Muninn - 04.04.1930, Síða 4

4
MUNINN
virðingu fyrir yfirmönnum mínum.
Nú horfir hann rólegur fram fyrir
sig. Skyndilega grfpur hann vinstri
hendi undir borðstokkinn, tii þess
að haida sér föstum. í sama vet-
fangi skeliur aldan á herðar honum.
Hann hverfur mjer, því að aldan
fellur fram í austurrúm.
Eg greip skjólu og jós með
Pórði. Nú skamtaði eg kálfum,
enda var eg ærið skjálfhendur. Lag
hjelst, meðan við þurjusum bátinn.
Sunnesnúpur og Hrafnskaganúp-
ur loka næstum Reykjarfirði. í hvor
um gnúp býr skessa. Hafa þær til
gamans í óveðrulm að kasta fjör-
eggjum milli sín yfir fjörðinn. Pær
vefja þau hvirfilbyljum, til þess að
þau haldist betur á lofti og sjeu
ékki eins brothætt. Nú fleygðu þær
svO hart og hentu á lofti, að bilið
mílli gnúpánha var ólgandí storm-
röst og andstreym, þar sem hver
sveipurinn sundraði öðrum. Pessi
tvístæði rokstrengur var ósiglandi.
Við feldum seglið og rerum, það
sem eftir var leiðar. Sárir voru lóf-
ar, er við lentum.
Mamma varð skelfd, þegír hún
sá okkur, og hjelt jafnvel, að þetta
væri svipir okkar. Eri glöð varð
hún, þegar hún skildi hvernig i
öllu lá.
En samt var eg glaðastur allra,
því að sjóferðinni var lokið.
Matlh. Jónasson frá Reykjarfirðá.
Meðal annars —.
Þórarinn Björnsson.
Höfundur greinarinnar »Merkur
maður«, leggur nú stund á latínu
og frönsku við Sorbonne háskóla í
Paris. Er hann fornfrægur og var
nefndur Svartiskóli í islenskum fræð-
um. Var Sæmundur fróði fyrstur
manna af Norðurlöndum, er dvaldi
i París við nám. öanga fslendingar
enn djarflega fram þar, því við próf
er Pórarinn lauk fyrir nokkru var
Jrann með þeim, sem best orð fengu.
>-•-# • • # • « • • % m
Gengu ÓO undir prófið, en af þeim
stóðust það aðeins 19. f skriflega
prófinu var hann þriðji. Pórarinn
var einn þeirra hjeðan, sem tóku
stúdentspróf syðra, vorið 1926.
Höfðu þeir út úr prófinu hærri
meðaleinkun en hinir, og var þó
aðstaðan ærið ólík. Var það góður
sigur. Pórarinn mun koma hingað
heim í vor, snöggva ferð.
Taflfjelagið »Skák«.
Taflfjelagió »Skák« var stofnað
16. marts 1907. »Tilgangur fjelags-
ins er sá, að vekja áhuga nemenda
fyrir taflíþróttinni og æfaþá í henni«,
stóð í lögunum. Fjelagið var end-
urreist ár frá ári, en þess er ekki
getið í skólaskýrslum 1917 — *19, og
mun það þá hafa legið niðri. En
veturínn 1919—’20 var það endur-
reist. Hefir það starfað síðan. Fyrri
hluta vetrar 1922 — ’23 tefldi Stefán
Ólafsson taflkóngur töluvert við
nemendur, og glæddi það fjelagið
mikið. Seinni hluta skólaárs 1925
—’26 var kept um verðlaunagrip,
og hlaut hann Guðm. Guðmunds-
son. Veturinn 1926 —’27 var for-
maður fjelagsins Gústaf A. Ágústs-
son. Tefldi fjelagið þá við Húsvík-
inga og hafði 10 : 6. Einnig tefldi
það þá við »Taflfjelag Akureyrar«
(II. og III. fl). Gagnfræðingar unnu
10 :8. Síðan tefldi fjelagið við há-
skólastúdenta, en veitti miður. Næsta
vetur sigraði fjelagið Húsvíkinga.
Skólaárið 1928 —’29 tefldi fjelagið
við Húsavík og vann, en við
Siglufjörð og Akureyrarfjelagið, og
tapaði. Tefldi það þá við 1. flokk
Akureyrarfjelagsins og var munur-
inn lítill (5'/2 : 6V2). Síðast tefldi
»Skák« við Húsav. nú fyrir skömmu
og vann með 9:6, en eitt er óút-
kljáð.
Skólahátíðin.
Virðist aðsókn mikil ætla að verða
að hátíðinni. Hafa þegar margir gert
boð á undan sér, óg fjölgar altaf.
Til dæmis koma menn frá Höfnum
á Skaga, austan ' úr Jökuldal og;
Breiðdal o. s. frv. Koma margir
gamlir bekkjarbræður og* systur
þeirra, sem nú eru í efri bekkjum?
og má búast við mörgum fagnað-
arfundum.
Glóeyg.
Hún Glóeyg var fögur
með gulbjart hár.
. En jeg var vonlaus
og vinafár.
f*á sá jeg Glóeyg
um sumardag.
Og líf mitt varð draumur
og dillandi Iag.
Hún Glóeyg brosti
og sólin varð svört.
Hamingjan kallaði,
Hjartað sló ört.
En haustið kom
• með kulda og snjó/
Og Glóeyg fölnaði,
fölnaði og dó.
Glóeyg hvílir
und köldum snjá.
Vindurinn þýtur
um visin strá.
Hún Glóeyg var fögur
með gulbjart hár.
En jeg er vonlaus
og vinafár.
Rári.
Hvað er það, sem þjer kallið
samvisku? Ekki lög, heldur það,
að þjer þarfnist laga og arms, ti!
að halda yður uppi, þjer drukknu
hengilmænur!
Sannarlega hefi jeg oft hlegið að
þeim vesalmennum, sem hjeldu að
þeir væru góðir, af því að hramm-
ar þeirra voru máttlausir.
Nietzsche.
Prentsmiðja Odds Bjömssonar.