Muninn - 11.01.1930, Blaðsíða 4

4
MUNINN
ig, að þeir eru sjer í hóp, er hafa
1. eink. í stærðfræði, en hinir
sjer, er *lægri hafa. Til hægðar-
auka nefni eg þá fyrtöldu »stærð-
fræðinga« en síðari »stílista«.
Eftirfarandi tafla sýnir eink-
unnir beggja fyrir íslenskan stíl.
• n c I Cð ~ c | » 3 c
'S T- — ‘53 is —- 3
- ■< c« »g 1? u s « >• rt w *— “8 g .b S 3 E </> §
1909 5,78 5,07 0.71
1910 6,50 5,44 1,06
1911 6,10 5,03 1,07.
1912 5,33 5,00 0,33
1913 5,26 4,67 0,59
1914 6,25 4,79 1,46
1915 5,50 5,07 0,43
1916 5,67 5,38 0,29
1917 5,33 5,08 0,25
1918 5,60 4,54 1,06
1919 5,38 5,06 0,32
1920 5,70 4,50 1,20
"1921 5,14 4,83 1,31
1922 6,00 4,09 1,91
1924 6,31 5,17 1,14
1925 6,24 5,38 0,86
1926 6,28 5,02 1,26
1927 6,07 4,91 1,16
1928 6,41 5,82 0,59
1929 6,05 5,65 0,40
Meðaleinkunn stærðfræðinga á 20
árum 5,85. Meðaleinkunn stílista á 20
árum 5,03.
Mismunur meðaleinkunnar 20
ára er þá 0,82, og myndi stílistum
ekki þykja einskisvert, ef lægi
þeirra megin.
Þessar athuganir ná aðeins til
689 manna og eru því eigi algild
sönnun, en sanngjarn andstæð-
ingur myndi telja þær sterkar
líkur. Væri vel, ef menn vildu
rannsaka þetta nánar og birta at-
huganir sínar, á hvorn aðila sem
þær hölluðu.
Þá íeyfi jeg mjer að benda á
eina mótsögn höf. enn. »Jeg ætla,
að flestum gangi illa að beita
Jienni (stærðfr.) á viðfangsefni
lífsins«. Nokkru síðar kveður
hann sig hafa gleymt þeirri
stærðfræði, er hann nam í 4.
bekk, en betur geymist það, er
hann lærði í gagnfræðadeild. Or-
sök þessa telur höf. vera þá, »að
jeg fann, að jeg gat beitt því á
viðfangsefni þau, er lífið lagði
upp í hendur mjer«.
Er Ásgeir þá svo miklu færari
en aðrir, að þeita stærðfræði á
viðfangsefni lífsins, sem »flest-
um gengur illa?« Eða álítur hann,
að takmarkalína liggi þannig, að
stærðfræði gagnfræðadeildar sje
nytsöm en gagnslaus eftir það?
Stærðfræði lærðu deildar er, eins
og allir mega vita, aðeins fram-
hald hinnar. Hún víkkar áður
fengin hugtök, dýpkar áður feng-
inn skilnmg, og gefur einfaldar.
aðferðir og algildar til að leysa
úr mörgu, er áður var torskilið.
Hinsvegar er 'það skoðun mín, að
höf. hafi numið. ennþá betur
stærðfræði gagnfræðadeildar en
hinnar, og því verði drýgri ávext-
irnir. Hinu mun höf. ekki neita,
að stærðfræði lærðu deildar þroski
oss; ef stærðfræði gagnfræða-
deildar gjörir það. En þroskinn
er ekki mikils virði í augum hans.
Þykir honum til of mikils mælst,
að vjer nemum stærðfræði
vegna þess, að hún þroski oss.
Hyggur betra að velja þær grein-
ar hennar, er komi oss að gagni.
Ef þroskun kemur oss eigi að
gagni, þá veit jeg ekki, hvað oss
verður til bjargar. Og ef vjer för-
um að miða mentaskóla við annað
en þroskun og uppeldi, þá rekur
að því að þangað fara eigi og það-
an koma eigi aðrir en hugsjóna-
lausir braskarar, sem skeyta engri
þekkingu nema þeirri, sem þeir
geta samstundis selt við fje, þ. e.
a. s. etið.
Eg mun láta því ósvarað, sem
höf. deilir á skoðun mína um
' notkun danskra námsbóka. En
það er heilög sannfæring mín, að
niðjar dansklundaðra lslendingar
sem nú lifá, muni heygja feður
sína í dönskum námsbókum, sem
kendar hafa verið í íslenskum
skólum.
Matth. J&nasson
frá Eeykjarfirði.
M o la r.
Eftir Oscar Wilde.
Trúarkenningarnar deyja, þegar þær
eru sannaðar. Vísindin eru höfuðbók
yfir dauðar trúarkenningar.
Aðeins ef menn borga ekki reikn- '
inga sína, er hægt að festa verslunar-
tnönnunum nafn sitt í minni.
&
Að elska sjálfan sig er upphaf skáld-
sögu, sem endar fyrst í dauðanum.
•9
Konur hafa undraverðar gáfur. Pær
uppgötva alt nema það sjálfsagða.
*•••*
Peir sem eru vel uppaldir, bera á
móti öðrum mönnum. Hinir vitru bera
á móti sjálfum sér.
Sannleikur hættir að vera sannleikurr
þegar fleiri en einn trúa á hann.
Aðéins eðlisgrunnir menn, þekkja
sjálfa sig.
Menn eiga altaf að vera ótrúlegir.
•:>
Oamlir menn trúa öllu, miðaldra fólk
tortryöflir alt. Ungir menn vita alt.
<>
Siðgæði er ekki annað en afstaðar
sem menn taka til annara, sem þeir
ekki persónulega geta þolað.
Ak. Prentsmiðja Odds Bjömssonar. ’SO,