Afturelding - 01.10.1985, Blaðsíða 3

„Og þessa daga hafði verið haldið áfram við heyþurrkinn."
heiður og blár. Og í indælu veðri
ókum við norður Tröllatungu-
heiði og norður í Strandasýslu. Á
Drangsnesi komum við til vinar
míns Einar Sigvaldasonar og
Helgu konu hans. Þau tóku okk-
ur með sömu rausn og vináttu
eins og þau voru vön. Þegar við
vorum sestir inn í stofuna, kom
húsmóðirin Helga inn í stofuna
með nærri tveggja ára stúlku á
handleggnum og sneri sér að mér
og sagði: „Ég má til að sýna þér
slúlkuna sem Drottinn gaf líf fyr-
ir tveimur árum.“ Þetta var
ljómandi falleg telpa, og sú saga
sem á bak við hana er, er sönnun
þess að Guð gerir í dag sömu
kraftaverkin sem hann gerði á
dögum frumkristinnar.
Það var í desember, tæpum
tveimur árum áður en þetta
gerðist sem ég nú hef sagt frá, að
við vorum á ferð norður á
Drangsnesi, Jón Björgvin og ég.
Við komum að morgni dags til
Einars Sigvaldasonar. Hann kom
sjálfur á móti okkur út á tröppur
því hann bjóð á hæðinni. Hann
heilsaði okkur vinalega eins og
hann var vanur, og bauð okkur
til stofu og sagði. „Hér hefur ekk-
ert verið sofið í nótt“. Svo sagði
hann okkur hvað olli svefnleysi
næturinnar. Dóttir hans, sem bjó
í kjallara hússins var með létta-
sótt. Hjá henni var læknir og
ljósmóðir. Dáið barn var fætt
sem var orðíð skemmt af fóstur-
eitrun og læknirinn sagði að ann-
að barn væri ófætt, en það mundi
ekki fæðast því að konan væri að
deyja, og þau ætluðu ekki að
yfirgefa hana fyrr en hún væri
dáin. Við Jón gengum með Ein-
ari inn í stofuna og krupum þar
niður og lögðum mál þetta í
hendur Drottins, sem hefur allt
vald á lífi og dauða. Og Einar,
þessi stóri og sterki veðurbarði
skipstjóri bað þarna fyrir dóttur
sinni grátandi. Þegar við höfðum
legið þarna á knjánum litla stund
kom Helga, móðir veiku kon-
unnar, upp til okkar og sagði að
seinna barnið væri fætt, frísk og
eðlileg stúlka, og konan úr allri
hættu. Það var nú einmitt þessi
litla stúlka sem kom þarna inn í
stofuna til okkar á handlegg
ömmu sinnar nærri tveggja ára
frísk og efnileg. Þarna á Drangs-
nesi fengum við Iánaða kapell-
una sem er í skólahúsinu og
höfðum þar samverustundir með
Drangsnesingum.
Eftir nokkra daga ókum við
svo aftur suður Tröllatungu-
heiði. Og þá sáum við, okkur til
mikillar gleði, hvernig sólin
ljómaði yfir Geiradalinn. Og
þessa daga hafði verið haldið
áfram við heyþurrkinn. Bænd-
umir voru nú að enda við að
hirða inn í hlöðurnar sínar sein-
ustu töðuna sína sem Guð hafði
gefið þeim svo góðan þurrk á.
Davíð segir: „Hver sem er vit-
ur gefi gætur að þessu, og menn
taki eftir náðarverkum Drott-
ins“. Davíðssálmur 107.