Afturelding - 01.10.1985, Síða 18

til að ég mætti hvílast í ró og
næði.
Önnur vinkona mín kom með
fullan pott af kjötsúpu. Ég á svo
marga góða vini sem ekki geta
ímyndað sér hversu mikils virði
þeir eru mér þessa erfiðu daga.
Enn á ný fæ ég að reyna að ég er
forréttinda kona. Það hlýtur að
vera ömurlegt hlutskipti að vera
með krabbamein ein og yfirgefin
af ástvinum og öðru fólki.
5. desember 1982
Ég er aftur búin að fá máttinn,
hægt en sígandi. Jólin nálgast. Ég
finntil mikillarlöngunarað hitta
systkini mín og rifja upp gamla
góða daga. Kannski eru þetta
síðustu jólin mín, hugsa ég og
þau verð ég að nýta til hins ítr-
asta.
Lars er búinn að fá tveggja
vikna frí frá vinnu og börnin eru
í öruggum höndum. Ég reyni að
komast að hjá norska lækninum
mínum og fara í nýja rannsókn.
Það er eiginlega kominn tími
fyrir nýja frumueitursgjöf en
henni verðurað fresta vegna þess
að niðurstöður blóðrannsókna
voru ekki fullnægjandi. Læknir-
inn segir að ég sé laus við ein-
kenni sjúkdómsins — að ekki
finnist neinn sjúkdómsvísir í
blóðinu — en ég megi búa mig
undir nýja meðhöndlun í fyrir-
byggjandi tilgangi. Síðan koma
nýjar rannsóknir í kjölfarið og ég
má búast við að krabbameinið
blossi uppafturá hverri stundu.
— En, bætir hann við, við
skulum vona að þú stríðir í móti
öllum læknabókum.
Ef til vill hef ég sjúkdómsþró-
un sem stríðir í móti öllum
læknabókum en ekki móti minni
bók — bók bókanna. Það er ein-
mitt í samræmi við þá bók þegar
sjúkir læknast til líkama og sálar.
Það er sem ég lifi samtímis í
tveimur heimum, náttúrlegum
og yfirnáttúrlegum. Krafturinn
frá hinum yfirnáttúrlega heimi
— andlega heimi — gerir það að
verkum að allt samverkar mér til
góðs. í og með valda lögmál hins
náttúrlega heims mér kjarkleysi
og leiða en þá get ég gripið til
bænarinnar sem gefur mér öryggi
og innri ró. Stundum virkar hún
líka sem hleðsla, allt eftir því
hver þörfin er hverju sinni.
Og þetta er ekkert undarlegt. í
bænalífinu fæ ég beint samband
við Guð, hann sem hefur skapað
minnstu sameind í líkama mín-
um og ákvarðað brautir stjarna
og himintungla.
Ég finn líka að böm okkar
sækja í þennan sama kraft —