Heimilisvinurinn - 01.01.1906, Blaðsíða 15

HEIMILISVINURINN
15
Jeg sat við rumið og horfði á manninn minn.
Hann svaf. Hvað hann var orðinn torkennilegur
breyttur í útliti. Það var svo hljótt inni í her-
erginu, jeg hafði góðan tíma til að renna hugan-
tjl •'ðinna daga. Og svo mætti mjer þá allra
yrst &amIa spurningin: Hefurðu verið trú yhr
brnanum, sem er liðinn? Hvernig hafði jeg staðið
> stoðu minni sem eiginkona þessa manns? Mjer
afði þótt vænt um hann, en — jú, jeg veit það
nu að jeg var ekki eins og jeg átti að vera. Hann
rakki Átti jeg nokkra sök á því? Ef til vill
Ckkl •' Átti hann þá einn alla sökina? Hafði hann
e>nn svift heimili okkar hlýju og gleði, sem jeg
ann að haíði vantað svo átakanlega um tíma?
Við höfðum farið í kirkju við og við fyrstu
juskaparárin, en nú voru liðin mörg ár síðan við
ættum því. Þá kom það og fyrir að við höfðum
heS'ð hhsiestra heima, því hættum við einnig —
^ luna Hturn við aldrei i. Þess vegna varð jeg
hissa, þegar maðurinn minn bað mig einu-
S'nni seint þetta sumar að lána sjer biblíuna. Hann
pUr vist sjeð það a mjer, því hann sagði:
*• Urðar þig á ÞV1' BJörg? Jeg held það sje nú
lna bokin, sem jeg ætti að lesa úr þessu*.
Ur þessul Bjóst hann þá við að það yrði
eí 1 langt að bíða dauðans?
Blóðið þaut fram í kinnar mínar. Jeg fann
ra mjer þótti vænt um hann. Jeg þoldi ekki
hugsa til þess að missa hann. En svo liðu