Alþýðublað Hafnarfjarðar - 20.06.1956, Blaðsíða 3
ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
3
Inni ;í líiiiinni
Ritstjóri Ilamars dæmdur í tjársekt.
Ummæli blaðsins dæmd ómerk.
Dómur er fallinn í máli því, sem Emil Jónsson höfðaði
gegn ritstjóra Hamars Páli V. Daníelssyni, út af^ skrifum
hlaðsins 16. jan. fyrra árs, en þar stóð m. a. þessi setning:
„Enda er það staðreynd, að enginn einn maður hefir verið
eins mikill dragbítur á hafnarframkvæmdir í Hafnarfirði
eins og Emil Jónsson, þar hefir hann og hans flokkur unnið
bænum tjón svo tugmilljónum króna skiptir að ekki sé meira
sagt.
Dómsniðurstaðan í málinu varð þessi:
„Framangreind ummæli eiga að vera ómerk. Stefnd-
ur, Páll V. Daníelsson, greiði 800 kr. sekt í ríkissjóð, en
sæti 6 daga varðhaldi verði sektin ekki greidd innan
fjögurra vikna frá birtingu dóms þessa. Þá ber stefnd-
um að viðlögðum 25 króna dagsektum, að birta auglýs-
ingu samkvæmt framanskráðu í 1. eða 2. tbl. blaðsins
Hamars, er út kemur eftir að slík krafa um birtingu er
fram komin af hálfu stefnanda Emils Jónssonar. Stefnd-
ur greiði stefnanda málskostnað með kr. 800.00.“
Af hálfu stefnanda, Emils Jónssonar, flutti málið Árni
Gunnlaugsson, hdk, en af háífu stefnda Kristján Guðlaugs-
son, hrl.
Sagau eiidiirídiiir
Þegar litið er yfir síðasta kjör-
tímabil má segja, að það hafi
verið nokkuð harðsnúið í garð
hinna vinnandi stétta.
Var þá háð harðsnúið verkfall.
Bátaeigendur gerðu tilraun til
þessað láta báta sína ganga og
halda sig út'an deilunnar, þar
sem sjómenn voru ekki við hana
riðnir. Einn bátaeigandi var þó
undanskilinn. Hver haldið þið,
að þessi bátaeigandi hafi verið?
Eflaust eitt af smápeðum bæjar-
ins, hugsið þið.
O-nei, ekki aldeilis. Þessi
góði maður var enginn annar
en Ingólfur Flygenring.
Vitaskuld hefur hann álitið sig
hafa sérstöðu, þar sem hann var
þingmaður kjördæmisins. Þið,
sem kjósið kommúnista eða þjóð-
vörn, styðjið Ingólf á þing.
Nú vildi svo einkennilega til
eftir að ríkisstjórnin skipar sátta-
uefnd í vinnudeilunni, þá hafa
þeir báðir með málið að gera,
ásamt öðrum, Emil og Ingólfur.
Ekkert hafði Ingólfur fram
aÓ leggja í vinnudeilunni nema
nei og aftur nei. Þegar Emil
tekur sæti í nefndinni vantar
mikið á, að endarnir næðu sam-
an. Þú munt nú spyrja, hvort
það hafi verið Emil, sem lagði
þunga lóðið á vogarskálamar?
Já, það var fyrst og fremst
hans tillaga, að atvinnuleysis-
tryggingarnar voru teknar inn
í samningana og ríkisstjórnin
lofaði að þeir skyldi lögfestir á
síðasta þingi. íhaldið ætlaði
samt að koma þar fleyg inn, en
tókst ekki.
Ég spyr nú, hvor manna þess-
arar er nú liæfur til þingsetu
fyrir hinar vinnandi stéttir?
Segja má að saga sumra
manna sé sú að vera sem oftast
þversum. Á þeim eiginleika
ber mikið í farið IngólfsFlygen-
rings og meirá eftir því, sem
árin færast yfir hann og áhrif
hans verða meiri í Sjálfstæðis-
flokknum.
Það er varla hægt að skilja
svo við þetta mál, að ekki sé
minnst á þátt Ingfólfs í vöku-
lögum sjómanna. Þar kom fram
hin fáheyrða tillaga Ingólfs, að
matar- og kaffihlé skyldu bæt-
ast við vinnutímann, með öðr-
um orðurn, ef matar- eða kaffi-
tími félli á vinnutíma, þá
skvldu sjómenn vinna það af
sér. Það rná segja, að íhaldið
ríður ekki við einteyming. Það
verður að teljast alveg furðu-
legt, ef sjómenn og verkamenn
geta lagst svo lágt að gefa
Ingólfi og bandamönnum hans
atkvæði sitt í þessum kosning-
um.
H AFNFIRÐIN G AR!
Verum minnug þess, að
því stærri sem sigur Emils
er, léttum við öðrum Al-
þýðuflokksmönnum bar-
áttuna og komum fleirum
á þing.
Kjörorðið er: Umbóta-
flokkarnir í hreinan meiri-
hluta á Alþingi.
X+y
ilótun uni atvinmi-
missi
Ihaldið hefur alltaf gefist upp
við að leysa atvinnumálin. Á
seinni árum hefur það látið varn-
arliðið leysa þessi mál og þá um
leið átt sinn þátt í því að flæma
vinnuaflið frá framleiðslunni. —
Af þessum ástæðum er það byrj-
að með atvinnuleysishótanir sín-
ar nú fyrir kosningarnar. I þeim
herbúðum er ekki hugsað um at-
vinnuvegina, aðeins að mala gull
í eigin vasa. Verkamenn eru að-
eins þarfahlutir, sem gott er að
grípa til á kjördegi.
Þetta ættu kjósendur að muna
24. júní. Þá launar hver þessa
óvirðingu, sem hann er maður
Verzlunarírelsi íhalds-
ins í algleymingi
Allir þeir, sem við verzlun og
viðskipti fást, þekkja þrenging-
arnar í gjakleyrisin. Engar yfir-
færslur eiga sér nú stað, nema
fyrir því, sem óhjákvæmilegt er.
Hins vegar geta alhr fengið
gjaldeyri — eftir vikl — til
kaupa á þeim vörum, sem flutt-
ar eru inn á bátagjaldeyri, en
eins og vitað er, eru það vörur,
sem frekar er hægt að vera án
og sumar endemis rusl. Það sem
þó er verst að í skjóli þessa fyr-
irkonmlags fljóta inn ruslvörur,
sem telja má hreinasta skran.
Er nú svo komið, að flestir eða
allir heiðarlegir menn í verzlun-
arstéttinni fordæma þessa stefnu
og spyrja: Hve lengi á þessi ó-
sómi að ganga svona?
Ég mundi svara þeim og svara
oft: Meðan stefna Sjálfstæðis-
flokksins og Olafur Thors ráða
ríkjum.
Eina ráðið til þess að þurrka
þessa heimsku lit úr íslenzkri
verzlunarpólitík, er að gefa þess-
um herrum frí og það gerir þjóð-
in hinn 24. júní í sumar.
Er ekki von
lieim ^iárni?
Sjálfstæðismenn hafa allt á
hornurn sér í blaði sínu, Hamri,
um þessar mundir. Það er auð-
fundið, að mennirnir eru bæði
sárir og reiðir.
Hvað skyldi valda þessu?
Því er auðsvarað. Þegar fvrst
var talað um, að alþingiskosning-
ar ættu að fara fram í vor, töldu
þeir sig hafa miklar líkur fyrir
því, að þeir gætu haldið kjör-
dæminu og fengið frambjóðanda
sinn kosinn. Töldu þeir það að
vonum mikla uppbót fyrir sig
eftir ófarirnar og vonbrigðin í
bæjarstjórnarkosningunum síð-
ustu.
En eftir því, sem lengra líður,
kemur betur og betur í Ijós, að
sigurhorfur þeirra í alþingiskosn
ingunum eru ákaflega litlar.
Þeim hefur ekki tekizt að vekja
nokkra „stemmingu" fyrir frarn-
bjóðanda sínum, Ingólfi Flygen-
ring, og það er raunar varla von.
En afleiðingin verður sú, að þeir
fá hann ekki kosinn.
Af þessu stafar ergelsið í
Hamri.
Sjálfstæðisflokkurinn sér og
finnur, að Ingólfur Flygenring
verður ekki kosinn þingmaður
Hafnfirðinga að þessu sinni, held
ur Ernil Jónsson.
Þið, sem viljið vinna á
kjöidag eða ljá bíla,
látið skiiístoíuna vita
það tafailaust.
Ncnuiiifli
í málaraiðn óskast strax.
Upplýsingar í síma 9767
og 9574.
Ég hitti roskinn og reyndan
verkamann á götunni um dag-
inn. Hann bað mig þá fyrir þess-
ar línur að koma þeim á fram-
færi í Alþýðubl. Hafnarfjarðar.
Manni þessum lá hlýtt orð til
Péturs Oskarssonar, hann sagð-
ist ekki geta trúað nema litlum
hluta þess, sem eftir honum væri
haft í viðtalinu við Vegamót.
Þegar ég las grein Péturs Ósk-
arssonar í Vegamótum, virtist
mér Pétri vera svipað innan-
brjósts og mér og mörgum að-
dáendum Héðins Valdimarsson-
ar 1938, þegar liann ætlaði að
sameina jafnaðarmenn og komm-
únista. Við, sem þekktum Héð-
inn frá gömlu heitu árunum, með
sinn eldlega viljakraft og sigur-
vissu, töldum því ekkert til fyr-
irstöðu, að hann, foringinn, væri
sá, sem hefði vilja og mátt til
þess að sameina hinn sundraða
verkalýð.
En hvað skeði?
I stuttu máli, að þegar Héðinn
var búinn að vinna sitt hlutverk
fyrir kommana, var hann ein-
angraður, enda mun Héðinn
aldrei hafa ætlað að vinna sem
kommúnisti, heldur sem verka-
lýðssinni, óháður Rússadekri og
undirlægjuhætti.
Það var stór hópur, sem dáði
Héðinn, einkum á árunum upp
úr 1930. Því meiri urðu von-
brigðin er hann hvarf svo skyndi-
lega af hinu pólitíska sviði.
Nú skiptust aðdáendur Héð-
ins. Annar armurinn hélt áfram
inn í Kommúnistaflokkinn, en ég
og margir aðrir hurfum aftur til
Alþýðuflokksins.
Ég get viðurkennt að um tíma
fylgdi ég Hannibal, en ég fvlgi
honum ekki nema að vissu marki,
ég fylgi hvorki honum né öðr-
um inn í Kommúnistaflokkinn.
Ég veit vel að sú leið, sem þeir
Héðinn og Hannibal hafa farið
er ekki aðferðin til þess að sam-
eina verkalýðinn. Dugir í því
efni að vísa til leiksloka Héðins.
I allri vinsemd vil ég segja vini
mínum Pétri, að tilraun Hanni-
bals mun fá sömu örlög og Héð-
ins. Þá ætla ég að spyrja þig
eins Pétur: Hvert heldur þú að
leið þín liggi, þegar kommar hafa
rekið rítinginn í bak vinar okkar
Hannibals?
Ég vildi óska að þú snerir þá
til baka.
Ég get ekki trúað því að seinni
hluti fyrirsagnarinnar á grein-
inni, sé frá vini mínum, Pétri.
Hún er áður margtuggin í Þjóð-
viljanum. Ég trúi ekki heldur áð
orðalagið sé hans, til þess hefur
hann verið of gætinn og skyn-
samur hingað til. Sagt er þar,
að Hannibal hafi verið rekinn úr
flokknum. Ég trúi ekki að Pétur
sé svo blindur, að hann sjái ekki
að Hannibal var farinn að vinna
fyrir annan stjórnmálaflokk. —
Margt fleira er í viðtalinu, sem
mér finnst rnjög ólíkt Pétri. Ég
skal vinðurkenna, að ég er ekki
rnikill mannþekkjari ef viðtalið
er allt orð Péturs og hef ég þó
verið í nábýli við hann í tuttugu
ár.
Að endingu vil ég spyrja Pét-
ur, Gerði Sjómannafélagi enga
hjartnæma ályktun til handa
Hannibal og af hverju?
U.
til.
Skfrskotað til ilóingrreinilar kjósriula
Ólíkt haíast þeir að
Emil Jónsson vann manna bezt og mest að lausn síðasta
verkfallsins, og átti hugmyndina að atvinnuleysistrygging-
unum, sem fyrst og fremst varð til að binda endi á hið langa
verkfall.
Ingólfur Flygenring sýndi verkalýðnum fullan fjandskap
í kjaradeilunni og hreina móðgun bæði með verkfallsbrot-
um með því að binda einn allra bát sinn við festar út á
höfn og loka íshúsinu fyrir íssölu.
Emil Jónsson hafði forustu um lánsútvegun til byggingu
nýja Fiskiðjuversins og vann manna dyggilegast að því máli
með öðrum Alþýðuflokksmönnum.
Ingólfur Flygenring gerði ekkert til að greiða fyrir láns-
útvegun til Fiskiðjuversins. Flokkur hans vildi hafa rekstr-
arform Fiskiðjuversins í sama formi og Lýsi og Mjöl h. f.,
líklegast langað í annað „Lýsi og Mjöl-ævintýri.“
Á að vera nokkur vandi fyrir fólk að velja á milli Emils
og Ingólfs sem þingmanns fyrir Hafnarfjörð?
Hagsmunir verkalýðsins mæla eindregið með kosningu
Emils. Framtíð Fiskiðjuversins er háð sigri Emils. Því kjósa
allir frjálshuga Hafnfirðingar Emils Jónsson og sigra glæsi-
lega.
Alþýðufólk!
Vcrzlið I yitkni' eigin biiðuiu
Kanpfélag Haínfirðingá
>iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilliiiiiiiiiiiiiiiiiiii»liiii