Afturelding - 01.12.1985, Blaðsíða 19

satt. Eins og undirbúið í upp-
hæðum. Biblían talar um fyrir-
búin verk, sem Guð leggur fyrir
okkur svo við getum lagt stund á
þau. Ég er svo glöð yfir því að
fjölskyldan hefur að einkunnar-
orðum að leita fyrst ríkis Guðs
og réttlætis hans. Því fylgir fyrir-
heitið um að allt annað veitist
okkur að auki. Mér finnst ég
mjög auðug, eins og ég þurfi rétt
að nota hluta af vöxtunum af
innistæðu minni í himnabank-
anum.
Á leiðinni frá Noregi til Thai-
lands, fór ég að hugsa í flugvél-
inni, um nokkuð sem gerðist í
vetur er leið. Það var snemma á
sunnudagsmorgni. Rakel litla
hafði skriðið upp í til mín. Hún
var svo djúpt hugsi. Hún talaði
um Thailand þar til gráturinn
náði yfirhöndinni.
— Af hverju getum við ekki
flutt aftur til Thailands, snökti
hún.
Ég spurði hvað henni þætti
betra þaren hér heima.
— Ég veit það ekki. Það er
allt öðruvísi. Þú veist að ég er
thai, ég er fædd í Thailandi!
Já, Thailand er öðruvísi, mjög
frábrugðið og ef til vill einmitt
þess vegna svo heillandi. Thai-
land hefur oft verið kallað land
hlátursins. Heiti þess merkir:
Land hinna frjálsu.
5. apríl 1983
í kvöld förum við Lars á veit-
ingahús og borðurn eftirmat! Já,
það er eftirréttaveitingahús, sem
við ætlum á. Maður hefur það á
tilfinningunni að veitingastaður-
inn sé jafn gamall ætt kínverjans,
sem á staðinn. Veggirnir eru
kústaðir með gráu steinlími og
sterkir tréstólarnir eru líka gráir.
Langt afgreiðsluborð úr áli er á
gangstéttinni fyrir framan. Allt
er grátt, en þetta er heillandi
staður. Hér þarf ekkert glingur
til að laða að gestina.
Nei, það eru eftirréttirnir sem
laða að gestina. Fimm stórar
skálar með sætindum. Bananar,
soðnir í kókosmjólk. Svartar,
gular, grænar og hvítar baunir,
soðnar í pálmasykri og svo hið
dásamlega „kao-niaoen“, eins
konar fitug og klístrug hrísgrjón
sem bragðast stórkostlega með
sætum banönum og léttsaltaðri
kókosmjólk. Sælgæti með stóru
essi, að okkar smekk. í fyrsta
skipti sem thailenskur eftirréttur
var borinn á borð fyrir okkur
nægði að horfa á hann. Kókos-
mjólkinn var eins og gamalt
uppþvottavatn, og í því flaut
eitthvað sem líktist grænum
beitumöðkum. En nú er afstaða
okkar gjörbreytt. Það er undar-
legt hvað maður getur breyst, ef
viljinn er fyrir hendi.
Hér getur maður setið stund-
um saman og fylgst með mann-
lífinu í Iandi hinna frjálsu. Gam-
all Kínverji kemur staulandi í
náttfötunum. Hann er í daglegri
heimsókn á eftirréttaveitinga-
húsið. Maður þarf ekki að undr-
ast að hann er í náttfötum. Jafn-
vel svokallaðar fínar frúr ganga í
náttfötum á þessum tíma sólar-
hrings. Klukkan er orðin átta að
kvöldi og menn eru búnir að fara
í hefðbundið bað milli klukkan
sex og sjö. Allir eru vel klæddir,
en hér er ekki farið eftir neinni
tískuforskrift. Allt er leyfilegt,
allir litir eru tískulitir. En það er
mikilvægt að maður sé í hreinu
og straujuðu. Thailendingar
leggja miklu meira upp úr
klæðaburði en vesturlandabúar
yfirleitt.
Maður með góða dómgreind er
cins og títuprjónn, höfuóiö varnar því
að hann gangi of langt.
Áhyggjur eru byrði sem Guð ætlaði
okkur aldrei að bera.