Afturelding - 01.09.1986, Qupperneq 20

Endurkomu Krists
líktviö
brúðkaupssiði Gyðinga
Ágústa Guðmundsdóttir Hartings
íbúar hins vestræna heims
skilja ekki fyllilega merkinguna í
loforði Krists um endurkomuna
og er það vegna þess, að með lof-
orði sínu var Jesús að draga upp
líkingarmynd af brúðkaupssið-
um Biblíutímabilsins. Við verð-
um því að rannsaka siði þessa, ef
við eigum að skilja loforðið.
Fyrsta meginskref gyðinga-
brúðkaupsins var trúlofunin.
Trúlofunin fól í sér staðfestingu
hjúskaparsáttmálans. Á tímum
Jesú var það venja að staðfesting
þessi væri afleiðing af frum-
kvæði hins tilvonandi brúð-
guma. Unnustinn yfirgaf hús
föður síns og kom til heimilis
hinnar tilvonandi brúðar. Þar
ráðgaðist hann við föður ungu
stúlkunnar til þess að verðið
(mohar), sem hann mundi borga
fyrir brúði, sína væri samþykkt.
Um leið og unnustinn borgaði
upphæðina var hjúskaparsátt-
málinn þar með staðfestur og
hið unga par álitin eiginmaður
og eiginkona. Sem tákn um
staðfestingu sáttmálans drukku
ungu hjónin úr vínbikar, sem
vígður hafði verið sérstakri hjú-
skaparblessun.
Eftir staðfestingu sáttmálans
hélt brúðguminn burt frá húsi
brúðarinnar til húsa föður síns.
Þar var hann svo aðskilinn frá
brúðinni um tólf mánaða tíma.
Þennan tíma notaði brúðurin til
þess að undirbúa sig fyrir hjóna-
bandið og til að safna í búið.
Brúðguminn notaði aftur á móti
tímann til þess að undirbúa
dvalarstað fyrir brúðina í híbýl-
um föður síns - þangað sem
hann mundi síðar færa brúði
sína.
Þegar aðskilnaðartíminn tók
enda, kom brúðguminn til að
sækja brúðina til sambýlis við
sig. Burthrifning brúðarinnar fór
venjulega fram að nóttu til.
Brúðguminn, svaramaður hans
og aðrir brúðarsveinar, yfirgáfu
hús föður brúðgumans með
blysför til húss brúðarinnar.
Jafnvel þótt brúðurinn ætti von
á brúðgumanum til þess að
sækja sig, vissi hún ekki alveg
fyrir víst komudag hans. Afleið-
ingin var sú, að koma brúðgum-
ans var tilkynnt með hrópi.
Hróp þetta mundi gefa brúðinni
viðvörun um að vera viðbúin
komu hans.
Eftir að brúðguminn hafði
numið brúði sína á brott, ásamt
brúðarmeyjum hennar, hélt stóri
hópurinn aftur heim til húsa
föður brúðgumans. Þegar þang-
að var komið voru brúðkaups-
gestir þegar mættir.
Stuttu eftir heimkomuna var
hjónunum fylgt til herbergis síns
(huppah). Áður en þau fór inn í
herbergið var brúðurin með
blæju fyrir andlitinu, svo enginn
gæti séð hana. I næði hjónaskál-
ans var hjónabandið svo full-
gjört, til þess að sameina líkam-
lega það sem var sáttmáli áður
fyrr.
Eftir fullgjörningu hjóna-
bandsins yfirlýsti eiginmaður
því fyrir brúðkaupsgestunum,
sem biðu fyrir utan hjónaher-
bergið (Jóh. 3:29). Eftir þessar
góðu fréttir héldu gestir uppi
veislu og dansi næstu sjö daga.
Brúðurin var samt falin í þessa
sjö daga, sem stundum voru