Afturelding - 01.12.1962, Page 17

AFTURELDING
Heilrœði fyrir œskufólk
1) Byrjaðu hvern dag með bæn,
og endaðu hvern dag með þakkar-
gerð. Les í Biblíunni hvern morgun,
og áður en þú lest nokkuð annað.
Vanræktu ekki þitt andlega líf. —
sveltu ekki þína eigin sál.
2) Lát engan sunnudag líða svo,
að þú gangir ekki til guðsþjónustu,
í Guðs húsi. Ver þakkarefni fyrir
forstöðumann þinn og söfnuðinn, er
þú tilheyrir.
3) Settu þér að vaxa að vizku.
Þroskaðu skajjhöfn þína. Bezlu gáf-
ur þínar tjá sig í því, að vilja vaxa,
þroskast. Þú hefur enga hugmynd
um, í hvílikum mæli gáfur þínar
og hæfileikar gela þroskazt, ef þú
aðeins heldur út og þreytist ekki.
Legg stund á að þroskast.
4) Temdu þér að fara vel með
tima og jieninga. Að fara rétt með
þessa hluti, er mikill ávinningur
fyrir lífsafkomu hvers manns. Vertu
hagsýnn á límann. Vertu stundvís.
Vertu sparsamur. Gættu eyrisins og
krónan gætir sín sjálf.
5. Cæt þín fyrir skuldum. Freist-
ingin til að setja sig í skuldir, mun
ekki láta standa á sér. Stattu stöð-
ugur gegn þeirri freistingu. Slít
þínum eigin klæðum, en ekki ann-
arra. Ogreidd fasteign, er þú befur
lagt sjraraða peninga þína í, reikn-
ast ekki sem skuld.
6. Vertu alréltur í kynningu þinni
við „hið annað kyn“. Leik aldrei
með eld ástarinnar. Leyfðu sjálf-
um þér enga léttúð. Ver trúr til
dauðans.
7) Ræktu skyldur þínar og sam-
band við foreldra þína svo lengi,
sem þú lifir. Skrifaðu þeim oft,
heimsæktu þau oft. Heiðraðu föður
og móður. Og síðast en ekki sízt:
Settu það aldrei undir mæliker, að
þú sért kristinn. Að heyra Kristi til,
er heiður þinn og aðalsmerki.
(Úr De sju Punkternas bok).
Hið skemmda hljóðfœri
Litlar frásagnir geta slundum gef-
ið þýðingarmikla Iærdóma, bæði
fyrir líkama og sál.
Fyrir nokkru átti eldri deildin við
unglingaskóla einn að mæta í hljóm-
leikatíma. Hljófæri einnar stúlk-
unnar var þá svo sprungið að senda
varð það á verkstæði.
Hvernig átti hún nú að fara að
þessu? Jú, hún varð að fá sér lánað
mandólín. En enginn vildi lána
henni mandólínið sitt. Þeir gátu ekki
hugsað sér að lána það í ókunnar
hendur. Einn svaraði stúlkunni á
þessa leið:
— Ef ég hefði átt slæmt og gam-
alt hljóðfæri, hefðir þú mátt fá það.
En nú get ég það ekki, því að mitt
er alveg nýtt og ég borgaði fimm
hundruð krónur fyrir það.
Særð í hjarta og með grátna brá
mætti stúlkan í kennslustundinni.
Allt var mishejrjjnað.
Kennarinn hlustaði með athygli á
frásögn ungu stúlkunnar, sem átti
skemmda hljóðfærið. Síðan byrjaði
„meistarinn“ að segja frá hvernig
hans eigið dýrmæta hljóðfæri liti út.
— Þetta er hljóðfæri, sem á liðn-
um árum hefur fengið á sig alls
konar rispur og bletti þvert og endi-
langt, en það er heiðurshljóðfæri.
Og fagurt er í því hljóðið enn.
Þessi litli atburður minnti mig á
hvað Guð gaf — lét af hendi — til
okkar í Jesú Kristi. En hann var ekki
sjálfum sér líkur, þegar hann kom
til baka til himinsins, heldur var
hann særður og merktur af minni
synduga hönd. Stríðið og kvölin í
Getsemane orsakaði það, að það
blæddi úr húðinni, þyrnarnir risp-
uðu blessað ennið hans, gerðu þar
djúp för. Naglarnir ristu lifandi
hendur hans. Lífsins blessaða hljóð-
færi, sem aldrei nokkri sinni mun
Hendurnar mínar
Ég þakka Guði fyrir hendurnar
mínar. Með þeim get ég unnið öll
mín störf. Þær get ég líka notað í
Jjjónustu Guðs, og það ber mér að
gera. Það gleður mig að hugsa um,
þegar þær hafa rétt að öðrum
kristileg blöð og smárit. Hlýtt
handtak hefur og margan glatt.
Mér er liugsað til þeirra, sem
einkum að næturlagi rétta hendur
sínar eftir því, sem annarra er, og
ekki er rétt. Á slíkan hátt eigum
við ekki að nola okkar heilu hend-
ur, sem Guð hefur gefið okkur. —
Lílum á þa?r og spyrjum okkur,
hvað hafa þær gert, rétt eða rangt?
Frambjóðum okkur sjálf Guði, svo
hendur okkar verði í hans Jijónustu.
Hvernig notar þú hendurnar Jiín-
ar?
+ + *
Kvislað í eyra pófa.
Það er alkunna að rússneski
geimfarinn, Gagarin, sagði, að hann
hefði hvergi orðið var við Guð, enda
tryði enginn sannur kommúnisti á
Guð, bætti hann við. En vitið þið,
hverju hann kvíslaði í eyra páfa,
er hann var í kurteisisheimsókn i
Rómaborg þar stuttu á eftir? í
mannþrönginni í Páfagarði, gengu
þeir litla slund hlið við hlið, páfi
og Gagarin. Þá hvíslaði Gagarín
lágri röddu í eyra páfa: „Konan
mín lá allan timann á bæn til Guðs
fyrir mér, meðan ég var í geim-
ferðinni.“
láta af að gefa undursamlega tóna
um fyrirgefningu, frelsi og frið.
Drottinn hjálpi mér og okkur
öllum að tína lífinu fyrir hann, sem
að fyrra bragði gaf sig fyrir okkur.
Við þurfum að frelsast frá eigin
heiðri, hroka og mannhræðslu. Þá
getur tónninn að ofan heyrzt í lífi
mínu.
81