Afturelding - 01.04.1962, Blaðsíða 12

AFTURELDIN
p
Kirkja FíladelfíusafnaOarins í Reykjavík
um hinna heilögu úr hendi engilsins
frammi fyrir Guði.“
Hér opinberast leyndardómur
bænalífsins, eða með öðrum orðum,
við fáum að skyggnast inn í leyndar-
dóm þess. Engillinn, sem hélt á
hinu gullna reykelsiskeri, er Jesús
Kristur, okkar mikli æðsti prestur
í hinum himneska helgidómi. Reyk-
elsið, sem honum var gefið, eru
bænir hans fyrir okkur. Og það reyk-
elsi átti að leggjast við bænir hinna
heilögu. Og í krafti þess reykelsis
stíga „bænir hinna heilögu upp til
Guðs.“ Það er vegna bæna Jesú, að
okkar bænir eru teknar til greina
frammi fyrir Guði. Við fáum bæna-
svör „vegna Jesú.“ „Hann sem ávallt
lifir, til að biðja fyrir þeim, sem
fyrir hann ganga fram fyrir Guð.“
Og tökum eftir því, að það stendur,
hænir allra hinna heilögu. Við höf-
um öll sömu réttindi. Jafnvel sá
aumasti á meðal okkar hinna heilögu
á fyrirheitin um bænasvar. Því
jafnvel bænir hans leggjast við
reykelsið, sem kemur bæninni til að
stíga upp til Guðs. Hallelúja!
Hundraðshöfðinginn Kornelíus var
frómur og guðhræddur maður. Hann
bað stöðugt til Guðs. En það dróst
að bænasvarið kæmi. Kannski hafði
hann hugsað oftar en einu sinni:
„Ætli bænir mínar verði nokkurn
tíma heyrðar.“ Hann getur hafa
freistazt til að hugsa þannig. En svo
dag nokkurn, kemur engill Guðs til
hans og sagði: „Kornelíus, bænir
þínar og ölmusugerðir eru stignar
upp, svo að Guð minnist þeirra.' —
Hvílík gleði fyllti hjarta hans. Það
var þá ekki til einskis að biðja! Við
vitum svo lítið um það, sem skeður
hinum megin, þegar við erum að
stríða í hæninni hér niðri. En það
er líka mikil huggun að vita, að
okkar mikli æðsti prestur hefur tekið
að sér málefni okkar, og að við hans
28
Sunnudaginn 18. febr. flutti Fíla-
delfíusöfnuðurinn í Reykjavík guðs-
þjónustur sínar í hina nýju kirkju-
byggingu. Að vísu var það ekki að-
alkirkjusalurinn, sem við fluttum í,
heldur minni salur. Salur sá er þó
stærri en gamli salur safnaðarins
á Hverfisgötu 44. Hann er mjög vist-
legur og allir hafa eitt um það að
segja. Utansafnaðarmaður lýsti hon-
um með þessum orðum: „Salurinn
kemur brosandi á móti manni og
vegna höfum djörfung til að bíða
eftir bænasvari.
Brúðurin sagðist vilja fara til hinn-
ar reykelsisilmandi hæðar. — Guð
þvingar engan til að fara þangað.
Það verður að gerast fríviljuglega.
Og vegurinn þangað liggur opinn
fyrir alla. Ég vil, segir brúðurin
Andinn er reiðubúinn, en holdið er
veikt. Það kostar oft harða baráttu
að fá holdið með. Við verðum að
gleðjast í bæninni, eins og Páll segir.
Andinn verður að fá að grípa okkur
og knýja. Þá grípumst við af þessu:
segir: Velkominn, hér mun þér líða
vel!“ Betur er ekki hægt að lýsa því.
Um þá sömu helgi, sem guðsþjón-
usturnar voru fluttar í þessi nýju
húsakynni, fengum við hina ágætustu
heimsókn frá Svíþjóð. Það var Tage
Sjöberg. Hann prédikaði strax fyrsta
kvöldið og hefur talað síðan á
samkomum okkar, og fær hann, sem
vænta mátti, ákaflega góða áheyrn.
Er óráðið, hve lengi hann stanzar,
en alltaf eitthvað fram í apríl.
„Ég vil fara til reykelsishæðarinnar.“
Stór hópur af helguðu fólki, mönn-
um og konum, hafa frá æskuárum
átt sínar mestu gleðistundir á reyk-
elsishæðinni. Þessi hæð liggur mjög
nálægt himninum. ( Og það blæs
himneskt andrúmsloft um hana, and-
legt háfjallaloft. Og það er heilsu-
samlegt fyrir sálina að vera þar. Það
gefur guðslífinu kraft og innblástur
til þjónustunnar í Drottni. Það eru
margir sem þyrftu á loftbreytingu
að halda. Kannski ert þú einn af
þeim?