Afturelding - 01.03.1967, Blaðsíða 20

lO boðorð fyrir þann sem víll eyðileggja
kirkju, söfnuð eða kristilegt slarf
1. Komdu aldrei á samkomur.
2. Ef þú kemur, komdu þá alltaf of seint.
3. Ef veðrið er vont, sittu þá heima.
4. Ef þú silur í samkomu, þá leitaðu að göllum
lijá prédikaranum eða öðrum starfsmönnum.
5. Taktu aldrei að þér starf, það er miklu auð-
veldara að gagnrýna annarra verk, en gjöra
nokkuð sjálfur.
6. Finndu þig særðan, ef þú ert ekki kosinn í
nefnd og ef þú ert kosinn, þá starfaðu ekki í
nefndinni.
7. Seg þú aldrei meiningu þína meðal bræðra
safnaðarins, talaðu heldur á götunni eða svo
allir heyra heima, hvernig þú vildir haga
málunum.
8. Cer þú aldrei meira en brýn nauðsyn krefur,
þegar aðrir meðlimir eru viðbúnir til starfa
og vilja gjöra allt, hrópaðu þá út að starf-
inu sé stjórnað af klíku.
9. Taklu aldrei þátt í kvöldmáltíð safnaðarins,
gefðu enga tíund, fórnaðu aðeins eftir því,
hvernig liggur á þér og ástæðum pyngju
þinnar.
10. Legg alls ekki á þig að vinna að fjölgun safn-
aðarmeðlima, talaðu um veikleika meðbræðra
þinna, við þá sem líklegir eru sem nýir með-
limir. —
Og þú munt sjá árangurinn, þverrandi starf
og deyjandi safnaðarlíf.
En slíkt og alll sem hér er að ofan talið gefur
ekki fyrirheit um eilíft líf, — en „hinir vitru munu
skína eins og Ijómi himinhvelfingarinnar og þeir
sem leitt hafa marga til réttlætis, eins og stjörn-
nrnar um aldur og ævi.“
Lausl. þýtt. Einar J. Gíslason.
guðdómlegar lækningar, tákn og undur. Sérstak-
lega gerðust mörg tákn og undur í Bretagne. —
Vakningin breiddist um allt Frakkland, þar sem
Sigaunar fundust.
Mcnn telja að margar orsakir hafi legið að þess-
ari vakningu. Að heita mátti samtímis fengu ein-
stakir kristnir menn og konur og heilir söfnuðir
bæði í Ameríku, Svíþjóð og Frakklandi mjög mikla
neyö fyrir Sigaunum. Var sem Guð legði bænar-
og neyðaranda yfir fjölmarga.
Dag einn gekk gamall maður um kring í þorp-
inu Lisieux í Normandi í Frakklandi. Sigauna-
kona nokkur tók við einu smáriti, er gamli maður-
inn rétti að henni. Sex mánuðnm síðar, veiktist eitt
af börnum hennar. Á smáritinu, er hún liafði
fengið áður, hafði hún séð nafn forstöðumanns
Hvítasunnusafnaöar eins. Nú hugsaði hún sér, að
leita á náðir þessa manns og biðja liann að biðja
fyrir barninu. ForstööumaSurinn gerði það, og
barnið varð heilbrigt. Þá gerðist það sama og
segir frá í lnisi konungsmannsins í Kana, er barnið
læknaðist þar, og öll fjölskylda konungsmannsins
sneri sér lil Drottins (Jóh. 4,53). öll þessi Sigauna-
fjölskylda sneri sér til Krist. Frá þessari stundu
brauzt vakningin út.
Arfsögn ein er geymd um Sigauna. Hún er
þannig: Meðal margra sem gengu fram hjá krossi
Krists, er hann var að deyja, var Sigauni nokkur.
Manni þeim voru lausir fingurnir helzt um of.
Um leið og hann gengur fram hjá, tekur hann
ófrjálsri hendi eitthvað af klæðum Jesú. Fyrir vikið,
segir arfsögnin, eru Sigaunar dæmdir til þess að
fara hvíldarlausir um í heiminum, og eigandi
hvergi föðurland. En til þess að mýkja þrautir og
þjáningar hinnar eirðarlausu göngu er þeim gefin
í blóðið söng- og hljómlistin.
Talið er, að um 5 milljónir Sigauna séu í
heiminum.
20