Alþýðublað Hafnarfjarðar - 01.12.1981, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR

Alþýðublað Hafnarfjarðar
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn í Hafnarfirði.
Ritstj. og ábm.: Þorvaldur Jón Viktorsson.
Auglýsingar: Elín Harðardóttir.
Ljósmyndir: Brynjólfur Jónsson.
Setning og prentun: Prentstofa G. Benediktssonar.
Enn er vegid að Bæjarútgerðinni
Þeir voru ýmsir hér í bænum sem héldu að sjúklegt hatur
sumra íhaldsmanna í garð Bæjarútgerðar Hafnarfjarðar væri
nú loksins dautt og grafið. En þeir Einar Þ. Mathiesen og
Árni Grétar Finnsson sáu um það nýlega að taka af öll tvímæli
þar um. Undanfarið hafa þeir atast um eins og naut í flagi,
rótað upp moldviðri í kring um sig og ekki sést fyrir í þeirri
viðleitni sinni að slá sjálfa sig til riddara og koma um leið lagi
á Bæjarútgerðina og forstjóra hennar og reyna þannig að rýra
traust hennar og álit út á við.
Enn sem fyrr hefur starfsfólkið í Bæjarútgerðinni risið upp
henni til varnar og forusta verkalýðshreyfingarinnar hefur
látið í Ijós andúð sína á þessum vinnubrögðum þeirra Einars
og Árna.
Auðvitað er það svo, að í jafn stórfelldum rekstri og um-
svifum sem Bæjarútgerðin hefur, þá verður alltaf eitthvað að
finna, sem betur hefði mátt fara og sumt fer öðru vísi en ætlað
er.
En jafn víst er það, að eðlilegasta leiðin er þá að leiðrétta
mistökin, ef um þau er að ræða, og reyna að fyrirbyggja að
þau endurtaki sig eða komi fyrir aftur.
Það var því sjálfsagt og eðlilegt, að bæjarendurskoðandi
gerði ýmsar athugasemdir og fyrirspurnir um reikninga
Bæjarútgerðarinnar, þegar hann endurskoðaði þá. Það var
skylda hans.
Þegar hann svo ýmist hafði fengið skýringar sem honum
sýndust fullnægjandi eða gerðar höfðu verið ráðstafanir til að
bæta þá þætti sem úrskeiðis höfðu gengið, þá var það jafn
eðlilegt að hann teldi málefni Bæjarútgerðarinnar vera í
eðlilegum farvegi. Þetta gerði líka bæjarendurskoðandinn,
enda bæði samviskusamur og sómakær.
Þessu gátu þeir Einar Þ. Mathiesen og Árni Grétar ekki
unað. Þeir hafa farið hamförum í ófrægingarherferð sinni og
ekki sést fyrir. Þeir hafa kært sjö bæjarfulltrúa til félags-
málaráðuneytisins af því að þeir voru annarrar skoðunar en
þeir um afgreiðslu þessara mála. Þeir hafa verið geltandi í
ýmsum fjölmiðlum, glefsandi í mannorð manna. Þeir hafa
skorið upp, svo sem þeir hafa sáð. Og það svíður þeim sárast.
Tekjuskiptingin er
röng, auömagninu er misskipt
Enn líður að jólum og þá finna margir það enn sárar en
endranær hvað sorglega lítið er í buddunni þeirra. Þegar farið
er að kaupa í jólabaksturinn, hugsa til jólagjafanna, hugsa til
þess hvernig megi gleðja nánustu skyldmenni og ástvini, þá
finna menn betur og sárar til þess hve lífskjörin hafa rýrnað,
hve launin þeirra endast miklu verr en áður. Þá þýðir ekki
blekkingameisturunum að fara í neinn hávísindalegan talna-
leik, til að sanna láglaunafólkinu hvað það hafi það nú gott.
Getum við á þessari hátíð kærleika og mannúðar gengið um
með lokuð augun gagnvart ranglætinu sem viðgengst í þjóð-
félaginu?
Getum við sætt okkur við það launamisrétti sem alls staðar
blasir við í samfélaginu, þegar litið er í kring um sig? Er það í
anda kærleika Krists og kenninga hans að loka augum fyrir
misréttinu, líða það að einn velti sér upp úr vellystingum og
óhófslífi, þegar annar á ekki til hnífs og skeiðar? Getum við
verið þekkt fyrir að segja:
„Þjóðartekjurnar hafa staðið í stað, atvinnuvegirnir berj-
ast í bökkum, það er því engu meira að skipta og þess vegna er
ekkert hægt að gera, því að auðvitað hefur skiptingin alltaf
verið réttlát og jöfn og á henni þarf enga breytingu að gera?“
Alþýðublað Hafnarfjarðar segir nei og Alþýðuflokkurinn
segir nei. Ranglátu þjóðfélagi þarf að breyta. Tekjuskiptingin
er röng, auðmagninu er misskipt og ranglega. Ranglátt verð-
mætamat ræður ríkjum í samfélaginu og þjóðfélagið ber of
mörg merki frumskógarins, þar sem sá sterki ræður en hinn
vanmáttugi og veiki er fótum troðinn og útskúfaður.
Þessu verður að breyta. Fyrir því verður að berjast. Með
frelsi, jafnrétti og bræðralag allra manna í huga óskar Al-
þýðublað Hafnarfjarðar Hafnfirðingum og reyndar öllum
öðrum mönnum gleðilegra jóla og gæfu og árangri í barátt-
unni fyrir betra þjóðfélagi á árinu sem senn gengur í garð.
Heflast
alvöruvið-
ræður í
mars?
Aiþýðublað Hafnarfjarðar hitti
Grétar Þorleifsson, formann
Félags byggingariðnaðarmanna í
Hafnarfirði og lagði fyrir hann tvær
spurningar, sem hann góðfúslega
svaraði. Fer viðtalið við hann hér á
eftir.
Hvernig eru atvinnuhorfur í
byggingariðnaði?
Eins og stendur er ekkert at-
vinnuleysi í byggingariðnaðinum.
en þó eru ýmsar biikur á lofti.
Nú eru starfandi um 300 menn í
þessari starfsgrein í Hafnarfirði og
hefur sá fjöldi reyndar lítið breyst
síðastliðin ár.
Til þess að næg atvinna haldist
hjá byggingarmönnum hér í bæn-
um. þarf að byggja 100 til 130
íbúðir árlega og virðist það íbúða-
magn falla mjög vel að eftirspurn
eftir íbúðum í Hafnarfirði.
Nýlega hefur verið úthlutað til
byggingarverktaka í Hafnarfirði
nokkrum fjölbýlis- og raðhúsum í
Hvammáhverfinu, en slíkar húsa-
byggingar skapa langmesta og
jafnasta vinnu. Byggingu einbýlis-
húsa í Hvammahverfi er langt
komið.
í Norðurbænum er nýlega lokið
úthlutun á lóðum fyrir um 40 ein-
býlishús og munu byggingarfram-
kvæmdir þar hefjast að einhverju
marki í vor.
Næsta byggingasvæði. Setbergs-
landið. er í skipulagsvinnu og er
reiknað með því að byggingafram-
kvæmdir á því svæði geti hafist á
árinu 1983.
Opinberar framkvæmdir eru í
lágmarki, aðeins verið að reisa eitt
hús, þ.e. húsnæði skattstofunnar.
Af þessu má ráða að allnokkur
verkefni bíða byggingarmanna á
næsta vori og sumri og er vonandi
að ekki komi til atvinnuleysis
vegna verkefnaskorts í þessari
mikilvægu atvinnugrein.
Hvert er álit þitt á nýgerðum
kjarasamningum?
Það er Ijóst. að með þessum
stutta samningi er verið að fresta
því að taka á vandamálunum og
leysa þau.
Viðræður deiluaðila höfðu leitt í
ljós verulegan og djúpstæðan
ágreining, sem ekki virðist vera
hægt að leysa nema með miklum
átökum.
Verkalýðshreyfingin stóð
frammi fyrir tveimur kostum.
Annar var sá að knýja á urn samn-
inga með víðtækum og að öllum
líkindum löngum verkföllum.
Hinn kosturinn var að gera
skammtímasamning og komast
þannig hjá átökum í bili. Og sá
kosturinn var valinn.
Ég tel að leiðin sem valin var
hafi verið rétt. því að ég held að fáir
hafi verið reiðubúnir til verkfalla.
Samningurinn sem gerður var
inniheldur bæði góð og slæm
ákvæði. Þau jákvæðustu að mínu
niati eru annars vegar ákvæðið um
lágmarkslaun. sem færir hinum
lægst launuðu talsvert meiri hækk-
un en almennt var samið um. Hins
vegar er ákvæðið um afturvirkni
samningsins, sem kennir mönnum
það. að nýir samningar eiga að
taka við strax að loknum eldri
samningi.
Lakasta samningsákvæðið er
Ólafslagavísitalan svokallaða, því
að sú vísitala mælir enganveginn
hækkun á framfærslukostnaði.
Enn fremur er mikil hætta á því, að
það geti kostað veruleg átök næst
að fá inn betri vísitöluákvæði.
Ég sagði í upphafi að vanda-
málunum væri slegið á frest, öllum
sérkröfum var lagt í bili. en samið
um að hefja viðræður að nýju eigi
síðar en 15. mars.
Ég get því spurt að lokum:
Hefjast alvöruviðræður í mars
og verður samkomulagsviljinn þá
meiri? Ef sú yrði ekki raunin á,
verða menn þá reiðubúnari til
átaka 15. maí 1982?
Ný atvinnu-
fyrirtæki
tryggja
atvinnuna
Guðríður Eliasdóttir er formað-
ur Verkakvennafélagsins Framtíð-
in, eins og raunar flestir Hafnfirð-
ingar vita. Alþýðublað Hafnar-
fjarðar hitti Guðríði að máli og
spurði hana um nýgerða kjara-
samninga og um útlit og horfur í
atvinnumálum.
Hér fer á eftir það sem Guðríður
vildi scgja í stuttu máli utn þessi
efni.
Það voru mjög skiptar skoðanir
innan félagsins hvort samþykkja
skyldi þessa samninga. Fundurinn
sem tók ákvörðun um að all-
fjölmennur. þar sem fundarmenn
voru 106. Samningarnir voru sam-
þykktir þar með 7 atkvæða meiri-
hluta.
Kannski var enginn ánægður
með þessa samninga, en mat okkar
flestra var það, að eins og staðan
væri þá væru þeir þó skásti kostur-
inn sem við ættum völ á. Það er
ekkert gamanmál fyrir fátækar
verkakonur að fara í verkfall svona
rétt fyrir jólin.
Það sem mér fannst best við
þessa samninga var það. að einu
sinni kom þó að því, að lægst-
launaða fólkið sat ekki eftir með
verri hlut en aðrir. Þvert á móti
fékk það betri úrlausn en aðrir, því
að það fékk verulega láglauna-
uppbót til viðbótar þessum 3.25%
sem almennt var samið um. Og því
veitti svo sannarlega ekki af þessari
uppbót þessu fólki og þó meiri
hefði verið.
Nú horfir verkalýðshreyfingin
fram til nýrra samningaviðræðna
15. mars næstkomandi. Við skulum
vona að þá verði meiri velvilji og
skilningur fyrir hendi hjá viðsemj-
endurn okkar en var núna. svo að
ekki þurfi að korna til átaka eða
verkfalla. En verkafólk hvorki get-
ur né vill bíða lengi enn eftir raun-
hæfu mati og launum á störfum
sínum.
Sem betur fer hefur ekkert at-
vinnuleysi verið hér í Hafnarfirði í
haust og er það fremur óvenjulegt.
Oft hafa verið 6 til 8 konur at-
vinnulausar á þessum tíma. en nú
hefur engin verið sem betur fer.
Það verður að gera allt til þess að
laða ný atvinnufyrirtæki í bæinn til
að tryggja atvinnuna og treysta
afkomuna. Á þetta ekki hvað síst
við um að fjölga störfum fyrir
konur þannig að þær hafi úr fleir-
um störfum að velja en nú er.
Fjölbreytnin í atvinnumöguleikuni
kvenna er afar fátækleg. Ég get
ekki hugsað mér verri vágest hér í
Hafnarfirði en atvinnuleysi og það
verða allir að leggjast á eitt til að
halda honum utan dyra Hafnfirð-
inga og sem allra lengst frá þeim.
Aðgerðir
ríkisstjórnar-
innar geta
haft úrslita
áhrif
Alþýðublað Hafnarfjarðar hitti
Hallgrím Pétursson að máli, en
liann er eins og flestir Hafnfirðing-
ar vita, formaður Verkamannafé-
lagsins Hlífar. Alþýðublaðinu var
forvitni á að heyra hvað Hallgrímur
hefði að segja um atvinnuástand og
horfur og einnig hvert viðhorf hans
væri gagnvart nýgerðum kjara-
samningum. Hallgrími fórust orð á
þessa leið:
Atvinnuástandið hefur verið
gott í haust og um þessar mundir er
enginn á atvinnuleysisbótum.
Hins vegar verð ég því miður að
segja, að atvinnuhorfur eru óljósar
og lítið hægt að segja í dag. hvernig
þau mál muni þróast.
Hvað gerir t.d. ríkisstjórnin nú
um áramótin í efnahagsmálunum?
Þær aðgerðir skipta miklu máli
fyrir vinnumarkaðinn og geta haft
úrslitaáhrif á atvinnuástandið.
Þá er það vitað mál. að virkj-
unarframkvæmdum á hálendinu
er að ljúka og þeirri spurningu er
enn ósvarað hvar eigi að finna at-
vinnu fyrir allt það fólk. sem þar
hefur starfað.
En vonandi er að það takist að
halda fullri atvinnu í landinu, því
að atvinnuleysi er það versta. sem
komið getur fyrir nokkurn mann.
Mér hefur alltaf fundist, að réttur-
inn á tækifærum til þess að fá
vinnu. séu almenn mannréttindi.
sem öllum beri að kappkosta að
hafa í heiðri.
Um kjarasamningana er það að
segja, að þeir leiddu ekki af sér eins
mikla kjarabót og þurft hefði til
þess að halda í við verðbólguna. En