Afturelding - 01.10.1985, Blaðsíða 21

sérfræðinga sem bentu honum á
hvar andlitsfallið var sokkið og
hvernig svipbrigðin væru í lif-
andi persónu. Önnur atriði
skýrðust þegar hann hafði ráð-
fært sig við teikningar manns-
andlitsins eftir Leonardo da
Vinci.
En spurningunni um hár og
augnalit var enn ósvarað.
Hooper eyddi einu ári í rann-
sóknir á kynþáttasögu Krists og
komst að því að Gyðingum þess
tíma er Jesú var uppi á svipaði
mjög til Bedúína. Listamaðurinn
tók sér því fyrir hendur ferðalag
til ísrael og kynnti sér og Ijós-
myndaði fólk af þessum kyn-
stofni.
Lokaskrcfið var síðan lolgið í
því að gera sér hugmyndir um
hvernig hárið, eins og það kom
fram í líkklæðunum, væri undir
eðlilegum kringumstæðum. Nú
fóru ár erfiðra og ítarlegra rann-
sókna að taka sinn skerf af lista-
manninum.
„Eftir sex ár,“ segir hann, „var
ég alveg kominn að því að gefast
upp. En þá sagði mjög náinn vin-
ur minn, rétt áður en hann dó:
nei, þú verðurað Ijúka verkinu."
Hooper hélt því áfram. „Einn
dag,“ segir hann. „leit ég í augun
sem ég hafði málað og skyndi-
lega varð andlitið lifandi fyrir
mér. Það gagntók mig... Jafnvel
eftir að ég lauk við myndina leið
nærri ár þar til ég gat eiginlega
virt hana aftur fyrir mér.“
Aðspurður kvaðst listamaður-
inn vera fyrst og fremst listamað-
ur — ekki trúboði. Markmið
hans væri að ná eins langt í list
sinni og inögulegt varen vera þó
ekki meira en verkfæri sem getur
lagt hönd á plóginn í að skapa
listaverk.
En er umrædd andlitsmynd af
Jesú meira en listaverk?
M.Æ. þýddi ogstaðfærði.
Fánýti þess
að vaka í ótta
,, Varpið allri áhyggju yðar
á hann, þvi að hann her um-
hyggju fvrir yður“. I. Péturs-
bréf5:7
„Það að fara með áhyggjur
sínar í rúmið, er jafn gáfulegt
og að sofa með stein undir
bakinu“, segir í bók eftir
WiIIiam R. Marshall og þau
eru kveikjan að því, sem hér
feráeftir.
Kona nokkur hafði í mörg
ár átt erfitl með svefn vegna
hræðslu við innbrotsþjófa.
Nótt eina heyrði maður
hennar gengið maður hennar
gengið um neðri hæðina, fór
niður til þess að kanna hvað
gengi á. Þegar hann kom nið-
ur, var innbrotsþjófur þar fyr-
ir. „Góða kvöldið“, sagði
húseigandinn. „Það gleður
mig að sjá þig, komdu hér
upp á efri hæðina, ég þarf að
kynna þig fyrir konunni
minni. Hún hefur beðið í tíu
áreftir því að hitta þig“.
Mörgum okkar fer eins og
þessari konu, við lifum í
spennu og ótta, oft árum
saman. Bíðum í óþreyju eftir
að eitthvað illt hendi okkur.
Með áhyggjum okkar dvínar
trúarstyrkurinn.
Salómon hefurellast átt við
það, hve tilgangslaust það er
að vera áhyggjufullur, þegar
hann ritar:
Ef Drottinn byggir ekki
húsið, erftða smiðirnir til
ónýtis. Ef Drottinn verndar
eigi borgina, vakir vörðurinn
til ónýtis. Það er til ónýtis fyrir
yður, þér sem snemma risið
og gangið seint til hvildar og
etið brauð, sem aflað er með
striti. Svo gefur hann ástvin-
um sínum i svefni.
Sálmur 127:1-2
Hvað eigum við að gjöra
við áhyggjur okkar og
spennu? Reyna að útiloka
slíkt í þeirri von að það dugi
til?
Alls ekki! Við eigum að af-
henda allt þess háttar Jesú.
Það kemur skýrt fram í
fyrra Pétursbréfi að Frelsara
okkar er annt um okkur,
hann elskar okkur. Svo í stað
þess að láta satan kvelja okk-
ur með því að koma ugg og
ótta í hjarta okkar, skulum
við snúa okkur til Jesú með
áhyggjur okkar. Það að bera
sínar eigin byrðar, er eins og
að vaka frameftir innbrots-
þjófnum.
— Þegar við leggjum
áhyggjur okkar I Guðs Itend-
ur, þá leggur Hann frið i
hjarta okkar. —
OUR DAILY BREAD/Þýtt JFG