Afturelding - 01.12.1986, Side 10
A samkomu
í Betel
Fyrir tuttugu árum fóru
Jökull Jakobsson rithöfund-
ur og Baltasar Samper
myndlistarmaður til Vest-
mannaeyja og gerðu bókina
„Suðaustan 14“. Meðal
annars fóru beir i Betel og
hittu á 40 ára afmælissam-
komu safnaðarins, fer hér á
eftir bókarkafli þar sem
greint er frá Betelferðinni.
í kvöld fór ég á samkomu í Betel.
í staðinn fyrir Alec Guinness
og Dirk Bogarde í einhverri
sjóræningjamynd. Auðvitað fór
tannlæknirinn með mér, við
erum báðir leitandi sálir. Út um
dyrnar hljómaði glaðlegur
söngur, þetta var enginn þjóð-
kirkjusönglandi:
Ég þeirri stundu aldrei aldrei
gleymi,
er afbrot min og þrjósku fyrst ég
sá.
Hve angurvært var þá mitt
þreytta hjarta!
Hve þung var byrðin sem mér
hvíldi á.
Við læddumst inn á aftasta
bekk og létum fara litið fyrir
okkur. Þarna var sungið af
hjartans lyst, þetta var aug-
sýnilega fólk sem gladdist í
guði en óttaðist hann ekki.
Það kom í Ijós að hér var
engin venjuleg samkoma á
ferðinni. Betelsöfnuðurinn átti
sumsé 40 ára afmæli, sá fyrsti
sinnar tegundar á íslandi,
stofnaður af tveimur Skandin-
övum. Og þarna var kominn
sjálfur æðsti prestur safnaðar-
ins alla leið að sunnan með
fríðu föruneyti, Ásmundur Ei-
ríksson.
Einar Gíslason er formaður
safnaðarins hér i Eyjum, ég á
eftir að segja fleira frá Einari,
hann er sérstakur maöur og
engum líkur. Hann er verkstjóri
á dýpkunarskipinu og bauð
okkur Baltasar i kaffi ofan i lúk-
ar hér um sumarið, þá lá skipið
i slipp og angaði af biki, þeir
voru að gera það klárt. Og Ein-
ar er ábyrgur fyrir öllum
gúmmíbjörgunarbátum báta-
flotans í Eyjum. Hann hefur
verkstæði þar sem hann skoð-
ar þá og mælir og sér um að
þeir séu i lagi. Svo predíkar
hann guðs orð og veitir söfn-
uðinum forstöðu, hann er ekki
hempuskrýddur preláti i for-
gylltri dómkirkju, hann messar
ekki yfir orðum prýddum höfð-
ingjum og stássfrúm i minka-
pelsi; kuflinn hans er sjóara-
peysa og guðsorðið mengað
seltu sjávarins og tjörunni úr
slippnum, gamlar konur á
peysufötum og filefldir sjó-
menn með Bibliu milli hand-
anna hlusta á útleggingar Ein-
ars, þarna eru líka ungar mæð-
ur með kornabörn. Kannski var
þetta svona við Genesaretvatn
i den-tið, áður en biskupar létu
gera sér mitur og fóru að
blessa atómbombur.
Einar hallar sér makindalega
fram á ræðupúltið sem merkt
er Jesú Kristi og segir okkur
frá upphafsárum safnaðarins.
Hann minnist lika á mormón-
ana sem á sínum tima varð
mikið ágengt í Vestmannaeyj-
um.
Þá tóku trú allir helstu
skipstjórar hér i plássinu og
hreppstjórinn líka og þingmað-
urinn. Það riðaði til falls.