Afturelding - 01.12.1962, Page 16
AFTURELDING
Ef Þetta það sem koma skal?
Ritstjóri nokkur i Stokkhólmi,
Gunnhild Höglund, stingur upp á
því að stjórn kirkjugarðanna þar í
borg, fái það verkefni að semja,
ekki helgisiðalög (ritúal), heldur
handbók með þar til völdum kvæð-
um, skáldskap, er megi nota við
jarðarfarir guðleysingja. Nefndur
ritstjóri heldur því fram, að þar sem
trúfrelsi sé í Svíþjóð, beri kirkjum
skylda til að opna dyr sínar fyrir
jarðarförum guðleysingja, eins og
fyrir hinum, sem ekki eru það.
Af þessu tilefni kveður prestur
einn sér hljóðs. Það er séra Allan
Christiern. Segir hann að auðvitað
sé það skýlaus réttur, að sérhver
maður fái frjálsræði til að vera
jarðsunginn í samræmi við þá lífs-
skoðun, er hann hafi lifað í og að-
hyllzt. En jafnframt leggur séra
Christiern ríka áherzlu á það, að
ekki komi til mála, að heimilað
verði að kirkjurnar verði opnaðar
fyrir ekki-kristnum jarðarförum, og
útilokað sé að prestar geti veitt
slíka þjónustu.
Talið er, að það sé dauði hins
þekkta guðleysingja, Karls Kill-
blóms, sem nú hafi blásið eldinum
í þetta mál að nýju í Svíþjóð. —
Turne Nerman, en hann virðist vera
í stjórn, eða jafnvel stjórnarformað-
ur kirkjugarðanna, stingur upp á
því að stjórn kirkjugarðanna, skuli
hreinlega tilskipa siðameistara guð-
leysingja. Hann þykist þess fullviss,
að það verði erfitt að fá fólk, sem
vilji hjálpa til við slíkar jarðarfar-
ir, því að það sé nógu erfitt að
fylgja fólki til grafarinnar, segir
hann, þótt það sé ekki sér-
staklega auglýst að hinn dáni hafi
verið guðleysingi.
„Hver er Drottinn, að ég skuli
80
hlýða honum,“ sagði Faraó forðum.
Þetta, sem hér er vakin athygli á,
minnir okkur á orð Heilagrar ritn-
ingar: „Heimskinginn segir í hjarta
sínu: Enginn Guð!“ Heimspeking-
urinn Voltaire reyndi að afsanna
Guð. Hann talaði háðulega um
Guðs orð, er milljónir manna, bæði
í samtíð hans, og fyrir og eftir
hana hafa fengið alla sína hugg-
un frá, bæði í lífi og dauða. Eftir
hundrað ár, sagði hann, verður
kristindómurinn eins og þjóðsaga,
og þá finnst Biblían ekki nema, sem
minjagripur á Jjjóðminjasafni.
Voltaire gekk út úr tímanum.
Hundrað árin líka, sem voru við-
miðun hans upp á varanleika Guðs
heilaga orðs! En áður en þau voru
liðin var búið að breyta húseign
Voltaires í bókasafn, fyrir Biblíur.
„Hver er Drottinn, að ég skuli
hlýða honum?“
Hitler kom fram. Hann lagði fyrir
þjóð sína að setja „Mein Kamp“
alls staðar í staðinn fyrir Biblíuna,
og milljónir afvegaleidds æskulýðs
hrópuðu: „Heil Hitler!“ En Hiller
gekk einnig út úr tímanum með
þeirri dulmögnúðu vansæmd, að
enginn veit enn með neinni vissu,
hvernig hann dó. Á honum rættist
Guðs orð: „Staður hans þekkir
hann ekki framar.“ Ekki einu sinni
hans eigið land, eða hans eigin höf-
uðborg þekkir stað hans, sem hann
dó á. — Fáum árum eftir að Hitler
var horfinn, og enginn vissi hvert,
var farið að ræða um það að hans
einkakvikmyndahús í Berchtesgaten
yrði breytt í fagra kirkju, er rúma
skyldi á annað þúsund manns í sæti.
— „Hver er Drottinn, að ég skuli
hlýða honum?“
Þýzkur guðleysingi sem í ofmetn-
aði sínum og drambsemi afneitaði
tilveru Guðs, boðaði tákn nokkru fyr-
ir dauða sinn, og sagði: „Ef Guð er
til, })á munið Jrið finna höggorm
á gröf minni, er þið takið gröfina
fyrir líkkistu mína.“ í ofmetnaði
sínum tók hann til svo fráleitt tákn.
Hann gekk út úr tímanum. Hann dó
og gröfin var tekin, og hið furðu-
lega bar við, að grafarmennirnir
fundu, ekki einn höggorm, heldur
höggormahreiður, þar sem mælt
var fyrir gröfinni. Grafarmennirn-
ir héldu sig hafa drepið þá alla. En
annað kom á daginn. Eftir að búið
var að jarða manninn, sáust aftur
og aftur höggormar á gröf hans, al-
veg eins og gröf vesalings guðleys-
ingjans væri höggormauppspretta.
— „Hver er Drottinn, að ég skuli
hlýða honum?“
Ásmundur Eiríksson.
Enn lifir arísögn þula.
LítiS til liSinna alda og gœtiS að:
Hver hejur treyst Drottni og
orSiS til skammar?
E8a hver hejur óttazt Drottin
staSfœstlega og veri8 yfirgefinn?
E8a hver hrópaSi til hans og fékk
eigi áheyrn?
Þeir, sem óttast Drottin, undirhúa
hjörtu sín, og auSmýkja sálir sínar
fyrir honum.
Föllum í hendur Drottni, en ekki
hendur manna, því a8 miskunn hans
er jafnmikil og hátign lians, og
verkin eins og nafn hans.