Afturelding - 01.09.1986, Side 8

„KRISTNIBOÐ" - orðið
eitt dregur upp mynd af svita-
storknum mönnum í stuttbux-
um og Iéttum skyrtum, með
hitabeltishjálma, sem höggva sér
leið um myrkviðu frumskóg-
anna. Á hvaða leið eru þeir? Til
einhverra volaðra heiðingja, sem
bíða þeirra með útbreiddan
faðminn, óðfúsirað yfirgefa villu
sinnar andlegu og siðferðilegu
niðurlægingar.
En er þetta rétt mynd af
kristniboði? Mörg okkar hafa
aldrei gefið þessu efni mikinn
gaum, aðrir hafa aðeins leitt að
þvi hugann. Sumir lýsa yfir
áhuga sínum, en þá einungis úr
þægindum uppáhalds hvíldar-
stólsins. Almennt talað höfum
við, vesturlandabúar, fjarlæga og
brenglaða mynd af kristniboði
og viðleitni kristniboðsins. En
um hvað snýst þá kristniboðið?
Rétt fyrir uppstigninguna til
himins gaf Jesús lærisveinum
sínum lokaskipun — þeir skyldu
boða heiminum trú (Markús
16:15, 16). Þótt skipunin hafi
verið gefin þeim sem viðstaddir
voru, er hún jafnt til allra ann-
arra í eftirkomandi kynslóðum,
sem yfirlýsa því að þeir séu fylgj-
endur Krists. Þetta eru grund-
völlur kristniboðs. Takið eftir
því að áskorun Jesú beindist
Carolyn Kristjánsson
Kristniboð
ekki einvörðungu að lærisvein-
um hans. Það er mismunur á
áskorun og fyrirskipun. Áskorun
felur í sér tilboð um að taka þátt
í ákveðinni athöfn. Hún kann að
vera tilfinningaþrungin en felur í
sér frjálst val. Sá sem skorað er á
getur tekið eða hafnað áskorun-
inni að eigin vilja. Fyrirskipun
er aftur á móti frábrugðin. Orðið
fyrirskipun merkir fyrirmæli
einhvers með myndugleika -
einhvers með rétt til að gera slík-
ar kröfur. Það felur líka í sér
hlýðni. Til er saga af hertogan-
um af Wellington, mjög hæfum
hermanni. Einhverju sinni kom
til hans kristinn maður sem leit-
aði álits hertogans á því hverjir
möguleikar væru á að framfylgja
síðustu fyrirskipun Jesú, sem
nefnd er Kristniboðsskipunin.
Hertoginn svaraði nokkuð hvass
í bragði: „Hver eru fyrirmæli
yðar, herra minn?“ Honum þótti
þetta ekki umræðuvert. Sem
hermaður vissi hann að fyrir-
skipun, gefin af einhverjum í
valdsstöðu, átti að hlýða — ekki
aðeins að ræða hana og meta frá
öllum hugsanlegum sjónarhorn-
um, án nokkurra aðgerða. Þeir
sem verða fylgismenn Krists
hafa fengið fyrirskipun. Þeir eiga
að boða fagnaðarerindið hverri
skepnu (Markús 16:15) og hin
rétta afstaða þeirra er virk hlýðni
(Postulasagan 5:29). „Kristni-
boð“ er heitið á framtaki krist-
inna manna um allan heim í því
skyni að fylgja fyrirmælum
Krists.
En hverjir eru kristniboðarn-
ir? Það er rétt að við öll, sem
köllumst trúuð, erum undir
skipun Krists, en það er einnig
rétt að við uppfyllum ekki öll
það sem fagleg merking orðsins
kristniboði gefur til kynna.
Sérhver kristinn er, eða á að
vera, vitni, en ekki eru allir
kristnir kristniboðar. Til útskýr-
ingar skulum við skoða aðstæð-
ur í Ameríku í síðari heimsstyrj-
öldinni. Þá var almenn her-
kvaðning í landinu. Ekkert svið
efnahagslífsins, einkarekstur eða
opinber, var undanþegið stríðs-
átökunum. Hvort sem maður
vann í hergagnaverksmiðju, ók
vörubíl, gróf skurði eða safnaði
skömmtunarseðlum, þá tók
hann þátt í stríðsátökunum.
Samt voru engir allra þessara í
sama flokki og einkennisbúnu
mennirnir, sem voru kallaðir
„hermenn". Þetta heiti var ein-
ungis notað um tólf milljónir
manna í herþjónustunni. Án til-
lits til þjónustu voru þessir
menn í sérflokki og gegndu ein-
stöku hlutverki í stríðsrekstrin-