Afturelding - 01.09.1986, Page 3

urreyrsekra þar til við komum á
góðan malbikaðan veg. Sunrs-
staðar eru hvörf í veginum sem
við beygjum fyrir. Frímann er
við stýrið. Það er ágætt, því þá
get ég látið augun reika. Við veg-
inn liggur alltaf mikið af dauð-
um hundum og köttum. Um-
ferðin er þung, þessi vegur liggur
til Uganda.
Við ökum af malbikaða vegin-
um. Peugeot bíllinn, sem við
ökum, er átta sæta og tilheyrir
norska skólanum, stundum ósk-
um við þess að hærra væri undir
hann.
Hjá Tudibori mætum við Gil-
bert forstöðumanni, og hann
mun leiðbeina okkur að kirkj-
unni. Tudibori liggur rétt við
Viktoríuvatnið og Gilbert spyr
hvort við höfum smakkað fisk-
inn góða, tillapia, sem veiðist í
vatninu. Jú, það höfðum við gert
og samtalið snýst um fisk.
Gilbert býður okkur inn í
moldarhús sitt. í stofunni er
borð og stólar. Okkur er borið te
og sem betur fer fáum við að
skammta okkur sykurinn þessu
sinni.
Það berst góður ilmur úr eld-
húsinu. Húsfreyja ber fram stóra
skál með glóðuðu maískorni og
setur fyrir mann sinn. Ég átti
von á að hún kæmi með fleiri
skálar, en við fengum að njóta
þess að sjá hann háma í sig
gómsætan morgunmatinn.
Það er heimskulegt að hafa
klukku. Manni hefði liðið betur
án hennar.
Aftur hossumst við af stað og
nú eru Gilbert og frú með í för-
inni.
Loks komumst við til Mir-
anga. Bíllinn fær að hvíla sig við
vegarslóðann, meðan við
þrömmum upp brekkurnar í
fjörutíu stiga hita.
Það gerði ekkert til þótt við
kæmum of seint, því aðeins
fáeinir voru mættir.
A samkomu
Það var lítið um bekki. Karl-
arnir settust á þá sem til voru.
Konur og börn sátu á strámott-
um og fljótlega var kirkjan orðin
troðfull. Stórt gat á þakinu, sem
var úr sefi úr Viktoríuvatni,
gerði að við fengum smágust.
Hvernig mannijöldinn, sem stóð
utan við dyrnar og gluggana, hélt
út að standa í sólskininu skil ég
ekki.
Samkoman var mjög fjöi-
breytt. Bjarti þótti of ákaft
klappað undir sönginn og stakk
fingrunum í eyrun. Það lá við að
mig langaði til að fara að ráði
hans.
Söngkórinn, sem fékk ekki
sæti, kom nú þrammandi.
Trommur og önnur ásláttar-
hljóðfæri héldu ákveðnum takti.
Og smásaman samstilltust radd-
irnar.
Margir töluðu, eða fluttu
kveðjur í samkomuna, og svo
virtist sem iölkið hungraði eftir
að heyra Guðs orð.
Það gekk fljótt á teiknipappír-
inn og stundum brugðu dreng-
irnir sér út fyrir, það getur verið
erfitt að sitja á samkomu í 2-3
stundir.
Frímann hafði með sér sæl-
gæti fyrir krakkana og forstöðu-
maðurinn gaf það eftir samkom-
una. Þá var mikil hátíð og allir
vildu vera krakkar.
Heimboð
Við gengum til baka niður eft-
ir og sólskinið brenndi en meir
heldur en þegar við komum. Ef
til vill komumst við hjá því að
fara í viðamikið matarboð í dag.
Nei, við vorum boðin í heimili.
S
Tvær eða þrjár konur elduðu úti
og okkur var boðið til sætis í ein-
um kofanum.
Allt tók tímann sinn. Þarna
komu þeir með gosdrykkjaflösk-
ur. Það var gott. Ein konan gekk
um með vaskafat og hellti heitu
vatni yfir hendur okkar, bara að
við hefðum haft sápu.
Harður maísgrautur er nú
borinn fram í mörgum stórum
fötum. Hænan er mjúk undir
tönn. Ég næ mér í legg og bretti
vel niður „sokkinn“. Við tökum
grautinn með fingrunum og dýf-
um honum í bragðgóða sósu.
Þrír soltnir kettir og hundur
koma í von um að fá eitthvað í
svanginn en eru rekin öfug út
aftur.
Asgeir og Bjartur una sér best
úti meðal geitanna, kindanna,
hænsnanna og andanna.
Allt í einu heyri ég garg í
hænu og veit að eitthvað er um
að vera. Jú, það var rétt. Einn
maðurinn kemur með gaggandi
hænu og búið er að reyra saman
á henni fæturna. Hjálp, ég vona
að það eigi ekki að fara að
skenkja mér gjöP.
Það er kallað á Bjart og Ás-
geir. Þeim er aflient hænan við
hátíðlega athöfn. Þetta var þakk-
lætisvottur fyrir hversu vel þeir
fundu sig heima þarna.
Drengimir voru yfir sig hrifn-
ir. Þeir rifust um hvor ætti að
halda á hænunni að bílnum. Ég
hélt mig fjarri. Það var dekrað
við hænuna á heimleiðinni og
henni klappað í bak og fyrir. Allt
í einu barst óþefur að vitum
okkar, hænan kunni sig bersýni-
lega illa.
Klukkan fimm síðdegis kom-
um við aftur á kristiboðsstöðina
Thessalíu og þá var gott að geta
hvílt sig.
Aud Hole Ásmundsson