Afturelding - 01.09.1986, Blaðsíða 7
Heimilislíf í Mexíkó.
Þetta var eins og dropi í hafið.
Skelfing voru margir iila staddir.
Hvílík fátækt.
Mér sýndist þetta fólk tæplega
komast af. Það var vannært og
tilveran virtist grá og gleðisnauð.
Andlega hungrið stakk mig
mest. Hvernig stóð á því að eng-
inn átti Biblíu hér, þegar allir
vildu fá Biblíu? Hvað höfum við
krislnir menn verið að hugsa?
Hafa ekki kristniboðar verið hér
og hvað hafa þeir verið að gera?
Af hverju er gengið fram hjá
þessu fátæka fólki sem þarf mest
á hjálp að halda?
Hvers vegna?
Oli þekkjum við æðsta boð-
orðið. „Elska skalt þú Drottin
Guð þinn af öllu hjarta þínu og
af allri sálu þinni og af öllum
mætti þínum og af öllum huga
þínum, og náunga þinn eins og
sjálfan þig.“
Spurningin fylgir óhjákvæmi-
lega á eftir: „Hver er þá náungi
minn?“ Er það maðurinn í næsta
húsi? Eða kunningi minn? Er
hugsanlegt að það sé einhver
sem á bágt jafnvel þótt hann sé
langt í burtu? Einhver sem liggur
særður við veginn og enginn
skiptirséraf?
Jesús svaraði spurningunni
með ágætri dæmisögu og á eftir
fylgdi áskorun: „Far þú og gjör
slíkt hið sama.“
Við hugsum e.t.v. með sjálf-
um okkur - auðvitað hefðum við
stoppað og liðsinnt manninum,
en hvað gerum við í dag? Það er
aragrúi manna, kvenna og barna
sem í dag eru særð við veginn og
þarfnast hjálpar.
Hvernig ætlar þú að bregðast
við? Geturðu gengið framhjá án
þess að rétta þeim hönd?
Jesús hefur sjálfur gefið okkur
eftirdæmi, hann er okkar fyrir-
mynd.
Getum við sagst elska Jesú ef
við skeytum ekki um orð hans?
Getum við elskað Guð ef við
elskum ekki bróður okkar?
Nægja orðin ein til að tjá
bróðurelsku okkar, þegar bróð-
urinn vantardaglegt viðurværi?
Ég vil hvetja okkur öll með
orðum Jóhannesar í I. Jóhannes-
arbréfi 3:18: „Börnin mín, elsk-
um ekki með tómum orðum,
heldur í verki og sannleika. “