Afturelding - 01.12.1986, Blaðsíða 16

Adrian Johansen
Ég á Krist
Frú Nilson var ekki eins og
fólk er flest. Sumir sögðu að hún
væri sjaldgæft eintak, en þeir
sem þekktu hana vissu að löng-
unin til að útbreiða fagnaðarer-
indið skyggði á allt annað í Iífi
hennar. Engu skipti hvar eða
hvenær maður hitti hana, maður
— saga f rá Svíþjóö
gat verið viss um að hún miðlaði
manni smáriti eða ritningarorði.
Þetta var ástæða þess að sumir
forðuðust hana eins og heitan
eldinn.
Sjálf var hún hamingjusöm.
Hun var kvik í hreyfingum og
létt á fæti miðað við aldur. Liði
dagur án þess að hún gæfi smárit
fannst henni dagurinn næstum
hafa farið til spillis.
Frú Nilson lét ekki jólaösina á
sig fá. Hún ætlaði að halda jól
hjá dóttur sinni, svo hún hafði
engar áhyggjur af jólaundirbún-
ingi. Þess vegna hafði hún tíma