Afturelding - 01.04.1985, Blaðsíða 20

Robert C. Cunningham:
Fyrirgeíur Biblían
ekki drykkju?
Jú, vitanlega. En ekki nóg með
það, heldur hvetur hún líka til
hennar. Okkur er það lífsnauð-
syn að drekka.
Biblían hvetur okkur sem sagt
til að drekka — en um leið segir
hún okkur hvað við eigum að
drekka og hvað ekki.
Biblían mælirá móti „sterkum
drykkjum". ,, Vínið er spottari,
sterkur drykkur glaumsamur, og
hver sá, er drukkinn reikar, er
óvitur. “ (Orðskviðir, 20:1).
Afengir drykkir eru hættulegir
og er best að snerta þá aldrei.
Þeir geta eyðilagt líkamann,
myrkvað hugann, valdið ábyrgð-
arleysi og deytt göfugar hvatir.
Afengi getur dregið úr sjálfs-
virðingu, velgengni, og leitt til
glötunar.
Ritningin staðhæfir að
drykkjumenn geti ekki erft guðs-
ríki. (I. Korintubréf 6:10). Það
eru sterk orð! Þeirra eina von er
að þeir frelsist og „þorni“. Fyrst
þurfa þeir að iðrast og treysta
Drottni; og þá mun hann leysa
þá undan oki drykkjunnar.
Það er synd að leggjast í vín-
drykkju en Ritningin bannar
ekki að teyga vín Heilags anda.
Nýja Testamentið segir: „I stað
þess að drekka yður drukkna í
víni, sem aðeins leiðir til spill-
ingar, skuluð þér fyllast andan-
um. “ (Efesusbréf, 5:18).
Það er ekki að ástæðulausu að
Ritningin ber víndrykkju saman
við að drekka af anda Guðs. Það
er margt líkt með þessu tvennu.
Hvorutveggja hefur í för með sér
örvun, gleði og leysingu, þannig
að það sem hvílir á hjartanu fær
útrás.
Mannlegt eðli leitar þessarar
leysingar og Satan vill að við
finnum hana í áfengi. Guð vill
hins vegar að við finnum hana í
því að meðtaka hans Heilaga
anda.
Jesús sagði: „Ef nokkurn
þyrstir, þá komi hann til mín og
drekki . . . en þetta sagði hann
um andann." (Jóhannes 7:38).
Hann vill að við komum til sín
og drekkum af anda hans.
Það var einmitt þetta sem
gerðist á hvítasunnudag. Læri-
sveinar Drottins voru fullir af
lífsþrótti; þeir töluðu af eldmóði
og voru svo örvaðir, að sumir
töldu þá drukkna. Pétur neitaði