Gamanblaðið - 01.06.1917, Blaðsíða 3
GAMANBLAÐIÐ
Á póststofimni.
Maöurinn: Er bréf til mín hér?
Póstmaður: Hver eruð þér?
Mað.: Hver er eg?
Póstm.: Já, hvað heítið þér?
Mað.: Pað stendur á bréfinu
ef eg á það hér!
Póstm.: Eg verð að vita hvað
þér heitið, til þess að geta fund-
ið bréfið.
Mað.: Eg heiti Jón.
Póstm.: Hvað rneira?
Mað.: Hvað meita? Eg heiti
ekki annað!
Póstm.: Já, en hvers son er-
uð þér?
Mað.: Hvers son? Faðir minn
«r einn af betri bændunum í Rang-
árvallasýslu.
Pósfm.: Hvað heitir hann ?
Mað.: Skárri er það nú bölv-
uð rekistefnan út úr einu bréfi,
sem ekki einu sinni er víst að
sé komið! Viijið þér ekki fá alla
œttartöluna mína frá dögum Bárð-
ar barnlausa? Eða hvað?
Póstm.: (með langlundargeði)
Hvað heitir faðir yðar?
A\að.: Hann heitit Jón!
Póstm.: Nú, þér heitið þá Jón
Jónsson; hvar eigið þér heima?
Mað.: Hér í bænum síðan í
vor!
Póstm.: Á Laugavegi?
Mað.: Nei, Vesturgötu 26 F,
uppi, til vinstri. Eg hefi nóg fyrst
um sinn af kolum og olíu en vanl-
ar sykur og viðbit. Eg hef moð-
suðu en ekki gas; hita kaffi á
prímus, en hann er hjá blikk-
smiðnum núna. Eg á tvö börn
sem ganga á barnaskólann og eitt
setn er á brjósti. Konan tnín er
œttuð úr Hvolhreppi og er þrem
árum yngri en eg. Hún er rauð-
hærð. — Er það fleira sem þér
þurfið að vita ?
Póstm.: Pað er ekkert bréf til
yðar!
Mað.: Grunaði mig ekki! —
Helvítis afgreiðsla er þetta, þér
hefðuð ntt að halda mér svolítið
lettgur með þessum kjánaspurn-
ingum yðar! (Fer).
Póstm.: Ó, heilaga einfeldni,
(reynir að hrista höfuðið en get-
ur það ekki. Fellur í öngvit).
Búðarkonan (til mannsins sem
ekur mjólkinni ti! hennar): Hvern-
ig ferðu meö mjólkurílátið sem lok-
iö vanfar á, að það skvetfist ekki
upp úr því?
Maðurinn : Eg sit á opinu.
1. Kerling: Nei, ertu alein að
þvo hér.
2. Kerling: Já, eg hef verið ein
allan daginn.
1. Kerl.: Eg er alveg hissa!
Verðurðu ekki þreylt í munninum
að hafa engan til þess að tala við?
j
A.: Eg vildi óska að eg vissi
hvaða þorpari þaö er sem sendi
| mér nafnlaust bréf í gær.
| B.: Hvað stendur í bréfinu?
I A.: Það stendur að eg sé versti
'i okrarinn í allri Reykjavík, konan
! mín sé aumasta kjaftakindin í bæn-
i um o. s. frv.
I
| B.: Bréfið hlýtur að vera frá
j einhverjum kunnugum.
A.: Já, auðvitað!
Jón : Nei, hvað hann er sætur,
hvað er hann gamall ?
Móðirin: Hann er sex mánaöa.
í Jón : Er það yngsla barnið yðar?
A. : Uiðuð þér ekki varir viö
jarðskjálfta þarna úti á fslandi.
B. (Khafnarbúi): Jú, eg held nú
það. Jörðin hristist svo aö eg var
altaf öðru hvoru með sjóveiki þessa
þrjá mánuði sem eg var í Reykja-
vík.
Selt yfir 40 tbl. af Gaman-
biaðinu:
Róbert Þorbjörnsson 62 blöð
Guðm. Kristjánssou 56 —
Hjámtýr Brandsson 50 —
Jón Ingvar Jónssoii 45 —
Klassisk og moderne Mttsik.
Skólar, Kenslubækur, Musikorðabækur.
— Nótnapappír. —
Hijóðfærahús Rvfkur.
Sími 656. Símnefni: Hljóðfærahús.
Opið 10 -7.
Konan: Var$tu ekki hálf-drukk-
inn í gærkvöld þegar þú komst
heim?
Maðurinn: Drukkinn ! Altaf er
kvenfólkið eins! Það þarf ekki
meira til en það að eg fór úr frammi
í forslofu, og fór í rúmiö á stíg-
vélunum og meö hattinn, til þess
að þú haldir aö eg hafi verið
drukkinn!
Gísli: Hvernig líkar ykkur við
nýja prestinn, er hann góður?
Jón Jónsson: Vel, held eg,
annars hef eg nú lítið heyrt um
hann nema að hann kvað vera trú-
aður.
Kennarinn: Af hverju er hafið
salt?
Drengurinn: Ætli þaö sé ekki
af saftfiskinum ?
Maður kemur á náttarþeli á
glugga hjá húsfreyju og segir eins
og tíðkasf: »Hér sé guð!« Kon*
an svarar inni: »Hann liggur úti
á skemmuvegg«. ■— Hún átti nú
samt við reiðing, sem hún var
búin að lofa að lána til bindings
næsta dag.
#