Gamanblaðið - 01.07.1917, Blaðsíða 4

Gamanblaðið - 01.07.1917, Blaðsíða 4
G A MANBLAÐIÐ Nafnfausir I ----- Frh. »Eg skammast mín fyrir að þér þolið altaf þrautirnar betur en þér!« Hún brosti. »Eg er líka mikið yngri en þér«, sagði hún, »og ef til vill hefir verið gert meir til þess að halda lífinu í mér en yður. Að minsta kosti fanst mér einhver koma inn til mín þegar loftið var sem allra verst og það þá batna snögglega. Hugsið yður! mér fanst það vera ungi liðsforinginn, sem fylgdi okkur upp á þilfarið*. Eg fann sáran sting í hjarta mínu þegar hún sagði þetta, en áður en eg gæti sagt nokkuð, opnaðist hurðin og liðsforinginn sem hún kafði nefnt, kom inn. »Ef þið óskið þess«, sagði hann, með vingjarnlegri röddu en eg átti að venjast á þessu einkennilega skipi, getið þið nú fengið að koma upp á þilfar, til þess að anda að ykkur hreinu lofti. Pað er leiðinlegt hve illa hefir verið farið með ykkur, hvað andrúmsloft viðvíkur, en ekki hef- ir verið farið betur með okkur, skipverja sjálfa*. Eg stóð á fætur þó mér veitt- ist það erfitt. »Auðvitað verðum við fegin að fá frískt !oít«, svaraði eg, »en okkur þætti vænt um að vera ekki rekin jafnskjótt niður aftur og um daginn«. »Það þurfið þið varla að óttast« sagði hann, »við erum nú komn- ir þangað sem lítið er um sigl- ingar, svo það er ekki líklegt að við mætum neinu skipi. Gerið svo vel að koma með mér«. Eg stóð grafkyr af því eg hélt að það ætti að binda klút fyrir augun á mér, en liðsforinginn, sem skyldi af hverju eg hikaði, sló út hendinni, brosti og sagði: »Það þarf ekki, hann hefir sjálf- ur leyft að þér og ungfrúin héð- an af megið sjálf fara um skipið eins og þið viljið, ef þið lofið að fara ekki inn í leyndardóms- herbergin, sem það er einnig bannað flestum af skipshöfninni að faraJpn I!« Eg varð glaðari við þetta en frá megi segja, og mig hafði lengi langað til þess að skoða þetta skip, svo dásamlega sem það hlaut að vera smíðað. Eg sneri mér við og rétti henni handlegginn. »Má eg leiða yður upp«, sagði eg, og datt ekki í hug annað en hún mundi játa því. En mér til mikillar undruuar og gremju, varð liðsforinginn skjótari til en eg: »Þér eruð óstyrkur enn þá og þurfið sjálfur stuðning*, sagði hann og greip um handlegg henn- ar, »iátið mig hjálpa henni«. Hann sagði þetta kurteislega en í ákveðnum róm. Eg sá að henni var als eigi um geð að hann leiddi hana, og alt í einu varð mér það Ijóst að þetfa var upp- haf á því sem meir gat úr orðið; Iiðsforinginn var mjög mannvæn- legur maður, það varð eg að játa, þó mér væri nú alt annað en ve! við hann. Eg kendi afarsterka og sára kvöl í hjartanu, og fanst eg geta hljóðað upp yfir mig, en svo datt mér í hug að eg yrði hennar vegna að láta á engu bera. Á þessu einkennilega skipi vissi maður aldrei á hverju maður átti von, og það verið mjög gott, ef hún á einhvern hátt yrði í hættu stödd að einn liðsforinganna væri ástfanginn af hesnni, þvf ekki gat eg hjálpað henni, þar eð eg var sama sem fangi. Þegar eg lagði á stað upp á þilfar fanst mér eins og hiartað væri dautt í brjóstinu á mér, og mér var innilega sama um hvern- ig skipinu og útbúnaði þess væri fyrir komið. IX. Nafnlausa skiplð. En það var að eins stutta stund sem mér var sama um það, þvf útbúnaður þess var svo dásamleg- ur vitnisburður mannlegs hyggju- vits, að eg um stund gleymdi að nokkru leyti mínum eigin brostnu vonutn. Eg hefi oft síðan reynt að giska á stærð skipsins, og hefi komist að þeirri niðurstöðu, að það munt hafa verið milli 30 og 50 þús. smálesta, og lengd þess um 600 fet, en breidd 90 fet. Það var auðvitað minstur hluti skipsins sem mér auðnaðist að sjá, t. d< sá eg aldrei hinar tröllauknu vél- ar, sem knúðu það áfram með feikna hraða, að eins er mér kunn- ugt um að það voru dielsel-mót- orar með óhemju afli. Móðirin: Því ertu að gráta Stína litla ? Stína: Eg át sjálf súkkulaðið sem eg gaf honum Bjössa. Móðiriu: Ertu að grátaafþví? Stína: Já, því hann Bjössi seg- ir að eigi að eiga mórauð börn af því! Dómarinn: Kærandi segir aö þér hafið gefið honum svo fast utanundir, að það hafi heyrst um allan salinn. Hafið þér nokkuð yður til afsökunar? Kærði: Já, það bergmálaði ó- venjulega mikið í þessum sal! Útg.: Ó. Friðriksson. Prentamiðja P. Þ. Glemtnte

x

Gamanblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gamanblaðið
https://timarit.is/publication/423

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.