrækt, staðnar hreyf-
ingin. Það verður kyrrstaða, og
þannig verður það í allri þjónust-
unni. Það átti að brenna reykelsi
kvölds og morgna. Það þýðir, að
reykelsisilmurinn átti að vara við
allan sólarhringinn. Eldurinn á
revkelsisaltarinu brann frá morgni
til kvölds, og frá kvöldi til morguns.
II.
Á fleiri stöðum talar Biblían um
reykelsi, sem tákn bænarinnar. „Bæn
mín sé framborin, sem ilmfórn fyr-
ir auglit þitt, upplyfting handa
minna, sem matfórn að kveldi.“
Sálm. 141,2. Og í Opinb. 5,8 lesum
við um „gullskálar, fullar af reyk-
elsi, það eru bænir hinna heilögu.“
Gullskálarnar sjáum við eins og
tákn um helguö hjörtu, sem Guð
hefur umskapað og umbreytt, svo aö
þau eru ker undir reykelsið. Guð vill
móta gullskálar á meöal okkar, það
eru hrein og helguð hjörtu, þar sem
logi bænarinnar brennur stöðugt.
Skálarnar voru fullar af reykelsi.
Og það þýðir að við eigum að vera
fyllt og gagntekin af bænaranda. —
Páll útskýrir það á þessa leið:
„Með alls konar bæn og beiðni skul-
uð þér biðja á hverri tíð í anda.“
Efes. 6,18. — Ó, að allir hinir heil-
ögu hefðu skálarnar fullar af reyk-
elsi, hjörtu sín full af bæn. Við
skulum rannsaka einmitt núna,
hvernig ástandið er hjá okkur í þessu
efni.
Við skulum minnast fleiri orða
úr opinberunarbókinni. í kap. 8 og
versin 3—4. Það var engill, sem stóð
við altarið. „Hann hélt á gullnu
glóðarkeri, og honum var fengið
mikiö reykelsi, til þess að hann skyldi
leggja það við bænir allra hinna
heilögu á gullaltarið, sem var
frammi fyrir hásætinu. Og reykur-
inn af reykelsinu steig upp með bæn-
27