Gamanblaðið - 01.06.1917, Blaðsíða 1
GAMANBLAÐIÐ
6 BLAÐ KEMUR ÚT VIÐ OG VIÐ MEÐAN SÉST TIL MAVA 1917
Draugurinn í Tungu
og
drengirnir úr Reykjavík.
----- Frh.
Tungu-Móri var afskaplega reiö-
ur yfir því hvernig drengirnir höföu
gabbað þá nafnana og bjó sig und-
ir aö gera meiriháttar draugagang
heima á bænum og hræöa heim-
iiisfólkiö, úr því engu tauti varö
komið á strákana.
Hann læddist því inn í baöstofu
þegar fólkiö var sofnaö, og tók
aö iáta glarnra og skröifa í ölium
tiðamótum til þess aö hræöa meö
því fólkiö. En áður en honum
tókst að vekja þaö, var hötid sem
hélt á fólgarstykki rétt inn um slafn-
gluggann, sem stóð opinn, var
Frikki þar kominn.
»Því miöur get eg ekki boðið
yöur mótorolíu til þess aö bera á
liðamótín, herra draugur, en hér er
tólg.«
Meira þurfti Móri ekki til, hann
var oröinn svo argur út í þessa
strákaskratta sem ekki höfðu vit á
því að hræöast drauga. Hann þaut
því ofan stigann, en af því hann
vildi ekki fara alveg erindisleysu
þá rak hann upp ógurlegati draugs-
hláíur um leiö og hann fór ofan,
og annan þegar hann fór fram
göngin. En í því að hann fór út
úr dyrunum heyrði hann Matta
segja: »Þú hefur Ijóta hóstann,
draugur, á eg ekki aö kaupa fyrir
þig brjóstdropa.* Meira heyröi hann
ekki því hann tók tit fótanna heim
á hlöðuloft.
Fólkiö haföi vaknaö viö óhljóð-
in og var mjög skelkað, bóndi
spurði hátt hvað gengi á, en dreng-
irnir svörðu að þaö heföi bara
verið draugurinn, sem væri dálítið
kvefaður.
Rottan.
Sigurður kom seint heim því
hann hafði verið á nokkurs konar
fundi meö nokkrum kunningjum
þar sem rætt haföi verið hvort ekki
væri tiltækilegt að stofna andbann-
ingafélag. Konan og Iitli Siggi
voru í fasta svefni svo hann af-
klæddi sig hljóðlega, en af því
hann var ákaflega þyrstur, greip
hann vatnsglas er stóö á náltborð-
inu og teigaði úr því í einum rykk.
En í því hann kyngdi seinustu
dropunum kom eitthvaö einkenni-
legt í hálsinn á honum, eitthvert
lifandi kvikindi aö honum fanst, og
fékk hann af því svo mikla ógleði,
aö hann ældi því upp á svipstundu,
og þar með vatninu sem hann
haföi drukkið, og ýmsu öðru.
Sigurður sá dýrið hoppa eítir
gólfinu og þaut á eftir því. Velti
hann þá fyrst tveimur stólum og
síðan náttborðinu meö vatnsflösku,
kertasljaka og fleiru góðu. Við
þennan bölvaðan gauragang hrökk
frúin auövitaö upp með andfælum.
»Almáttugur! Hvaö gengur á
fyrir þér, Siguröur?* Samtímis
vaknaði litli Sigurður og tók aö
orga af öllum mætti.
»Þaö er rotta! Það er rotta eða
mús!« 'sagði Sigurður með skjálf-
andi röddu. »Hún var í vatnsglas-
inu og eg var næstuni búinn aö
svelgja henni niður meö vatninu.
En nú er eg búinn aö stíga ofan
á hana. Flýttu þér að ná í eitthvaö
til þess að rota hana með.«
Frúin, sem haföi þotið fram úr
rúminu viö gauraganginn sem Sig-
urður geröi, stökk nú í ofboði upp
á stól, og hljóðaði upp yfir sig af
hræöslu, því eins og margt kven-
fólk var hún hræddari við mýs og
roítur en viö Ijón og tigrisdýr.
Samt réöi hún það af eftir aö Sig-
urður hafði eggjað hana, að stikla
á stólum út í eldhús 'og sækja
þangað sóp til þess aö vinna með
á óargadýrinu.
Sigurður lyfti fætinum og frúin
baröi sópskafíinu þrisvar sinnum
í röö í gólfið án þess að hilta
rottuna. En af því rottan lá grafu
kyr ályktaði frúin að hún væri
dauð og tók kjark í sig til þess að
horfa á hana.
»Drept’ana, manneskja, eða fáöu
mér sópinn!* hrópaði Sigurður.
Frúin steig niður á gólf, af stóln-
um sem hún hafði staðið á.
»Það er ekki rotta, asninn þinn«,
sagði hún.
»Hvað er þaðþá?« sagöi Sig-
urður.
»Það er tútta af pelanum hans
Sigga litla, sem eg lét liggia í bleyii
í vatosglasinu. Að þú skulir ekki
skammast þín að koma heim klukk-
an tvö og gera allan þennan gaura-
gang. Að þú skulir ckki skamm-
ast þin, Sigurður.*
Að svo mæitu fór fiúin upp í
rúm aftur. Og Sigurður heyrði
hana segja minst tuttugu sinnum
áður en hanti sofnaði: »Að þú
skulir ekki skauimast þín, Siguiður.*