Afturelding - 01.08.1976, Blaðsíða 6

SKILABOÐ
FRÁ DÁNARBEÐI
Prédikari kom t heimsókn til deyjandi her-
manns. Þegar þeir höfðu talað nokkra stund
saman, bað hermaðurinn kennimanninn að
skrifa fyrir sig nokkur orð á pappírsörk.
Hann bað hann síðan að gefa sér umslag utan
um bréfið og póstleggja það fyrir sig, til konu,
sem hefði verið sunnudagaskólakennari sinn
þegar hann var barn.
Það sem hermaðurinn bað kennimanninn
að skrifa á örkina, var þakklæti til sunnudaga-
skólakennarans fyrir þá uppfræðslu, sem hún
LOFORÐ GUÐS
UPPFYLLAST
Parry Hayden var malari að atvinnu. Sem
maður trúarinnar reyndi hann Guð, þegar um
er að ræða tíund. Vildi hann sjá hvernig
fyrirheit Guðs rætast. Hér fer á eftir frásögn
hans:
Hann taldi 360 hveitikorn, úrvalstegundar og
sáði í akur sinn árið 1940. Um haustið uppskar
hann 50 rúmtommur úrvals hveitis. Tíu prósent
af þessu magni fór í Guðskistuna.
Næsta vor sáði hann 9/10 hlutum. Upp-
skeran að hausti varð 35 kg. Á tveim árum
jukust kornin úr 360 í 881499. Enn tók Parry
Hayden tíund. Þannig hélt hann áfram í 6 ár.
Við síðustu uppskeru mældist uppskeran vera
27187 hektólítrar af korni, að verðgildi 1
milljón dollara...
Það fer enginn tómhentur frá Drottni. Allra
sístjDeir sem reyna Guð í trúfesti tíundarinnar.
6
hafði gefið honum t sunnudagaskólanum.
Vegna þeirrar uppfræðslu, sem hann hafði þá
hlotið hjá henni um sanna trú á endurlausnar-
verk frelsarans til sáluhjálpar fyrir hvern sem
vill trúa, segist hann nú deyja frelsaður maður
í rósemd og friðí.
Prédikarinn gerði eins og hann var beðinn,
hann póstlagði bréfíð. Nokkrum vikum seinna
fær hann svarbréf frá sunnudagaskólakennar-
anum. í bréfinu segir konan: ,,Guð hefur verið
miskunnsamur við mig. Fyrir mánuði síðan
sagði ég upp þjónustu minni við sunnudaga-
skólann, vegna þess að mér fannst þjónusta
mín engan ávöxt bera. En rétt á eftir móttek
ég bréf yðar. Þar sé ég með eigin augum, að
þrátt fyrir allan veikleika minn, hefur starf mitt
þó borið þann ávöxt, að ein sál hefur unnizt
fyrir Krist. Nú hef ég ákveðið að ganga aftur
til forstöðumanns safnaðar míns og bjóða
honum þjónustu mína við sunnudagaskólann
eins lengi og ég lifi og hef krafta til þess”.
Eftir að prédikarinn hafði sagt frá þessu
atviki, bætti hann við:
,,Ó, að ég mætti tala með svo hárri röddu,
að ég næði til hvers einasta sunnudagaskóla-
kennara hér á jörðu og til allra foreldra í
kristnum söfnuðum! Þá vildi ég segja þetta:
„Kennarar, foreldrar! Haldið áfram! Hug-
leiðið þið, að þið eruð að sá hinu allra bezta
sæði sem völ er á. Aðeins Guð veit hvaða ávöxt
það ber. En þið skuluð sá’ ’.
HEFURÐU HEYRT ANNAÐ EINS?
Grandvör, rómversk kaþólsk kona í Bólivíu
í Suður-Ameríku, var spurð undarlegrar spurn-
ingar. Hún átti fallegan hund og vel hirtan.