Afturelding - 01.04.1976, Blaðsíða 24

SÁ SÍÐASTI
VARÐ FYRSTUR
Forstjóra skipafélags nokkurs vantaði loft-
skeytamann hið bráðasta. Hann auglýsti eftir
slíkum manni og kvaðst vera til viðtals á vissum
tíma dagsins, á skrifstofu sinni. Strax og tíminn
var kominn, hafa margir ungir menn safnazt
saman á skrifstofu hans. En inn af almennings-
skrifstofunni var einkaskrifstofa forstjórans.
Hinir ungu umsækjendur um stöðuna, tóku nú
að tala saman á meðan þeir biðu eftir því að
verða kallaðir inn til forstjórans, enda höfðu
þeir sett það vel á sig, í hvaða röð þeir höfðu
komið inn á biðstofuna.
FLJÓTT
Legg þú hendi þína á hjartastað þinn. — Það
slær. Það endurtekur: Fljótt, fljótt fljótt.
Hlustaðu á klukkunaí stofunni hún endurtekur
án afláts: Fljótt, fljótt, fljótt. Þú átt nokkur ár f
víðbót og með hverjum degi, styttist tíminn
með 24 klst. Náirðu því að verða sjötugur, þá
eru þér lánaðir einungis 25 þúsund dagar. Sértu
35 ára í dag, þá eru eftir 12500 dagar. Sértu
orðin fimmtugur, þá losar talan 7000 daga.
Sannarlega lífið hefur enda. Eigir þú eftir 20 ár
af lífsgöngu þinni, þá eru það 175.000 klst.
Tfminn líður skjótt.
Billy Graham.
Nú þykir þeim það dragast ótrúlega lengi að
forstjórinn fari að kalla þá til sín, en þeir drepa
tímann áfram með fjörugum samræðum.
Enn bankar ungur maður á dyrnar og stígur
inn í biðstofuna. Hann setzt utast á bekk, enda
var þröng komin á undan honum. Hann
blandar sér ekkert í samræður hinna sem fyrir
voru, en er stilltur og íhugandi. Þeir sem fyrir
voru hugsuðu með sér: , Ja, sá fær nú að bíða
tímana tvo, að koma ekki fyrr en þetta, og
engan er farið að kalla inn ennþá.
Þeir urðu því ekki lítið undrandi, er þeir sem
fyrr höfðu komið, sjá manninn, sem yzt sat,
standa allt í einu upp og ganga rakleiðis að innri
dyrunum og ljúka upp hurð og hverfa inn til
forstjórans. Eftir nokkra stund kemur hann
aftur út frá honum, og ætlar að ganga beint út.
En þá ávarpa hinir aðrir hann og spyrja:
„Hvernig má það vera, að þú sem komst
síðastur okkar allra, gengur fyrstur inn til
forstjórans?”
Ungi maðurinn svaraði kurteislega: ,,Þið
hefðuð líka getað verið komnir inn og hlotið
stöðuna, ef þið hefðuð verið athugulir og sinnt
því að hlusta á veika rödd hátalarans.”
,,Hvað sagði hátalarinn?” spurðu margir
einum rómi.
„Forstjórinn hcfur alltaf verið að tilkynna
það með morse-merkjum í hátalarann —
nokkuð daufum að vísu — að sá sem fyrstur
veitti tilkynningu eftirtekt, hann skyldi koma
strax inn og hljóta stöðuna, því að hann lagði
áherzlu á það, að fá mann í þessa stöðu, sem
væri vakandi í starfi sínu.
Að þessari frásögn falla orð frelsarans mæta
vel, er hann segir: ,,Þess vegna segi ég við alla:
vakið!”
24