Afturelding - 01.04.1985, Blaðsíða 10

jwú t;iia i fcpnum
■PT (!(>nj; nieð sk;eru ijúsi i
múnini endanum. I»aú fhtir scr
móti hessu Ijijsí tig lagurt unt-
hvcrli opnast Ivrir þ\ i.
Margir scgjasl lutla hin Ivrir
vini og kunníngja. Og ofl er |\iú
samlara jtcssu a<' cinhvcr kcntur
etMilcg.
Hvað gerist á
dauðastund?
Þetta er ein afágengusiu essor i heknisfrcröi. hefur Eflir 116 viólúi ox fimfn
spurningum mannsand- unniö aö visindalef’tim úra rannsóknir hefur dr.
ans. Michael Sabom. rannsóknum á kvnnum SahontþenaaÖsegja:
þekktur bandarískur sjúklinga sinna af lífi eftir
hjartasérffreöinf’ur oft próf- dauöann.
- hg cr sanníicróur um aó
þ;cr skoóanír scm cg hali'i ;i hcss-
umefnum vrtru rangar.
ÁÁur var dr. SalHtnt ncfntlcga
ntjög vanirúaöurá frásagnir fúlks
aflíficliirdauúann.
ócgar hann hof ninnsúknír
sinar ákvat' hann a<' vinna kcrf-
ishundió og án allra hlcvpidónta.
Sömu spurningarnar voru lac'ar
lv nralla sjuklingana og var heint
lc>ndur nlgangur rannsoknamta.
Mjá 75"'» jvirra sent spuróir
voru. var hjartaú h.eti aú sla.
hegar Jx-ir revndu þetla Suntir
höfóu m.a s. vcrn' urskurúai'ir
látnir.
40"» jtcirra scnt spurt'ir
mundu greinílcga
sinni af daut'anj
hvcrjum jiro
hann >fin
>Tir
l»;u' sem furúai'i dr. Sabom
allra ntest var aú allir jvir scnt
spurúir voru höft'u rcvnt hi<'
santa. - cigm dauúa. og tundiú
stcrkl aú jvcssi rc>itsla var raun-
vcrtiicg. ..Mún var raunvcrulcgrt
cn lifiú." s;igúi cinn
— h.jí Itcf ckki noificrl mcr
jtcss.tr rc>ttslur. i raitiisoknuij
ntiitunt, (ii aú vitna
ntúti Jifi cltir dauúi
jivi aú jH-na
sttitidu. jH-gai
im’ ■ K
SCIll
uf cftir dauúann
Túf.mgscfní. visinda-
h.f gcngiú cr út frá v ís-
falcgunt sjúnanttiúum tclur
’mcirihluti Ixkna og vistnda-
manna aú dauúinn sc astand scm
ekki cr hægt aú snúa aftur frá.
har af lcíÚir að ckki er hxgi aú
ci
Mtiu-lnit i h.ik l'iiini l.'ll,
inr u/iplihin fh'wu hliin *»t»
tililnMui <\ir tnÍHiwnr /tfv v.
— Já. mcr cr scrstaklcga
nnnnisstxtt jvcgar eínn sjúklínga
mintta nussti mcúvitund í mút-
tökusalnum og upplilúi aú ntct'-
vituiui Itans skildi sig trá likant-
anuin Aú olan gat hann l> Igst
mcú lifgunartilraunum á sjálfunt
sér. Siúar gal hann grcml i snta-
atriúutn Itvcrju frant fór i sjúkni-
stofunni mcúan Itann var mcú-
vitundarlaus.
Mann gat nt.a. grcint fra j>vi
hvcrnig víúhárum okkur aú jtcg-
ar viú gáfunt honum rallost,
Hanit s.i ntxlana og hrc>IÍttgar
jHMtra hcgar vu' hlúúum t;ekiú
og sagúi okkur hvaú hvcrt okkar
gcrúí nicúan á lifgunartilraununt
st<H'
l»Cs\i sjuklíngur fúr i h|arta-
skurúaúgcrú jn i hann hali'i lcng-
iúalvarlcgt hjartaáfall.
- Á tncúan á aúgerúittni stó
upplilúi ég aflur uúskilnaú^
líkumann og gát Ivlgst
gerúinni ofanfrt
haú liann at' gr<
unt. ttg hurj
h
lcga Irá atburúarásinni ncma aú
grcina hana utanfra. í;g hcf ckk
lundiú ncina újtrctfanlcga sk>r-
ingu aúnt cn jxi aú f.vlgsi sc
alhurúarástnni aú ofátt
l'ctla bcndirá jiann
;tú K'gar dauúafcrjj
okkur. jx* vcrúi
amlcg-
()r. Sabom usamt cinum sjuklinKu vinna.
sjálfl sig
irlausi og göng-
á. héraúofan
/uii(ir \ýtni (ii)
xriitniitr miíAIiiix-
'aiuiii 'píliir i'kki á nokknrii /niii
ínn i þcwur rryii'liir.
— Þegar cg hóf K'''*ur rann-
súknir. hcll cg aú j>aú vteru hara
Irúarofsnckísntcnn sent upplifúu
sliki. En cg kontsi aú jni aú
miarlcgur hakgrunnur beirra og
kírkjusúkn hafúi cngin áhrif jvar
l»aú sanrtar kanttskí ttú viú
höfum ekki stjórn á j>ví scnt gcr-
ist íandurslitrununt.
— Mvcr og cinn vcrúur aú
hafa sínar cigin sktvúanir á jtcss-
um hluium og hvaúa áhkiamr
hann dregur al jvcim í>rir sig og
sitl lil.
Sjálfur sp>r cg Uvaú lckur \ iú
cflír dauúann? f-g cr sjálfur krisl-
inn og irúi jn i ntjög cindregíÚ aú
Itl sé frunthaldslif.
iig trúi jní nú jvcssar minútur
scm jnMla dauúafcrli á sér siaú
séu mjög viúburúarikur linti.
Maúur fcllur ckki hara i djúpan
svcín.cinsogviúhöldum svooft.
hcldur föruut viú citlhvcrt og
upplilum eilthvaú. Þcssar
reynslurcru mjög jtýúmgarmikl-
ar. Þ;cr cru skýrar og raunvcru-
lcgar. Dauúinn er j>vi virkt
ástand cn ckkt hara tónt.
- //tm wyitd cr fiiildi fólk\
M'in ck k i n// vidurkcnnu ai) nl «'■
lifvfiir daiii)unn'
Nú vcít cg ckki. Sjálfur hcf cg
alltaf irúaú á framhaldslif. hjá
Framhaldábls. 23
/síðasta tölublaði Aftureld-
ingar birtist grein sem bar
yfirskriftina „HvaÖ gerisl á
dauöastund'?“ Fjallaði hún
um bandarískan hjartasér-
fræðing og vísindalegar rann-
sóknir hans á kynnum sjúkl-
inga sinna af lífi eftir dauð-
ann. Greinin vakti óskipta
athygli lesenda blaðsins og
þykir okkur rétt að fylgja
aðeins eftir niðurlagsorðum
hennar: Hvernig fáum við
staðist frammi fyrir dómstóli
Guðs — hvernig höndlum við
eilíft líf?
Eftir dauðann kemur
dómur
Biblían fer ekki í neinar graf-
götur með það að eftir dauðann
kemur dómur þar sem hver og
einn uppsker eins og hann sáir:
„Sjá, Drottinn er kominn með
sínum þúsundum heilagra til að
halda dóm yfir öllum og til að
sanna alla óguðlega menn seka
um öll þau óguðlegu verk, sem
þeir hafa drýgt.“l „Óttist Guð og
gefið honum dýrð, því að komin
er stund dóms hans.“2 „En eins
og það liggur fyrir mönnunum
eitt sinn að deyja og eftir það að
fá sinn dóm . . .“3 Allt sýnir þetta
að dómur Guðs er ekki eitthvað
sem menn hafa búið til heldur er
hann raunverulegur og yfirvof-
andi.
En er þá engin leið að komast
hjá dómi Guðs? Jú, svo sannar-
lega, það er. . .
Enginn dómur fyrir þá
sem trúa
I Jóhannesi 3:18 lesum við:
„Sá sem trúir á hann (þ.e.a.s.
Jesú), dæmist ekki. Sá sem trúir
ekki, er þegar dæmdur." Það er
því enginn dómur fyrir þá sem
trúa á Jesú, son Guðs. Hann segir
sjálfur: „Því sá er vilji föður
míns, að hver sem sér soninn og
trúir á hann, hafi eilíft líf.“4 Og
ennfremur lesum við: „Og þetta
er vitnisburðurinn, að Guð hefur
gefið oss eilíft líf og þetta líf er í
syni hans. Sá sem hefur soninn á
lífið, sá sem ekki hefur Guðs son
á ekki lífið.“5
En hvaðereilíft líf?