Muninn - 25.02.1930, Blaðsíða 4

4
MUNINN
*••••• » • • • • • § •-• • • • •
Eru þær helstar breytingar, að latína
er látin haldast. Pýska er gerð að
inntökuskilyrði, og gagnfræðadeild
s k a I starfrækt sem áður. Út frá
þvi að latínan' var feld úr, sendi
skólameistari vor svohljóðandi skeyti
til læknadeildar háskólans, dagsett
18. febrúar:
»í stjórnarfrv. Mentaskóla Norð-
urlands afnumin latina. Spyr lækna-
deild háskólans: Oeta læknanemar
verið án allrar latinukunnáttu*.
Næsta dag kom svarið:
>LæknadeiId háskólans telur nokkra
latínukunnáttu ómissandi læknaefn-
um. Guðm. Thoroddsen deildar-
forseti*.
Skólameistari vor leggur til að
latína verði kjörfrjáls, megi velja
t. d. milli latínu og frönsku.
Dautt líf.
Ó, ég eignaðist von — — —
og ég elskaði og hló, — —
— — — þar til heimur í synd
hana saklausa vó.
Ó, ég hrópaði og bað
um hinn heilaga auð,
bæði í andvarpi og grát,
þar t'l ást mín var — — — dauð.
Og það sterkasta afl,
sem mér ólgaði í sál
fleygði hamingju minni
inn í helvítis bál.
Hví er tálið svo grimmt,
að hver tilfinning frýs?
Og hvert hjarta svo kalt,
eins og heimskauta ís?
Nú er Guð minn í synd,
niðri í gröf lán mitt felst,
því að klakanum með
graeðast kalsárin helzt. — — —
Eg vil lifa i kvöl,
halda leið mína einn,
svo mig hendi ekki morð, —
Jþví að hjartað er — — — steinn.
Sveinn B. Staðdal.
Samtal.
Smásaga eftir Turgenjev.
»Á Jungfrau og Finsteraarhorn hef-
ir aldrei maður stigið*.
Tindar Alpanna, keðja af bröttum
klettabeltum, hjarta fjallanna. Yfir fjöll-
unum hinn ‘græni og skæri, en þögli
himinn. Mikið og nístandi frost, þjettur
og glitrandi snjór, og upp ur sjónum
gnæfa vindbarðir klettar, klæddir í
klaka.
Tvö risavaxin fjöll, tveir jötnar hefj-
ast beggja vegna við sjóndeildarhringinn.
Og Jungfrau segir. við nágranna sinn:
»Hvað segir þú tíðinda? Þú hefir
betra útsýni. Hvað skeður þama niðri?«
Púsundir ára líða — ein m.ínúta, og,
Finsteraarhorn drynur svar sitt: »Þjett
ský sveipa jörðina og hylja hana,
Bíddu!«
Aftur líða þúsundir ára —ein mínúta,
»Hvað nú?»
I . .
»Nú er alt bjart,« segir Finsteraarhorn.
»þar niðri er alt sem fyr, marglitt,
smátt, blátt vatn og dimmir skógar,
gráir grjóthnullungar, og kringum þá
hlaupa þessi kykvendi, þú skilur, sem
aldrei hafa náð að saurga hvorki mig
eða þig.«
»Mennirnir?» »Já mennirnir.«
Þúsundir ára líða — ein mínúta.
»Hvað nú?« spyr Jungfrau.
»það eru færri kykvendi að sjá,«
segir Finsteraarhorn, með þrumu raustu,
»það er orðið bjartara þarna niðri,
vötnin hafa minkað og skógarnir
gisnað.« -
Aftur liðu þúsundir ára —ein mínúta.
»Hvað sjerðu?« segir Jungfrau. »F*að
lítur út eins og alt sje orðið hreint
hjer í kring* svarar Finsteraarhorn, »en
langt burtu í dölunum eru blettir, og
þar hreyfist eitthvað.«
Þúsundir ára líða enn — ein mínúta.
»En nú?« »Nú er það gott« svarar
Finsteraarhorn, »alstaðar er orðið hreint,
alveg hvítt. Alstaðar er snjórinn okkar,
eyðiland íss og klaka. Alt er frosið.
Nú er alt gott og kyrt.« »Gott« sagði
Jungfrau, »en nú erum við búin að
Hefi ávalt fyrirliggjandi knatt—
spyrnuskó. Ennfremur alla leikfimi-
skó og annan skófatnað af öllum
stærðum fyrir alla.
M. H. Lyngdal.
NfJAR KV0LDVBKUR
eru ódýrasta tímarit, sem gefið
er út á landinu Stærð árgangs-
ins er 24 arkir. Kosta aðeins
5 kr. Ut eru komnir 22 árg.
Nýir kaupendur geta fengið III.
—XX. árg., hvern fyrir 3 kr.
Stærð sumra þeirra er 36 arkir.
Nýir útsölumenn óskast. Góð
sölulaun greidd. Ef einhverjir
nemendur . gagnfræðaskólans
vildu taka að sér að útbreiða
N. Kv. á komandi sumri, þá
geri þeir svo vel og tali við
mig áður en langt um líður.
Þorst?inn M. /ónsson.
bulla nógu lengi. Nú er kominn tími
til að sofa.«
Já, fjallavættirnar sofa, og hinn græni
himinn sefur yfir hinni þöglu jörð.
(Lausl. þýtt).
Hugsanirnar fara kringum jörðina.
Pær lifa gegnum aldirnar, skifta
um tungumál, eru á víxl í bundnu
og óbundnu máli, þar til þær eru
orðnar að fagurri mynd með geisl-
andi og fjörlegum svip, sem þær
síðan halda. Pannig hverfa þær inn
í feðraarf mannanna.
Ak. Prentsmiðja Odds Bjömssonar. '80.
1