Afturelding - 01.04.1962, Blaðsíða 14

AFTURELDING
er að fylla olíugeyminn og lampinn
er á ný kominn á sinn stað.
Það er ekki meira en svo að And-
or sé rólegur heldur. Það er allt
svo undarlegt í kvöld.
Allt í einu slær klukkan í stof-
unni tólf veik slög. Karlarnir standa
báðir upp. Það er orðinn ófrávíkj-
anlegur vani hjá þeim, að hefja
starfið klukkan tólf. Jónas lítur spyrj-
andi á gamla manninn. Hann gengur
rólega fram í ganginn og upp stig-
ann. Jónas á eftir.
Skömmu seinna koma þeir báðir
niður stigann aftur með sína byrð-
ina hver. Það er eitt og annað, sem
til þarf. Það mundi ékki vera létt
fyrir viðvaning að hafa reiðu á
þessu öllu, en Jónas og Andor eru
fagmenn á þessu sviði. Það líður
ekki á löngu þar til allt er tilbúið.
Jónas tekur að sér eldamennskuna
— það er hans starf. Brátt taka þeir
sér báðir sæti og bíða þess siðan,
að flaskan á gólfinu fyllist. Þeir
stara báðir á flöskuna ur sætum sín-
um.
Það er alltaf hálf óþrifalegt í eld-
húsinu á Sólvangi á daginn — en
þá á næturnar — uss!
Hildu rennur kalt vatn milli skinns
og hörunds. Hún er ekkja eftir son
Andors. Hún kemur nú á sokkaleist-
unum fram í eldhúsið. Hafði setið
inni í stofu og verið að sauma eitt-
hvað smávegis þar til nú. Hún nem-
ur staðar á þröskuldinum og horfir
á mennina tvo, sem sitja fyrir framan
eldavélina. Svartir og ljótir eru þeir
með grátt, úfið yfirskegg, hárið ein
flókabenda, skuggar undir augunum
og fölir í andliti. Svei! Og þetta er
eldhúsið, hennar eigið eldhús? Hér,
sem allt var svo bjart og skemmti-
legt fyrir nokkrum árum, þegar Al-
freð lifði. Hvílík breyting sem orðin
var. Allur hlýleiki horfinn, og aðeins
sorti kominn í staðinn. Það var því
30
líkast, sem Satan sjálfur byggi hér.
Andor leit upp. — M-murr rumdi
í honum og augu hans skjóta gneist-
um, þegar hann lítur á hana. Það
þýðir, að henni muni hollast að
hverfa burt hið bráðasta. Hún snýr
sér rólega við og lokar dyrunum á
eftir sér. Nei, áreiðanlega ætlar hún
ekki að koma upp um þá! En það
var annars merkilegt, að yfirvöldin
skyldu ekki komast að þessu. Aðólf
Láken tóku þeir, en Andor, sem átti
sökina á öllu saman . . . hann var
frjáls. En áreiðanlega kom röðin að
honum. Hilda afklæðist og leggur
sig — hún breiðir teppið yfir Há-
kon litla — drenginn sinn — og
sofnar fljótt eftir dagsins strit.
Stór, grár bíll kemur eftir veg-
inum frá Snarási. Ljósin eru mjög
skær í luktunum og hraðinn er ca.
40 kílómetrar. Hann hægir lítið eitt
á sér í beygjunni hjá Vesturnesi, en
eykur brátt hraðann á ný og heldur
áfram sem leið liggur til Grávíkur.
Þetta er lénsmannsbíllinn.
Víken situr við stýrið, Grönne við
hlið hans og tveir aðstoðarmenn frá
ríkislögreglunni sitja í aftursætinu.
Bíllinn er nú kominn til Grávíkuv
og heldur áfram eftir sléttlendinu.
Lénsmaðurinn leggur hönd sína á
handlegg Víkens. — Hér nemum
við staðar og snúum bílnum, segir
hann lágt. Þeir eru nú komnir til
staðar, þar sem þrír vegir mætast,
svo að það er tilvalinn staður að
snúa bílnum. Nokkrum mínútum síð-
ar stöðvar Víken bílinn og allir
stíga út. Bíldyrunum er lokað mjög
hljóðlega, og allir ganga af stað,
með lénsmanninn í fararbroddi. Nótt-
in er óvenju dimm. Húmrokkin ský
hranna sig um himingeiminn. Ekki
ein einasta stjarna er sýnileg á him-
inhvolfinu. Eftir 10 mínútna röska
göngu koma þeir að Sólvangi. Þeir
nema staðar hjá hliðinu og horfa
upp að aðalbyggingunni. — Þeir eru
þá vakandi þarna uppi! Lénsmaður-
inn hvíslar þessum orðum. Dahl lýtur
að honum. — Á ég að fara upp og
sjá, hvort þeir eru að gera eitthvað,
sem þýðingu hefur? hvíslar hann.
— Já, gerðu það, er svarið. Við
bíðum hér á meðan. . . Og Dahl
hverfur heim að húsinu. Að nokkr-
um mínútum liðnum kemur hann
aftur.
— 0, jú, segir hann lágt og ró-
lega. Þeir sitja þar tveir inni og
starfið er í fullum gangi. Það cr
víst bezt að taka þá nú þegar, léns-
maður? heldur hann áfram ofur
lágt. Grönne er fullur af áhuga:
— Já, vissulega skulum við binda
endi á þessi myrkraverk hið bráð-
asta, svarar hann, og þeir læðast
hægt heim að húsinu. Lénsmaður-
inn gengur í áttina að aðaldyrunum,
en Víken og hinir fara að eldhús-
innganginum. Grönne snýr skeggið,
þetta er nú meira en lítið spenn-
andi.
Inni í eldhúsinu gengur allt eftir
nótum. Andor og Jónas sitja hver á
sínum stól fyrir íraman eldavélina
og stara eins og dáleiddir á flöskuna,
sem er í þann veginn að fyllast. Jú,
þetta ætlar að ganga vel í kvöld líka.
Með stuttu millibili stendur Jónas
upp og leggur nokkrar spýtur á eld-
inn. Það er þýðingarmest að viðhalda
jöfnum hita. Hvorugur þeirra segir
neitt. —■ Þeir líta bara hvor á ann-
an, annað slagið.
Allt í einu hrökkva þeir báðir
saman. Líta fyrst hver á annan og
því næst tfpp í gluggann. Þeim
fannst þeir heyra eitthvert annar-
legt hljóð, en. —-------
Jónas er allt í einu orðinn náföl-
ur í framan. Augun ætla út úr hon-
um, þegar hann starir út í glugg-
ann. Andor hefur það á meðvitund-
inni að þakið ætli að hrynja yfir
hann, augun eru flóttaleg og hann
hlustar með opinn munninn. Framh.