Muninn

Árgangur

Muninn - 01.12.1935, Blaðsíða 6

Muninn - 01.12.1935, Blaðsíða 6
6 M-dhi nn PALLAjðMAB um_síó_a_s ta__tölu'blað "Munini (Vegna nítr.Ieysis var eicJci htegt að hirta drápu þessa i heild) "Ávarps orð" Ávarpsor^ió Finni flytur fjandi er hann nú alltaf vitur, eða öllu heldur ári slungmn. Pegar hann er aó skjalla . skriiinn, sem ffir shömm I hattinn fyrir stllinn og segja, ad á honum hvili |iunginn. Og þó aó hann segi þetta i "grini" þá er eg Kaldur, og það sýni með klaufalegu Klistri minu. Stafavillum og stilsins göllum steypi eg ems og lykicjuföllum á pennaferiislöngulinu. "Reyníst Ivlunni vel i vetur" vélráð þetta Finni setur ems og hnykk á enda málsins. En halleeri tel eg hreinum sveinum að halda sér frá slikum greinum, og foróast mungát munnatálsms. Palladómur. Kff og Joð, þeir falla fyrr á fúlu penna-hragði en Marteinn, sem að situr kyrr I s'inun ullarlagái. Skici þifast Hliöskjálf h&ns, þó hvolpar sKká’ vígið, né hans hreykni höfuðkrans, þv{ hraustmennið er tigió. Siclci ferst þeiir., Kff og Joó að yricja háó um Matta og hera fram sem marklaust moð svo meinertandi sicratta. Þeir eru að tala um fallii frœ fram I Marteins-Kttum. Kru á gægjum, eins og hræ, I einkalífsins geettum. Að frteðum hans þeir -gera gys og gáfu skáldsms smána. Pessa fara þeir a mis og því af öfund blána. Orrastaða xettarhlyn um ástahrall þoxr vesna, en villast sjálfir veikt í kyn og vitlaust fót hans dear.a. IIla hafa Kff og Joð unnið úr góðum viði, Eg held þeir tnuni ei mega roó vió Matta á neinu sviði. Baðh.j ón Hann: Þolanda smna synda hann setur okkur á móti, við það eg ofhoð illa kann og óska aó fyrir hljóti, fyllstu sekt, forþénanlegt fyndist óspilltum sálum þó yröi útrfek, og upptæk ómynd af feimnismálum, Selshausi llkur hans er haös þá hann aftan frá er tekmn. Svo vxrðxst hann alveg smnulaus, eins og saman úr steini rekinn er hann snýr frá, henni hjá, og horfir extthvaó I geimmn, [ Strax rcyndi eg, snúa annan veg stimarcjúkur, ófeiminn. HÚn: Hárió nióur um herðarnar fla.ut 1 hrikalegurc föllum. Manneskjan öll var hústin og hlaut og hlasti þarna viö öllum I allri nekt, þao fannst mér frekt nema falleg haðsápan skýldi. ifergKtnislegt, lisiamannsverk lukkuleg, sniðug mildi. l'íáttfari , | Jól. Froxnhald af 1. slf*u. Kn sllkt er hin mesta fásirma. PÓ aó | við lifum a tímum þjóðnýtxngar og umrota, 1 verður trúin altaf séreign einstaklmgs- ins, helgidómur hans og athvarf, og engmn j má eoa getur rænt hann þeim gxmstem - - - j - - - - - í hexmxnum er nóg til af hatrx, i öfund og svikum, meira en nóg til af per- sónulegum árásum, helgx og hexmilaspjöllum, og miklu meira en nóg til af skeytingaleysx ! um sinn eigin og annara hag. Værx það þvi 1 nokkur fjarstajða, þó að mennirnir nytu í seJnexnxngu einnar hátíðar, ef þexr gcatu, og í köstuðu á hrott sínum veraldiegu ahyggjum, og lifðu llfi frxðar og gledi nokkra áaga. I Myndi það á nokicurn hátt spilla högum þeirra? ! - Myndx það ekki heldur veita Ijósi og rc ! ínn I sálir þeirra og skapa með leim hlut- lc.gni og nærgœtni 7 - jii vissulega. Þá i myndi hxn vaxandi sól hexna hjörtum þeirra til sxn, og gleóileg j ól héldu inr.reið sxna £ hjörtu þexrra. - Slik exga jclxn aó vera. ------ Nýja árið hirtist oss mec hæickandi sól. frejnla árið hnigur x skaut eílifðar- irihar ems og myrkrití . Sum spor þess hverfa metí því, en sum vara lengx, leugur | en margan grunar. - Syndir þcss skxlja eftir sig fmgraför a gulinum runum þess. - Kaupsýslumenn gera upx1 stn.rfsemx sma i og hyggja ao hlöðum sxnum við hver arrunot . í Mistökm veröa þexm til varnaöar, þvi að í reynslan er herti skólxixn. - - - -

x

Muninn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Muninn
https://timarit.is/publication/429

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.