Gamanblaðið - 01.07.1917, Page 1
GAMAItfBLAÐIÐ
7. BLAÐ
KEMUR ÚT Vlfl OG Vlfl UM HELGAR
1917
1. yerðlaunagátan.
Als réðu hana níu, þannig að
nokkuð vit vœri í. Þar af réðu
þrír hana þannig að sá stærri af
bankaþjófunum hefði.borið þann
minni fram á hamrabrúnina, en
sá minni borið hinn stærri aftur
á bak, tii baka. Þessir þrír geta
því ekki komið til greina við verð-
launaúthlutunina, því hefðu bóf-
arnir ætlað sér að hafa þessa að-
ferð, hefðu þeir vafalaust komið
því svoleiðis fyrir, að sá litli bœri
þann stóra fram á brúnina, en
ekki þá leiöina sem ganga þurfti
aftur á bak.
Oátan er rétt ráðin þannig.
(Einum af þeim sem gátuna réði
er hérmeð gefið orðið):
»PálI gengurfyrst í Jóns skóm
fram á brúnina, síðan gengur
hann til baka í sínum eigin skóm,
hefir nefnilega skóaskifti á brún-
inni.
Skýring á ráðningunui.
Jón er stærri maður og notar
því stærri skó. Með því að skór
Jóns eru ofstórir Páli, hann nœr
ekki fram í tána, þá verða förin
greinilegri eftir hælana en tærnar.
Minni sporin verða ruglings-
leg, af því gengið er aftur á bak,
þau liggja stundum yfir stœrri
sporin, af því að þau eru stigin
seinna, táaförin verða greinilegri
en hælaförin, af því að menn
spyrna niður tánni þegar þeir
ganga aftur á bak.«
Þeir sex sem gátuna réðu rétt
eru:
Agio,
Bergþóra Þ.,
Hulda,
Páll B. Jónsson og
B. 1.
Um verðlaunin verður dregið
milli þessara mánudaginn 14. maí
kl. 12 áhád. í prentsm. Clementz
og verða úrslitin birt í næsta
blaði.
Oamanblaðið þakkar hér með
þátttakendum fyrir þátttökuna í
þessu gamani.
Blaðið flytur bráðum aftur verð-
launagátu.
Draugurinn í Tungu
og
drengirnir úr Reykjavík.
----- Frh.
Það varð heldur en ekki árekst-
ur þegar Tungu-Móri kom æð-
andi inn um hlöðudyrnar, því
nafni hans slóð rétt innan við
þær og var að lesa auglýsingu
er var þar fest upp. Hún hljóð-
aði þannig:
VIÐVÖRUN.
Hinir háttvirlu draugar sem
heiðra Tungu með nærveru sinni,
eru hérmeð alvarlega ámintir að
láta ekki dragast að tölusetja í
sér hryggjaliðina, og öll smærri
beinin, svo þeim gangi betur að
hrauka þeim upp aftur, ef þeir
falla í stafi og verða mannabeina-
hrúgur, við það sém við finnum
upp á næst.
Virðingarfylst.
Matti og Frikki,
drengir úr Reykjavík.
»Hvað meina þeir með þessu«,
spurði Tungu-Móri nafna sinn,
þegar hann hafði lokið lestrinum.
»0, þeir eru bara að gera sig
gleiða, strákaskrattarnir«, sagði
Írafells-Móri. Samt var honum ó-
rótt innan rifja, og þegar hinn
draugurinn hafði lagst til hvíldar,
tók hann að tölusetja í sér hryggja-
liðina og mörg önnur bein. Var
hann að þessu þangað til sólin
fór að skína inn um hlöðugaflinn,
að hann loks lagðist fyrir.
Þegar draugarnir vöknuðu
næsta kveld, lagði Tungumóri af
stað niður, eins og hann var
vanur, til þess að sækja matinn,
er húsmóðirin á bœnurn skamt-
aði honum. Írafells-Móri, sem
ekki var almennilega vaknaður,
heyrði dálítinn hvell, og skrölt,
eins og hringlað væri hrossleggj-
um eðr þurrum þorskhausum, en
hann gaf því engan gaum, En
þegar honum fór að lengja eftir
nafna sínum reis hann á fætur
með þeim ásetningi að halda nið-
ur af loftinu. Og niður fór hann!
Því þegar hann kom á júfertuna
sem lá á ská niður af loftinu,
skrikaði honum fótur og steypt-
ist beint á hausinn niður. Dreng-
irnir höfðu makað grænsápu á
júfertuna. Það er skemst frá að
segja að draugarnir duttu báðir
niður af loftinu og lágu í einni
beinabrúgu á gólfitiu. Hausinn
datt af Írafells-Móra, sömuleiðis
útlimirnir, og hryggurinn datt all-
ur sundur í liði. Það vildi hon-
um til láns að banakringlan lá
rétt hjá hausnum, svo hann, með
því að glenna kjaftinn og loka