Afturelding - 01.01.1976, Blaðsíða 16

ákveðið, að Jesús, Guðs eingetinn sonur, skyldi
gefa líf sitt til lausnargjalds fyrir marga, eins og
hann sjálfur sagði: Enginn tekur það (lífið)frá
mér, heldur legg ég það sjálfviljuglega í
sölurnar, til þess að taka það aftur — þ.e.a.s.
verða lifandi aftur (Jóh. 10, 17—18).
Þegarjesúsí grasgarðinum Getsemane spurði
þá, er komu til að handtaka hann, að hverjum
þeir leituðu, svöruðu þeir: ,,Að Jesú frá
Nazaret’ ’; og þá sagði Jesús: Ég er”. En er hann
sagði: ,,Ég er”, hopuðu þeir á hæl og féllu til
jarðar. Jesús felldi þá alla að jörðu, er komu til,
að handtaka hann, til að sýna, að þeir gætu alls
ekki handtekið hann, nema hann gæfi sig
sjálfviljuglega á þeirra vald. Hefði það verið að
ráði Guðs, að Jesús yrði ekki framseldur í manna
hendur, hefði Jesús getað farið á þessari stund
sinna ferða og varið þeim, er vildu handtaka
hann, að snerta sig, og notað til þess hið óvenju-
lega vald, sem hann hafði og notaði, þegar
hann vildi. — En „Frelsarinn hvergi flýði,
Ástæðan fyrir því að svo margir kristnir menn
em leiddir af Guðs ströngu hönd, er sú, að þeir
leyfa ekki Guði að koma svo nærri sér, að hann
fái leitt þá með auga sínu.
A. S. Simpson.
Alvarlegustu hindranir, sem verða fyrir þér á
vegi þínum, verða það geigvænlegasta sem þú
sérð, þegar þú missir sjónar á markinu. Beindu
sjónum þínum ávallt til Jesú, þá hverfur
geigurinn og vegurinn verður sléttur.
Heimurinn verður ekki unninn fyrir Krist
gegnum sjálfelska menn og konur. Þeir sem
ekki em reiðubúnir að afneita sjálfum sér í
sífórnandi starfi og erfiðu, verða lélegir
verkmenn í víngarði Guðs. Mennirnir og
•konurnar, sem okkur vantar, em þau, sem setja
Jesúm og frelsi sálnanna framar og ofar öllu
öðm.
Hudson Taylor.
Fjandmenn þó lægi senn. Herran beið þeirra
hinn þýði, Þeim leyfði á fætur enn”, eins og
segir í 6. passíusálmi Hallgríms Péturssonar um
þennan atburð. Þess í stað segir Jesús við óvini
sína og þjóna þeirra: , ,Daglega var ég hjá yður í
helgidóminum og kenndi, en þér handtókuð
mig ekki; en þetta er yðar rími og vald
myrkursins” (Mark. 14, Lúk. 22). Og hann gaf
sig í hendur þeirra sjálfviljuglega — í
grasgarðinum Getsemane.
Er vald myrkyrsins hafði svo kvalið hinn
heilaga þjón Guðs, Jesúm, og hann hafði verið
lagður lík x jörð — en andinn falinn Guði — þá
sagði Guð alvaldur á tilsettum ríma við vald
myrkursins: „Hingað og ekki lengra. Hér skulu
þínar hreyknu hrannir brotna”. Og mikill
landskjálfti varð. Engill Guðs velti steininum
frá grafardyrunum, Innsiglið á steinum þeim
hinum stóra, er huldi grafardyrnar, var búið að
gera sitt gagn\ og sömuleiðis grafarverðir
landstjórans. Engillinn settist á steininn og
leysti varðmennina af verðinum, en þeir höfðu
verið settir á vörð við gröf Jesú, til þess að líki:
hans yrði ekki stolið og stðan sagt, að hann væri
upprisinn.
,,Hefði ei vaktin geymt og gætt Grafarinnar,
sem nú var rætt. Orsök var meiri að efast þá.
Hvort upp réð stá Drottinn vor Jesús dauðum
frá”, segir Hallgrímur Pétursson í passíusálm-
inum um þetta efni. (ps. 50).
Jesús Kristur var upprisinn, og það skyldi
engillinn auglýsa.
Sannanirnar fyrir upprisu Jesú Krists em
hvarvetna, hvar sem litið er í rit hins nýja
sáttmála, sem vér höfum frá fyrstu boðberum
kristinnar trúar, sem Jesús valdi sjálfur fyrir
sendimenn og prédikara.
Jesús birtist líka eftir upprisuna sínum sendi-
boðum, og skýrði fyrir þeim það ,,í öllum
ritningunum, er hljóðaði um hann”, eins og
segirí Lúkasar guðspjalli, 24. kafla, og gaf þeim
af sínum Anda, svo að þeir skildu hann rétt og
fengju kraft til að boða trúna eins og HANN
ÆTLAÐIST TIL, að þeir gerðu það.
Og svo minnzt sé aftur á viðtal Jesú við
lærisveinana við Vatnið, þar sem hann uppris-
inn talaði við Sxmon Pétur, þá athugast, að
16