Afturelding - 01.03.1967, Blaðsíða 38

Skýið — vagn Guðs
Skýin eru eitt af því, sem Guð hefur
skapað. Hve þau eru látlaus að sjá, er þau
svífa um himininn. Sum eru stór, önnur lítil.
Sum eru björt og létt, önnur dimm og þung,
fyrirboði regnsins. Við sjáum þau daglega án
þess að hugsa um dásamlega eiginleika
þeirra. Ekki getum við stöðvað þau, þótt við
vildum. Enginn getur sagt þeim að fara aðra
leið.
Guð notar skýin í sambandi við margvís-
lega þjónustu. Bæði í Gainla testamentinu
og því Nýja lét hann skýin þjóna sér á ým-
issan liátt. í Jesaja 19, 1 sjáum við að hann
notar skýið, sem farartæki: „Sjá Drottinn
ekur á léttfæru skýi. ...“ í 3. Mósebók 16,2
er okkur sagt, að Drottinn hafi notað skýið
til að leiða Israel. Hann lét skýið og eldinn
hylja sig, og hann opinberaði sig í skýinu
yfir náðarstólnum, eins og ég hef bent á með
tilvísun í 3. Mós. 16,2. Sjá einnig 2. Mós.
40,34. Þetta sýnir, að þegar Móse hafði gert
allt eins og Drottinn bauð honum, huldi
skýið samfundatjaldið, og dýrð Drottins
fyllti tjaldbúðina vegna þess að skýið hvíldi
yfir henni. Það var Drottinn, sem var í
skýinu, hann notaði það sem hlífð. Nahúm
spámaður segir að skýin séu rykið undir fót-
um hans. (Nah. 1,3).
í Nýja testamentinu er okkur einnig sýnt
það, að skýin hafa athyglisverða þýðingu í
sambandi við mikla andlega atburði. Þegar
Jesús var á ummyndunarfjallinu, kom bjart
ský yfir þá alla. (Matt. 17,5). Skýið skyggði
yfir þá og þeir fengu að heyra óvenjulega
hluti. Dýrð Drottins opinberaðist þar og
lærisveinarnir urðu skelfdir og féllu til jarð-
ar, fram á ásjónur sínar. Já, þegar dýrð
Drottins opinberast, kemur hin heilaga til-
beiðsla fram. Þegar Jesús sté upp frá læri-
sveinum sínum og fór til himins, segir þann-
ig frá því: „Og er þeir störðu til himins,
þegar hann fór burt, sjá, þá stóðu tveir
menn hjá þeim í hvílum klæðum, er sögðu:
„Galíleumenn, hví standið þér og liorfið til
himins?“ Og svo bættu þeir við, að hann
mundi koma á sama liátt aftur. Það er, hann
mun koma á skýjum himinsins.
Þegar maðurinn minn E. T. dó fyrir hálfu
öðru ári síðan, varð það svo ljóst fyrir mér,
að Drottinn notar skýið, sem farartæki. —
(Þetta er skrifaö 1961. Ritstj.) Maðurinn var
orðinn heilsuveill, en hafði þó fótaferð.
Biblían var kærasla eign hans. Dag nokk-
urn tók hann hana og fietti upp í Jobsbók og
las: „Einnig þig ginnir hann út úr gini
neyðarinnar, út á víölendi, þar sem engin
þrengsli eru, og það, sem kemur á borð
þitt, er fullt af feiti.“ (Job. 36,16).
„Þetta orð er til mín,“ sagði maðurinn
minn. „Einnig þig ginnir liann út“. Þú mátt
reikna með því að ég hverfi brátt á braut.
Nokkrir af trúuðum vinum mínum eru
farnir á undan mér. Nú stendur burlför mín
fyrir dyrum.
llm kveldið, er við ætluðum að fara að
hátta, sagði hann: „Lestu orðið fyrir mig,
sem ég las í dag, því að það er til mín.“ Ég
gerði það. Við lögðum okkur til svefns. Um
nóttina, klukkan 3 vaknaði ég við það, að
einhver gekk hljóðum skrefum um í herberg-
inu. Það var maðurinn minn. Hann lagði
sig aftur, án þess að segja nokkuð. Ég gekk
að rúmi hans og setti mig á rúmbrýkina.
Rétt sem það var, sá ég lílið ský, er sté nið-
ur og nam staðar rétt yfir andliti hans. Það
var Drottinn sem sendi skýið og í því fór
maðurinn minn heim til himins.
Brátt kemur Drottinn sjálfur í skýjum
himinsins til þess að sækja okkur, sem elsk-
um hann. Þá hverfum við burtu á „léttfæru
skýi“, með Jesú sem leiðsögumanni okkar og
endurlausnara. Anna Tr.