Afturelding - 01.01.1976, Blaðsíða 6

YISINDI OG GUÐ Z
Nú á tímum eru ljósir fyrir okkur fleiri af
leyndardómum náttúrunnar, en voru áður en
hinar vísindalegu rannsóknir hófust. En þetta
veitir okkur alls enga ástæðu til að trúa því, að
Guð geti ekki haldið stöðu sinni á okkar tímum,
eins og hann gerði áður en hinar vísindalegu
rannsóknir hófust á sköpunarverki hans, með
fjarsjám og rafeindatækjum.
Þetta segir Wernher von Braun í þessu ágripi
að tilvitnun í kjarna málsins: vísindin og Guð.
Von Braun er einn af heimsins fremstu geim-
vísindamönnum. Hann er yfirmaður Marshall
geimrannsóknarmiðstöðvarinnar í Bandaríkjun-
um og einn af aðalmönnum, sem unnu að gerð
Gemini-áætlunarinnar, sem varð til þess að
fyrsta mannaða geimfarið lenti á tunglinu árið
1969.
,,Það er ein af harmsögum okkar ríma, að
vísindin og trúarbrögðin hafa komizt í andstöðu
hvort við annað. Þessi tvö öfl — vísindin og
trúarbrögðin — tvö sterkustu öflin, sem skapað
hafa núverandi menningu. Með vísindunum
reynir mannkynið að læra meira um leyndar-
dóma náttúrunnar. Með trúnni reynir maðurinn
að skilja Skaparann.
Þessi tvö „sjónarmið” eru ekki háð hvort
öðru en fyrir mig er það erfitt að skilja
vísindamann, sem ekki skynjar Æðri raunveru-
leika bak við uppruna Alheimsins. Eins er það
erfitt að skilja guðfræðing, sem afneitar vísinda-
legri þróun. Vísindi og trú eru nefnilega fjarri
því að vera óháð hvort öðru og þau eru heldur
ekki öfl, sem beinast hvort gegn öðru. Þvert á
móti má líkja þeim við tvo bræður, sem berjast
sameiginlega fyrir betri heimi, á þann hátt, að
þegar vísindin reyna að afhjúpa náttúruöflin í
kring um okkur, þá reynir trúin að uppgötva
öflin, sem í okkur búa, þannig að smám saman
komumst við yfir meiri þekkingu á náttúrunni,
verðum hrifnari og auðmýkri gagnvart skipu-
lagningunni og fullkomnuninni, sem aldrei
bregst í náttúrunni. Fremur yfírborðsleg þekk-
ing okkar á Alheiminum og lögmálum hans
hefur samt viðurkennt og gert okkur kleyft að
senda fólk frá þess náttúrulega umhverfi og
flytja það örugglega til haka aftur úr geimnum
til okkar og jarðarinnar okkar.
ÖENDANLEGUR ALHEIMUR.
Með geimferðum erum við að byrja tilraunir
til þess að opna ,,dyrnar” að óendanlegum
Alheimi. Það sem við nú getum séð af
leyndardómum Alheimsins ,,gegnum rifuna á
þessum dyrum” staðfestir aðeins trú okkar á
Skapara hans. Maðurinn getur, með takmörk-
uðum skilningi sínum, ekki gert sér grein fyrir
alstaðar nálægum, almáttugum, alvitrum og
eilífum GUÐI. Hver einasta tilraun til að skapa
sér mynd af Guði og síðan lægja hann, reyna að
skilja Guð, sannar ennþá betur mikilleika Hans.
Ég trúi því, að það bezta sé, að við, með trú
okkar, viðurkennum óuð. Það veitir okkur
hugsvölun að hugsa okkur Guð sem Föður
okkar allra og þar næst sú hugsun, að allir menn
eru bræður og systur. Þessi hugsun ætti að vera
mælikvarði á allar siðferðislegar hugsanir.
Vísindamenn vita aðeins, að ekkert í
náttúrunni verður brotið niður og eyðilagt, en
verður í staðinn ummyndað og breytt í aðra
tegund orku. Hin minnsta smáögn getur ekki
horfið sporlaust. í náttúrunni þekkist ekki
eyðing, aðeins breyting. Vill maður þá trúa því,
að Guð hafi minna aflögu fyrir meistaraverk sitt:
Manninn sjálfan. Fyrir mér er ódauðleikinn
framhald á andlegri tilveru okkar eftir dauðann.
Maðurinn hefur frá árdögum sögunnar borið í
brjósti sér trú á líf eftir dauðann. Þessi trú hefur
verið grundvallaratriði í öllum frumstæðum
menningar- og trúarlegum heimspekihugleið-
ingum. Þýðing þessara staðreynda er víða meiri
6