Muninn - 01.02.1930, Síða 3

M U N I N N
3
Það virðist í fyrstu ótrúlégt, að
I kotinu sé nokkuð það, sem ekki
er til i höllinni.
Qamli karlinn fátæki og konung-
urinn ríki og voldugi eru tvær
andstæður, og okkur hættir ti! að
lita niður á annan, en upp til hins,
En perlan getur' Iegið í sorpinu
og verið þó perla, glerbrot greypt
í dýran gullhring og verið þó gler-
brot. Það nytsama, góða og göfuga
breytist ekki að gildi, hver svo sem
umgjörðin er og hvar sem það
birtist, og eins verður það illa og
einskisnýta jafn illt og einskisvert
þrátt fyrir ytri umbúðir.
Oft er það þannig, að það, sem
hulið er spekingum, er opinberað
smælingjum. Og það, sem
konungurinn hefir sókst eftir, leitað
að og þó ekki fundið, það hefir
kotbóndanum hlotnast að gjöf. —
Lúðvík 14., þessi glæsilegi eyðslu-
sami konungur, sem allir þjóðhöfð-
ingjar vildu líkjast, og keptust við
að apa allt eftir, hann hafði öll
ytri skilyrði til að verða hamingju-
samur — og þó. Þó hafa líklega
fátæku bændurnir, sem hann kúgaði,
og unnu fyrir hirðinni og konung-
inum, verið sælli og glaðari en hann.
í tiöllinni vantaði nægjusemi,
sparsemi, fórnfýsi og kærleika, þar
vantaði vinnu fyrir daglegu brauði,
sem færir hvíld og gleði; en í hverju
koti var eitthvað af öllu þesiu.
öllum þeim ys og þys, sem mætir
okkur í borginni. — Við förum að
þrá litla kotið og getum látið okkur
dreyma, að við sitjum heima við
ána, þar sem andirnar kvaka og
kallá á unga hópinn sinn. Heyrum
lækina syngja, litum á litlu grösin,
sem eru að vaxa í átt til sóiar, og
dáumst að tilbreytingum á túnumt
engjum og skógi.
Nú finnum við allstaðar nýja
fegurð og líf, sem við höfum ekkj
veitt eftirtekt áður. Og finnum með
gleði, að kotið okkar er auðugt
mitt í fálækt sinni.
Átthagaástin, ástin á litla blettinum
heima, gefur okkur rótfestu, og
löngun til að prýða og bæta, þegar
við komum heim. — — .
Annar rnálsháttur segir: »Heimskt
ar heima alið barn*. Og það er
líka margt gott í höllinni, sem ekki
er til kotinu. Konungurinn þarf að
stíga niður í kotið til fátæka karls-
ins og læra af honum og karlinn
að setjast í hásætið og auðgast að
víðsýni og þekkingu. Pví að hvor-
ugur er öðrum meiri, ef báðir
standa vel í s i n n i stöðu.
En þeir þurfa að skilja hvor
annan og vinna með samhug.
Konungurinn verður að muna, að
í kotinu er margt, sem höllin er
snauð af, og karlinn verður þröngi
sýnn, ef hann sér ekkert nema
^únblettinn sinn. M.
Við gleymum því svo sorglega
oft, að »það er margt í koti karls,.
sem kóngs er ekki í ranni« og það
margt gott. Við finnum ekki og
tökum ekki eftir því góða, sem litla
kotið okkar hefir að bjóða. Látum
skrautið og viðhöfnina villa okkur
sýn og sækjum burt til »konungs-
halla* og borganna.
Og þá sjáum við það stundum
ekki fyr en of seint, hverju við
höfum slept óg hvað við höfum
hrept. Pá verður margs að sakna
og minnast.
Kyrðin og friðurinn heima í kot-
inu er svo ólíkt hávaðanum og
Meðal annars.
Hvatning. -
Nemendur Mentaskóla Norðurlands!
Skrifið í blað ykkar!
Sendið blaðinu greinir um áhuga-
mál ykkar.
Sendið blaðinu smásögur, smákvæði
og svör við góðum spurningum, er
þið fáið í spúrningakassanum, ef þið
viljið svara þeim skriflega.
Með því eina móti að þið keppist
um rúmið í blaðinu, verður það fjöl-
breytt og verulega skemtilegt.
Greinirnar getið þið sent til ritstjór-
ans eða ritnefndarinnar: Kr. Steingríms-
sonar, Óskars Magnússonar, Gísla Ás-
mundssonar og Hólmfr. Jónsdóttur.
Athugið!
Þeir, sem vildu gera svo vel og
greina álit sitt um- eftirfarandi spurn-
ingar, eru beðnir að setja svörin f
spurningakassann, er settur verður upp
síðar.
Hvaða persónu í íslendingasögum
hefir þú mestar mætur á?
Hvaða persónu úr íslandssögu seinni
tíma, og hvaða íslensku skáldi?
Niðurstöðurnar verða birtar í blað-
inu og væri æskilegt að menn hugsuðu
málið þangað til kassinn verður settur
upp.
Til þessa er efnt af málfundafélag-
inu »Huginn«.
Bóksala Mentaskólans.
Eftirfarandi grein er prentuð í síð-
ustu skýrslu Mentaskólans: »Stofnað
var bóksölufjelag Mentaskólans á út-
hallandi vetri 1928. Um lmgt skeitf
hafa kennarar jafnt sem nemendur
fundið sárt til þess að geta ekki haft
sjálfir á hendi kaup og sölu kenslu-
bóka. En ekkert hafði orðið úr fram-
kvæmdum. Loks kom það til um-
ræðu á Eramtiðarfundi vorið 1928.
Par var nefnd kosin, er skyldi athuga
möguleikana fyrir stofnum bóksölu-
fyrirtaékis. Lagði hún fram álit sitt
og tillögur fyrir skólafund og varð
það að ráði að freista þegar um vorið
að kaupa notaðar bækur nemenda og
selja þær aftur að hausti. Fyrir at-
beina kennara fjekst lán til bókakaup-
anna og síðar 1000 kr. úr rfkissjóði,
er standa skulu sem óeyðanlegur höfuð-
stóll í fyrirtækinu. Hefir bóksalan nú
starfað á anuað ár og keypt og selt
mikið af bókum. Er þess að vænta,
að hún geti orðið að miklu gagni í
framtíðinni og Ijett þann þúnga bagga,
sem bókakaupin eru nemöndum.« —
Slíku fyrirtæki sem þessu þyrfti
einnig að koma á fót hjer hið fyrsta.
Svar
við greininni »Út í bláinnc kemur
í næsta blaði.