Muninn - 23.11.1939, Blaðsíða 1

FYLGT ÚR HLAJl.
var 8agt iom óðin, að hann ætti
hrafna tvo, er hétu Huginn og Mun-
inn. Flugu þeir út um heim allan^í
dogun og homu aftur að dögur^armáli.
Þá eettust heir á axlir óðine og
BÖgðu í eyru-honum öll hau txðindi,
er þeir sáu o^ hevrðu^ Þar af verður
hann margra txðinda víss, segir í ^
Snorra-Eddu. Innan veggj a Menntashol-
ans á Akureyri eiga hreiður hrafnar
tveir, sem einnig heita Huginn og
Muninn, svo sem hrafnar Óðins.Þeirra
skyldustarf er að segja, tíðindi möig
í eyru nemendum, frpp.ða þá um yms’»
hluti, sem hvorki eru numdir i frwðr-
bókum né í kennsluetundum. Eitt hið
mikilvpRgssta er að h^álfa^ncmendur
í að láta hugsanir sínar í Ijós í
ÍPRrSU og riti.
Nú á tímum er fátt nauðsynlegra en
að geta sagt álit sitt hisnurslaust
óhikað um menn og málefni. LÍðandi
'tíð krefst manna, sem hvorki blikna
né blána, þótt þeir hurfi að berjast
fyrir áhugamálum sínum í rpnðustól
eða á vettvangi ritsnillinnar.
Það má kveða svo á, að menntaður
maður sé sá einn, sem er fppr um að
eiga orðasennu við pétur eða Pal og
bera sigur af hólmi. Það getur varla
talizt vanralaust, að menn, sem
hlotið hafa stúdentsmenntun, séu
þess vanmegnugir að heyja s.ndlegt
einvígi í rpRðu eða riti.
Reyndin er hó sú ppði-oft, því mi^-
Ur. En hvað veldur? Ég hygg, að
mestu valdi hugsunarleysi nemenda,og
að þeir kunni okki að metp þau tæki-
fppri, sem þoim^bjóðast á námsárunum
til þess að þjálfa talfppri sín og
skriffinnsku. Það skvldi vsndlega
g»ta þess, að sá tími og tppkifpRri, '
sem nnmsárin bjóða til slxkra hlutá,
berast mönnum aldrei frsmar í hendur.
í öðru lagi þarf cnginn að fyrirverða.
s-tg fyrir groinarstuf í skólablaðinu
eða töluð orð a má.lfundi | ef þa^ er
kurteiRlega fram sott, því a.ð hað fer
eigi út fyrir endamörk skólans. En
margföld vanvirða og hneisa getur
leitt að viðvaningslegri framsetning
talaðri eða ritaðri á almennum vett—
vangi.
Ura leið ^og ^hrafnar okkar fljúga af
stað, nú í dö^un skólaársins, vil ég
beina þeirri askorun til allra nem-
enda skólans að vinna sa„mhuga og sam-
hen^ir í vetur að því að skapa skemmti-
legt^og fjörugt félagslíf. Samhygð
og góður vilji eiga drýgstan þátt^í
að skana sannan og heilbrigðan skóla-
a.nda. Við getum orðið margs vísari af
Hugin og Munin, en þó því'aðeins, að
sérhver^nemandi loggi fram sinn skerf.
Nú flýgur Muninn af stað út í heim
menningar og fræðslu,og við óskum
þess, að hann hafi flutt okkur mörg
txðindi í dögurðarmál.
Jpn Sigtryggsson.