Muninn - 22.12.1939, Side 1
JÓLAHUGLEIÐING.
Naumasi er hægt aö kalla þaö jóla-
legt núverandi ástand í heiminum, og
Væri ég jólin, veigraÖi eg mér
sannarlega viö aö koma. En sem bet-
Ur fer íyrir mannkyniö er ég ekki
Öólin;og nú eru pau aö koma, því aÖ
Pau grundvallast ekki á mínum rag-
dennskulega hugsunarhætti. Grund-
Völlur þeirra er styrkari en svo.
Öll pekkjum viö uppruna, sögu og til-
gang jólanna, vitum^ aÖ þau eru fyrst
og fremst fteöingarhátíö grelsarans
og honum til minningar. En sá sorg-
legi sannleiki er,_því miöur, óhrekp-
andi, að fæstir fagna jólunum vegna
þess. En þeir fagna þeim þó samt,
Vilja alls ekki án þeirra vera. Til-
Vera jólanna hlýtur þvi jafnframt aö
byggjast á einhverju öÖru.^ þetta
eitthvað á svo sterk ítök í sálu
hvers einasta manns^ að jafnvel þótt
hann segist vera trúlaus, bindur það
hann þó svo sterkum böndum viö jólin,
aó jafnvel þótt hann reyni aö fela
sig fyrir þeim flýja þau eða loka
Uti, er hann alltaf tengdur þeim
og veróur^pað svo lengi sem honum
tekst ekki aö^flyja burtu frá sjálf-
Uui sér. En þá er hann glataður.
Sumir halda því eflaust fram, að
þetta eitthvaö sé betri matur, fall-
egri föt, lausn skyldustarfa vorra
og sú hvild, sem jóladagarnir veita
o.s.frv. En þetta er hlægilegt,
sjálfblekking. Hversvegna viljum
Viö t.d. öll fara heim i jólaleyfinu?
þaö vegna þess, aö maturinn sé
betri, fötin fallegri þar en hér?
Nei. Þaö er vegna þess , að jólin
eru okkur heilög, og viö njóturn
hvergi hreinleika þeirra og hamingju
sem heima hjá ástvinunum.
"Gleöileg jól". Þau orð hljóma
aldrei eins og af vörum þeirra, því
að þau eru tengd endurminningu þeirra
stunda, sem viö í barnslegri ein-
feldni og hreinleik höfurn notið meöal
þeirra.
EJg hefi séö jólagleöi ríkra og fá-
tækra barna. Hún er alveg eins.
Fg hefi séö skorpin og skinin and-
lit gamalmennanna lgó|na af gleði á
jólunum. EJg hefi séð óvini kyssast
þá. EJg hefi séö þrekmikla menn,sem
sögðust vera trúlausir, gráta á jól-'
unum. Allir verða að viöurkenna, aö
vald þeirra og áhrif eru undraverð,
og aö þetta eitthvað hlýtur aö vera
æöra fötum, mat og drykk. Það er
endurminningarnar, þráin eftir sann-
leikanum, hreinleikanum og hamingj-
unni. Kynslóö eftir kynslóö hefir
fæö^t og leitað sannleikans, en ekki
fundið hann, reynt aö varöveita hrein-
leikann, en glataö honum, elt ham-
ingjuna,^en aldrei höndlaö hana og
horfið síðan. En sannleikurinn,
hreinleikinn og jafnvel hamingjan er
þó til: Hreinleikurinn hjá bernsk-
unni, sannleikurinn í kristindómnum
og hamingjan í því hvortveggju. En
jólin eru sýnilegur ávöxtur þessarar
þrotlausu baráttu og endalausrar
leitar þeirr? aö hamingjunni, því
að þau eru só tími, er fegurst er
hugsaö og bezt gert, þegar mennirnir