Afturelding - 01.10.1985, Qupperneq 26

ég var hissa á hve andlit hans
ljómaði af gleði. Þegar við kom-
um að húsinu stansaði hann og
hlustaði. Ósjálfrátt gerði ég hið
sama og heyrði mjög fyllta en
þýða kvenmannsrödd syngja, —
Ó Drottinn, hvert ættum við
fremurað fara?
Hljómurinn barst greinilega
frá húsinu og ég stansaði undr-
andi. Það var innileiki í þessari
fylltu rödd — einlægni sem bar
vott um að röddin kom frá hjarta
sem varvígtGuði.
— Hver syngur svo fallega,
spurði ég.
— Það er nýja konan mín,
sagði hann brosandi. — Hún er
næstum alltaf syngjandi.
Ég stóð þarna mállaus góða
stund. Þig grunar ef til vill
hvernig mér var innanbrjósts. —
Þú segir þó ekki að þú sért búinn
að eignast nýja konu, sagði ég og
starði á hann.
— Jú, sagði hann ákveðinn,
— svo að þú sérð að Guð heyrir
bænir.
Ég varð alveg dolfallinn. —
Svo Petra er þá dáin?
— Já, hún er dáin, sagði hann
rólega, en komdu inn og við
skulum fá okkur matarbita.
Loksins komst ég til sjálfs mín
og spurði hvenær hún hefði dáið.
— Það eru nákvæmlega átta
mánuðirsíðar, sagði hann.
Ég fann hvernig fyrirlitning
mín á honum óx. Átta mánuðir
síðan Petra dó og hann var fyrir
löngu giftur aftur. Einfaldi og
heimski Níls, sem hélt að Guð
stæði að baki slíku. Nei, hugsaði
ég, það er ekki Guðs verk.
Nú jæja, við gengum inn og
töluðum ekki frekar um nýju
konuna hans — ég hafði fengið
mig fullsaddan af því!
Við höfðum setið um það bil
tíu mínútur þegar við heyrðum
hringl í pottum og kirnum, og ég
sá af brosi Níls að nýja konan var
að verki. Persónulega hafði ég
lítinn áhuga. Mér fannst vægast
sagt lítið til þessa málefnis koma.
Eftir stutta stund opnuðust
dyrnar og þar stóð Petra ljóslif-
andi í dyragættinni! Ég hélt mér
fast í stólinn svo ég hrykki ekki
um koll. Hún kom beint til mín
og heilsaði: — Þú þekkir mig
kannski ekki aftur, sagði hún. Þú
horfir svo undarlega á mig!
— Ég stamaði fram svari að
lokum, en ég get ekki að því gert
að ég leit allt annað en vingjarn-
legu augnaráði á Níls. Hvaða
ástæðu hafði hann til að skrökva
svona?
Petra opnaði dyrnar að stof-
unni og bauð okkur að ganga
inn. — Börnin koma bráðum úr
skólanum, sagði hún og þið skul-
uð fá mat og getið skrafað saman
á meðan.
Við gengum inn í stofuna og
lokuðum dyrunum á eftir okkur.
Ég var þögull góða stund því ég
vissi ekki hvernig ég átti að
hegða mér gagnvart þessum
manni.
Þegar börnin komu úr skólan-
um gældi konan við þau mér til
mikillar furðu. Ég leit til Níls
sem sat þarna með óútreiknan-
legt bros á vör. Mig langar helst
til að kalla þig lygara, sagði ég.
Þú laugst og sagðir að Petra væri
dáin!
— Það er engin lygi sagði
hann ákveðinn. Hún erdáin.
— Utskýrðu þetta nánar sagði
ég. Þetta er vægast sagt undar-
legt. Þá fór hann að hlæja. Þetta
gekk nefnilega hæfilega sárauka-
laust fyrir sig á vissan hátt, sagði
hann og svo sagði hann mér alla
söguna:
Það var sunnudagskvöld.
Hann var sjálfur á samkomu en
Petra var heima. Eftir að hafa
háttað börnin settist hún við eld-
húsborðið og þar sofnaði hún og
dreymdi að hún kæmi að hliði en
hliðið var svo undarlegt. Það
varð lægra og lægra því nær sem
hún kom. Fyrir innan var allt
svo dásamlega bjart og fallegt og
hún fékk löngun til að koma inn-
fyrir en það virtist ómögulegt,
því að hliðið var það lágt en hún j
varð að beygja sig alveg niður að
jörðu til að komast inn fyrir og
það vildi hún ekki. Meðan hún
stóð þar reið yfir því að hliðið
var svo lágt vaknaði hún. í sama
bili kom ein dóttirin úrsvefnher-
berginu og vafði höndum sínum
um hálsinn á henni og grét. —
Mamma, ef þú bara leyfðir Jesú
að ráða þá yrðir þú góð eins og
aðrar mæður, sagði telpan. Petra
háttaði barnið aftur en drauminn
losnaði hún ekki við né heldur
það sem barnið sagði.
Þegar Níls kom heim frá sam-
komunni sat Petra við eldhús-
borðið og grét. Litlu seinna
beygði hún sig og varð þess vör
að hliðið var hvorki of lágt né
þröngt.
Það kvöld dó Petra, sagði Níls
að lokum og sama kvöldið fékk
ég nýja konu sem ég hafði beðið
um, því að hún hefur verið allt
önnur síðan. Hún er ekki þekkj-
anleg lengur eins og þú hefur
líklega sjálfur séð. Mánuði
seinna var hún grafin með Kristi
í niðurdýfingarskím.
— Þú, Níls, sagði ég. Þú baðst
Guð um nýja konu en segðu mér
nú, kom svarið á þann hátt sem
þú hafðir búist við?
Níls leit á mig steinhissa. —
Já, auðvitað, sagði hann.
Hvernig hélst þú að ég hefði
hugsað mér að það kæmi?
Gamli sölumaðurinn hló þeg-
ar hann sagði mér þetta.
Þýtt: Garðar Loftsson.