Afturelding - 01.07.1985, Blaðsíða 12

i
Það má rekja aðdragandann
að stofnun safnaðarins vestur til
heimsborgarinnar New York.
Þar er norskur hvítasunnumað-
ur Arnulf Kyvik að nafni á
gangi. Skyndilega heyrir hann
nafnið ísland kallað upp, eins og
það væri inni í hjarta hans. Öll
vera mannsins skynjar það á
augnabliki, að þetta er kall Guðs
til hans, að fara sem trúboði til
íslands. Mannleg tilfínning
hrökk saman og skynsemin
ályktaði: Fara héðan úr mill-
jónaborginni, þar sem er svo
blómlegt, andlegt starf, til hins
fámenna Islands og heija braut-
ryðjendastarf þar. Það er óhugs-
andi.
Nokkru seinna var hann að
skoða landabréf af íslandi. Féllu
þá augu hans snögglega á Vest-
firðina, og er þá sem djúptæk til-
finning hvísli að honum: Þarna
mun tjald þitt einhverntíma
standa. Nú hófst mikið og langt
bænastríð, sem endaði með því
að Guð vann sigur. Kyvik seldi
alla búslóð sína, sagði upp stöðu
sinni og tók sig upp með konu
og fjögur böm, og fór af stað til
landsins, sem Guð hafði vísað
honum á.
Árið 1939 kom Arnulf Kyvik
til Vestmannaeyja og þjónaði
söfnuðinum þar í rúmt ár og
vann á einstæðan hátt hlýhug
allra í söfnuðinum. Næsta ár var
hann orðinn búsettur í Hnífsdal.
Sama ár flytur Kristín örugg og
fylgin sér í þess orðs bestu merk-
ingu. Kyvik aftur á móti víðsýnn
og reyndur trúboðsmaður. Þessir
kostir samanlagðir voru alveg
nauðsynlegir því að byrjunarerf-
iðleikar voru ótrúlega miklir.
Höfðu þau oft orð á því að þau
myndu muna ævilangt það sem
þeim var vel gjört á fyrsta og
örðugasta hjallanum vestur þar,
og nefndu ýmis nöfn í því sam-