Afturelding - 01.07.1985, Blaðsíða 9

0
„Þetta er andleg veisla!”
— í fyrstu störfuðum við Áke
einkum í samkomuherferðum í
Svíþjóð og á Norðurlöndum.
Við vorum starfsmenn Fíladelfíu
í Stokkhólmi í fjögur ár og störf-
uðum meðal ungs fólks. Við höf-
um farið með starfshópa um alla
Evrópu. Hin síðari ár höfum við
mestmegnis starfað á Kanaríeyj-
um á vetrum, meðan norrænir
ferðamenn eru þar. Auk þess á
Spáni og í Svíþjóð á sumrin.
— Það er sama hvar við störf-
um, fólk hefur alstaðar sömu
andlegu þarfirnar. Maður finnur
hvarvetna þrá eftir Guði. Nú er
andlegur uppskerutími bæði í
Svíþjóð og á Spáni. Akrarnir eru
tilbúnir til uppskeru. Fólk er
opiðog snýsttil trúar.
En koma verkamenn til
uppskerunnar?
— Já, sem betur fer. Við
sjáum það gerast í Svíþjóð í æ
ríkari mæli, að ungt fólk segir
upp vellaunaðri vinnu og lætur á
móti sér fjárhagslega til að geta
farið í Biblíuskóla og búið sig
undir andlega þjónustu. Hún
hefur meira aðdráttarafl í augum
þessa fólks heldur en efnisleg
gæði.
— Margt af þessu fólki er ný-
komið til trúar, nýfrelsað. Það
hefur samband við svo marga
ófrelsaða og er ákaft við að vinna
sálir fyrir himininn. Það er mik-
ilvægt að hinir eldri í trúnni virki
og viðurkenni þetta unga fólk.
Veiti því rúm til þjónustu og
styðji það. Vilji maður ná til
ófrelsaðra, þá er tryggast að
halda sig að hinum nýfrelsuðu.
Úthelling Heilags anda breið-
ist sífellt út, bæði innan Hvíta-
sunnuvakningarinnar, sem hefur
kennt þetta frá upphafi, sem og
innan annarra kirkjudeilda, sem
hafa opnast fyrir þessari boðun
hin síðari ár.
Fólk stormar fram, frelsast og
pang! Skírist í Heilögum anda!
Þetta gerist jafnvel í sömu
andránni. Það verður virkt í
vakningunni og fer að lifa og
hrærast í hinu nýja lífi andans.
Þetta er andleg veisla.
Því miður sjáum við einnig
gerast eins og í sögunni af glataða
syninum, að til er eldri bróðir,
sem aldrei fór að heiman. Sumir
hinna eldri í trúnni gera eins og
hann, þeir vilja ekki taka þátt í
veislunni, heldur standa fyrir
utan.
En faðirinnn gerði sér ferð út
fyrir til þess sérstaklega að bjóða
eldri bróðumum inn fyrir. Faðir-
inn sýndi hversu öriátur hann
var, tilbúinn til að gefa, en son-
urinn sem heima dvaldi hafði
ekki gert sér grein fyrir örlæti
föðurins.
Báðir voru þeir synir sama
föður, sömu ættar, þeir þurftu
báðir að reyna örlæti hans á nýj-
an hátt. Mér finnst eins og þeir
sem frelsast í dag komi beint
heim í veisluna. Þetta unga fólk
hefur enga fyrri trúarreynslu,
hvorki neikvæða né jákvæða.
Hinir eldri aftur á móti eru
búnir að halda starfinu gangandi
um árabil með trúfesti og dugn-
aði. Þeir hafa borið miklar byrð-
ar og hafa einnig orðið fyrir
margs konar vonbrigðum. Á
milli þessara kynslóða má ekki
verða andlegt kynslóðabil. Fað-
irinn er svo örlátur, hann sagði
við eldri soninn: Allt mitt er þitt!
Ég tel það mjög mikilvægt að
Andinn fái sameinað þessar
ólíku kynslóðir og við verðum
eitt, við erum sömu ættar.