Rödd fólksins - Vestmannaeyjum - 29.01.1938, Page 3

RODD FÓLKSINS
- HAFN-
FORSTJÓRI
- BÆJARSTJÓRI II?
í byrjun þessa kjörtímabils
var Guðlaugur nokkur Gíslason
ráðinn bæjargjaldkeri. Fjárreið-
ur bæjarins höfðu ekki verið i
góðú lagi áður og ekki balnaði
undir handleiðslu nefnds manns.
Vöruávísanaflóðið jókst, pen-
ingagreiðsla hvarf svo að segja
með öllu. Gjaldendur bæjarins
voru ekki grunlausir um, áð i tið
Guðlaugs væru þeir tvíkrafðir
um sömu uppliæðina og einn
gjaldandinn færði sönnur á, að
hann var tvíkrafinn og að
greiðsla sú, sem hann liafði int
af hendi til Guðlaugs, iiafði ekki
lent í hæjarkassanum. Hinu meg-
in við þilið hjá Guðlaugi var
Hafnargjaldkerinn Arinbjörn
Ólafsson, maður vel látinn og
réttsýnn i starfi sínu. Sá ljóður
var á ráði Arinbjarnar, að hann
lét ekki ihaldsmennina vaða yf-
ir höfuð sér; hann gætti Hafnar-
sjóðsins trúlega og gerði sér ekki
mannamun. Jóhann Jósefsson og
Ólafur Auðunsson gátu ekki liaft
hann i vasa sínum. Arinbjörn
krafðist greiðslu á gjöldum til
hafnarinnar í peningum og
greiddi líka vinnulaun og annað
í sömu mynt. Slíkur maður sem
Arinhjörn þótti þeim Tanga-
mönnum óhafandi og því flæmdu
þeir liann frá starfi, en settu
sveinstaulann Guðlaug í staðinn.
Fljótlega varð breyting á fjár-
reiðum Hafnarsjóðs. Peninga-
greiðslan livarf svo að -segja. —
Stærstu gjaldendurnir þurftu
ekki lengur að greiða i pening-
um, þeir gátu notað vöruávisan-
ir og ættu þeir þær ekki til, þeg-
ar gjöldin féllu í gjalddaga, gaf
Guðlaugur gjaldfrest þar til het-
ur áraði. Dæmi eru til, að liann
á þann hátt gaf gjaldfrest á skips-
farmi af kolum í minsta kosti 6
—7 mánuði. Þess ber að geta, að
einungis hinir útvöldu liöfðu
þessi fríðindi. Vegna þess, að á
undanförnum árum hefir verið
komið til að endurskoða stund-
unx að óvörum, þótti ekki heppi-
legt, að láta þessar skuldir sjást
og var því lxaft nokkurs konar
vasabókar bókhald, þ. e. ekki
fært í bækur Hafnarsjóðs sjálfs
jöfnum höndum. Tilviljun ein
réði, að upp komst um þetla at-
hæfi. Bæjarfulltrúarnir Páll Þor-
björnsson og Jón Rafnsson, sneru
sér nú fyrir nokkrum dögum til
bæjarstjóra og báðu um að fá
uppgefið, hversu mikið liefði ver-
ið flutt iiin af kolum og salti ár-
ið 1937. Upplýsingarnar voru
gefnar hréflega, en með því að
þar var talið, að aðeins hefðu
verið flutt inn 3395 tonn af kol-
um, þótti þetta grunsamlegt og
var snúið sér til bæjarfógeta og
hann heðinn um söniu upplýs-
ingar og konx þá í ljós, að inn-
flutningurinn var 6121 tonn eða
2726 tonnxxnx hærri. Var nú aftur
farið til bæjarstjóra og Ixamx
spurður hverju þetta sætti. Vildi
hann i fyrstu ekki trxia, að ekki
væri rétt skýrslaix frá Hafnar-
skrifstofunni, eix komsl þó brátt
á aðra skoðun og var nú liafiix
leit að liinum týndu 2726 tonn-
um og fundxist þau loks, eftir
langa leit og á liinum ólíklegustu
stöðxxm, en svo langt varð jafix-
vel að leita, að hafnarvörður var
sendur til Schevings, til að fá
upplýsingar um 207 tonn af kol-
xxm, seixi koixnx i febrúarnxánxxði,
Lýsing þessi er ekki fögur, eix
liún er spegilmynd af þessxmx 3.
nxanni á lista íhaldsixxs. Sannleik-
iirinxx um þenna mann er sá, að
liann liefir lilaupið frá liverju
starfinu á fætxxr öðru i hinum
íxxegixasta ólestri. Árni Gíslason,
senx nú er hafnargjaldkeri, liefir
liaft ærið að starfa við að liréinsa
til í óreiðudíki fyrverandi gjald-
kera. Þessum manni er nú teflt
fram, þessi nxaður á að hefjast
upp úr því að vera þjónn bæjar-
stjórnarinnar upp i að vera í
hæjarstjórn og' jafnvel orðaðxxr
seixx bæjarstjórakandidat ílialds-
ins. í sinni hæjargjaldkeratið
gekk Gxiðlaxigxir nxjög liart eftir
gjöldum lijá fátæklingum, ljósa-
gjöld voru krafin svo lxart inn,
að ldippt var frá fyrir 10—20 kr.
skxxld. Eix hvernig gelck liann eft-
ir gjöldxxm lijá sjálfxxm sér. Guð-
laugxir er, sem kunnugt er, eig-
andi verslunarinnar Geysir. 31.
deseixiber f. á. skuldaði þessi
verslun kr. 1106.80 í xitsvari —
RÖDD FÓLKSINS
Málgagn vinstrimanna i Vest-
mannaeyjum.
Ritstjórar: Páll Þorbjörnsson
og Jón Rafnsson.
FÉLAGSPRENTSMIÐJAN
íxieira eix eitt ár — og 218.40 í
Ijósagjölcþxm.
Það er synd að segja, að Guð-
laugur liafi ekki talið sig íxieð
hxxrgeisxxnum, senx íxiættu skxxlda.
Mörgum kann að virðast, að of
nxiklxx rúmi liafi verið evtt á
þennan nxann, en lionum verður
að gera skil i saixiræixxi við þau
metorð, sexxx flokkur lians ætlar
honum. —
Ósvífni Guðlaugs svara bæjar-
lxúar með því að kjósa A-listann!
Kjósandi.
Jónas Jónsson, formaður Franx-
soknarflokksins m. m., ritar langa
grein í Nýja dagblaðið 8. og 9. þ.
m. er hann nefnir „Vestmanna-
eyjaferð“.
Ganxli maðurinn hyrjar þessa
Vestmannaeyjaferð sina með Gull-
fossi i Reykjavík og endar hana
suður á hinni heimsfrægu ey
Capri. Það væri synd að segja, að
hann kænxi livergi við „á miðri
leið“. Hann sér t. d. þennan mynd-
arlega Gagnfræðaskóla, „senx all-
ur þorrinn af unglingunx! i hænunx
sækir unx 2—3 vetra skeið“. Og
það er einmitt kaflinn unx þennan
Gagnfræðaskóla, sem eg vildi gex-a
nokkrar athugasenxdir við.
Það liefir oft verið unx það rætt
að skólinn þyrfti að eignast full-
konxið hús þar senx liægt væri að
hafa alla aðbúð i fullkomnu lagi.
Og þetta mál hefir konxist svo
langt, að það er þegar fengin lóð
undir húsið fyrir ofan barnaskól-
ann, og menn hafa yfix’leitt verið
á eitt sáttir unx það, að ákjósan-
legri stað væri vart liægt að fá i
bænum.
Menn skyldu nú ætla, að Vest-
mannaeyingar fengju að vera í
friði um það, livar skólahús
þeirra skyldu standa. og að eng-
inn utan að komandi maður, og
allra síst „skrítinn maður“ fari að
Frh. á 4. síðu.
verið persónu þessa manns óvin-
veittari en það, að ég dró ætíð
í efa, að hann liefði sjálfur skrif-
að svo flónslega ritsmíð, þar til
ég hlýddi með eigin eyrum á liina
endemisfrægu jómfrúræðu lians
í AÍþýðuhúsinu nú fyrir skönxmu.
Unx lxerra Stefán Árnason tel
ég ekki þörf að orðlengja. Eg hefi
ætið getað unnað honum þeirrar
saklausu skemtunar, að vera
kallaður fornxaður Sjálfstæðis-
flokksins. Við konxmúnistar hirt-
unx, meira að segja i blaði okk-
ar, ágæta ljósmynd af þessum
nxanni, þar senx liann stendur i
fullunx enxhættisskrúða sínum
með Balhó-skegg, og gleymdum
alls ekki að láta liinn vii-ðulega
tilil fylgja myndinni.
Eg liefi heldur ekki lagt trún-
að á, né lialdið á lofti, grein
þeirri, sem flokkshróðir Stefáns
og 5. niaður á C-listanum, Ólaf-
ur Auðunsson, skrifaði i hlað silt
hér um árið, þar sem Ólafur sak-
ar Stefán um að liafa rofið svefn-
frið i liúsi sínu með harkalegri
ástleitni gagnvart griðkum, og
öðrum ánxælisverðum næturlifn-
aði og ég gruna enn Ólaf, um að
fara liér nxeð ýktar frásagnir á
kostnað Slefáns, en kenx aðeins
inn á þetta sem livert annað sýn-
ishorn af því, hvaða vopn þeinx
C-lista-mönnum eru handhægust
þegar í odda skerst.
I þessari göfugu þrenningu
hefir Guðlaugur Gislason sér-
stöðu að þvi leyti, að hann lief-
ir i seinni tið komist senx per-
sóna inn í sögu bæjarmálanna,
þó lílið -sé, og gefur þvi ástæðu
til, að honum séu lielgaðar
noklcrar hugleiðingar með hlið-
sjón af grein þeirri i 4. tbl. Víð-
is, sem að framan er getið.
Hið sama geðbrigði, senx fær
útrás sína í upphrópunum Ár-
sæls og Stefáns: „Hundur“,
„rotnandi blóðkrumla" o. s. frv.,
er vitanlega uppistaðan og ívafið
í þessari grein Guðlaugs. I stað
þess koma lijá Guðlaugi jafn
„andríkar“ og „siðfágaðar“ upp-
hrópanir unx „viðbjóðslega fylgj-
endur Moskvaliðsins“, um undir-
ritaðan „sem árunx saman hefir
flægst (leturhr. hér) .... fyrir
hunda og manna fótum“ o. s. frv.
Hvilílc bæjarmálaspeki fyrir
háttv. kjósendur!
Tilefni greinarinnar virðist
vera þetta:
Samkvænxt tillögu vinstri-
manna í bæjarstjórn er núver-
andi bæj argj aldkéra falið að
semja skýrslu yfir ógreidd bæj-
argjöld til atlxugunar fyrir bæj-
arfulltrúana. Þegar skýrsla þessi
barst í hendur okkur bæjarfull-
trúunx vinstrimanna, duldist okk-
ur ekki, að liún var enganveginn
svo nákvæm, að hún gæti gefið
glögga hugmynd um lxin raun-
verulegu reikningsskil ýnxsra
nafngreindra manna og fyrir-
tækja nú í augnablikinu, við bæj-
arkassann, þó hún hinsvegar
gæti gefið kunnugum nxanni i
bæjarmálum ótvíræðan grun,
nxiður jákvæðan fyrir þá C-lista-
menn. Með því að skýrsla þessi
sýndi, ranglega, skuld við bæjar-
sjóð, hjá okkur franxbjóðendum
A-litsans, og við gátunx vel hug's-
að okkur, að svipuðu nxáli gegndi
unx ýmsa pólitíska andstæðinga
okkar, en töldunx að öllum frek-
ari upplýsingum viðvíkjandi
skýrslu þessari, og leiðréttingar
á því, er við vissum að var vill-
andi i henni, stæði nær til xxr-
lausnar, heldur en einhverjar
upphrópanir út í loflið, datt okk-
ur fulltrúum A-listans ekki í hug
að gera skýrsluna að opinheru
máli, að sinni.
Herra Guðlaugur Gíslason hef-
ir sýnilega tekið mál þetta frá
alt öðru sjónarmiði. Þegar xuxx-
rædd skýrsla berst lionum fyrir
sjónir, dettur honum i hug, það
sem þeim er svo liætt við, sem
ætla andstæðingana eftir sjálfum
sér, sem sé það, að við A-lista-
nxenn ætluðum okkur að nota
þessia ófixlllumxmi skýijslu á ó-
lxeiðarlegan lxátt, lionum og lista-
bræðrum hans til stjórnnxálalegs
hnekkis, og tekur i skyndi þá á-
kvörðun, að verða fvrri til að
drýgja óhæfuna. Samtímis því
sem skuldugustu listabræður
hans ryðjast snögglega inn á hæj-
arskrifstofuriiar, til að leiði’étta
og' ldóra yfir hinar álitshnekkj-
andi tölur skýrshmnar, senx snertu
persónur þeirra, skýtst lxr. Guð-
laugur á fund núverandi gjald-
kera, skrökvar því frá rótunx, að
við A-listamenn séum farnir að
misnota skýrslugjörð lians með
liinxinhrópandi blekkingum á
kostnað sjálfstæðisnianna. Jafn-
franxt þessu semur Guðlaugur
sjálfur skýrslu yfir reikningsskil
10 efstu manna fyrgreindra lista,
eftir að listabræður hans lxöfðu
fengið fram breytingar á tölunx
þeim, sem snertu persónur þeirra,
Frh. á 4. síðu.